Απόψεις...

 

«Δεν έχω καταλάβει αν τα 2.630 ελαιόδενδρα που είχε νοικιάσει το Μετοχικό Ταμείο Αεροπορίας σε καλλιεργητή για να εισπράττει επιδοτήσεις ήσαν υπαρκτά. Ή αν ο αριθμός τους εντάσσεται στην αριθμητική του «περίπου» βάσει της οποίας υπολογίζονται τα μεγέθη στη χώρα μας. Η υπόθεση αποκτά ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον από το γεγονός ότι αυτά βρίσκονταν στον χώρο της 112 Πτέρυγας Μάχης της Αεροπορίας. Και μου κάνει εντύπωση πώς οι καλλιεργητές δεν φρόντισαν να ζητήσουν, εκτός από επιδοτήσεις και αποζημιώσεις για την ψυχική κακοποίηση που υφίσταντο τα δέντρα από τις πτήσεις των αεροπλάνων. Ολο και κάποιοι οικολόγοι θα βρίσκονταν να υποστηρίξουν ότι τα αεριωθούμενα επηρεάζουν την οξύτητα του λαδιού.  

Τέτοιου τύπου επιχειρήσεις είναι κοινό μυστικό, είτε αφορούν αιγοπρόβατα είτε τραπεζοκαθίσματα. Διότι δεν εμπλέκονται σ’ αυτήν τίποτε καταχθόνιοι τύποι που οργανώνουν τις δραστηριότητές τους από τίποτε σκοτεινά υπόγεια. Εμπλέκονται αυτό που λέμε «κανονικοί άνθρωποι». Αγρότες απόφοιτοι της μέσης εκπαίδευσης, στελέχη της διοίκησης που έχουν βγει απ’ το πανεπιστήμιο, έως και πολιτικοί απ’ αυτούς που ψηφίζουμε για να φτιάξουν νόμους που οι ίδιοι δεν τηρούν. Ανθρωποι κανονικοί, εργαζόμενοι, οικογενειάρχες, και πάνω απ’ όλα δημοκράτες. Γι’ αυτό και η λέξη «σκάνδαλο», με όσο μεγάλα γράμματα κι αν την γράψεις, όσο κι αν τη φωνάξεις, δεν εντυπωσιάζει πια κανέναν. Είναι μέρος της κανονικότητάς μας. 

Το παράδοξο είναι ότι για να τα οργανώσεις όλ’ αυτά απαιτείται πολλή δουλειά. Χρειάζονται δημόσιες σχέσεις, επαφές, ευρηματικότητα, συναλλαγές, υποθέτω δε και κάποιο αρχικό κεφάλαιο. Κοινώς απαιτείται κόπος και χρόνος. Ευλόγως θα μπορούσες να αναρωτηθείς πώς θα ήταν η χώρα εάν όλο αυτό το κοινωνικό κεφάλαιο δεν σπαταλιόταν για να εισπράττεις ανύπαρκτη αξία αλλά το επένδυαν όλοι αυτοί οι κανονικοί άνθρωποι για να παράγουν αξία, η οποία με τη σειρά της θα παρήγε υπεραξία. Τότε θα μπορούσες να μιλήσεις για ανάπτυξη, κάτι που προς το παρόν παραμένει μια φαντασίωση, την οποία τη μοιραζόμαστε όλοι μαζί καταναλώνοντας όλο και περισσότερα αντικαταθλιπτικά».

                                                           (Τ. Θεοδωρόπουλος-KAΘHMΕΡINH)

«Σε μία υπολογισμένη στρατηγική κίνηση που, όπως αποδεικνύεται προετοίμαζε εδώ και καιρό, το καθεστώς του Βλαντιμίρ Πούτιν στη Ρωσία αναγνώρισε επίσημα το Ισλαμικό Εμιράτο του Αφγανιστάν και η σημαία των Ταλιμπάν υψώθηκε πάνω από την αφγανική πρεσβεία στη Μόσχα. Αφότου οι Ταλιμπάν επανήλθαν στην εξουσία του Αφγανιστάν, τον Αύγουστο του 2021, το Κρεμλίνο είχε υιοθετήσει μια στάση σιωπηρής προσέγγισης έναντι του πλέον ακραίου και σκοταδιστικού καθεστώτος στον πλανήτη, κρατώντας ανοιχτούς τους διπλωματικούς διαύλους επικοινωνίας μέσω επιτετραμμένου των Ταλιμπάν στη Μόσχα και διατηρώντας τη ρωσική πρεσβεία στην Καμπούλ. 

Η τελευταία κίνηση της διπλωματικής αναγνώρισης αποτελεί αναβάθμιση σε πλήρη και επίσημη υποστήριξη της μέχρι σήμερα άτυπης σχέσης της Μόσχας με το ισλαμιστικό καθεστώς της Καμπούλ».

                                                                  (Στ.Παπαντωνίου-liberal.gr)

«Για να είμαι δίκαιος και ο Αλέξης Τσίπρας και ο Γιώργος Παπανδρέου, όπως και ο Αντώνης Σαμαράς είχαν να διαχειριστούν ιδιαίτερα δύσκολες καταστάσεις. Τα ζήσαμε, να μην τα επαναλαμβάνω. Οι ευθύνες των δύο πρώτων ήταν σημαντικές για ό,τι επακολούθησε, κάτι το οποίο ουδείς λογικός άνθρωπος θα το αμφισβητήσει. Όμως και οι δύο υπερασπίστηκαν και εξακολουθούν να υπερασπίζονται το έργο τους. Δεν κρύφτηκαν, δε σιώπησαν, δε δήλωσαν καπνοπαραγωγοί. Αμφότεροι παραμένουν πολιτικά ενεργοί. 

Έκανα όλον αυτόν τον πρόλογο για να συγκρίνω συμπεριφορές. Από τη μια αυτοί που μιλούν, έστω για να υπερασπιστούν ένα έργο που είχε αρνητική κατάληξη, αλλά με ελαφρυντικά, και από την άλλη αυτός που επί δώδεκα χρόνια σιωπούσε και άρχισε να κελαηδά όταν η δική του παράταξη ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας. Και κάθε φορά που μιλούσε άφηνε αιχμές και υπονοούμενα σε βάρος του πρωθυπουργού. Θα όφειλε μια εξήγηση πώς τα κατάφερε να παραλάβει μια χώρα σε ανάπτυξη και να την οδηγήσει, μέσα σε πέντε χρόνια, στη χρεοκοπία. Είναι κοινώς αποδεκτό το έργο των Σαμαρά - Βενιζέλου. Παρέλαβαν χάος, παρέδωσαν κράτος».

                                                                            (Σ.Μουμτζής-liberal.gr)