«Παρακολούθησα μια εκπομπή στο ErtNews με καλεσμένους τον Σταμάτη Φασουλή και τη Σώτη Τριανταφύλλου για τη woke ατζέντα.. Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι εξοικειωμένος με τις δημιουργίες της Τριανταφύλλου, ούτε και την είχα ακούσει σε συνέντευξη ξανά. Απλά μου είχε κάνει εντύπωση η επιθετικότητα της αριστεράς στο πρόσωπό της…
Στα 45 λεπτά της εκπομπής, μου λύθηκαν όλες οι απορίες. Με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, η αριστερά βρέθηκε σε απόλυτα μειονεκτική θέση σε θέματα δημοκρατίας και κυρίως οικονομίας. Τι να υποστήριζε και σε τι να επιχειρηματολογούσε; Στην αξία των ερειπίων εν τω συγχρόνω βίω; Στην πορεία, η αδυναμία άρθρωσης πειστικού λόγου στα οικονομικά ζητήματα, υποκαταστάθηκε από τον απόλυτο αναλφαβητισμό. Θηριώδεις κοτσάνες για ημιλειτουργούντες εγκεφάλους…
Αλλά αυτά είναι ημίμετρα, δεν κάνεις δουλειά με Γκλέτσικες θεωρίες. Άρα υποχώρησε συνειδητά στον τομέα αυτό, αρθρώνοντας περιστασιακά τα γνωστά παπατζιλίκια για τους κακούς πλουσίους και άλλα σενάρια της ΚΛΑΚ Films γραμμένα για τη Μάρθα Βούρτση και την Άντζελα Ζήλεια. Αποφάσισε έτσι να επικεντρωθεί στον τομέα που θεωρούσε προνομιακό ακόμα γι αυτήν: Τα κοινωνικά. Ενσυναίσθηση, αλληλεγγύη, κλάμα μπόλικο, δικαιωματισμός στο full και μια συνεχής προσπάθεια απαξίωσης του δυτικού τρόπου ζωής, ως ανελεύθερου και καταπιεστικού για τις «μειονότητες».
Την ίδια βέβαια στιγμή, αγκαλιάζει τον Ισλαμικό φασισμό (γιατί αντιμάχεται τη Δύση), παρουσιάζοντας την κατακρεούργηση των πλέον στοιχειωδών για τον δυτικό κόσμο δικαιωμάτων, απλά ως κομμάτι ενός πολιτισμού που οφείλουμε να σεβόμαστε…Παπατζιλίκια και πάλι εν ολίγοις.
Το πρόβλημα όμως βρισκόταν αλλού…στο ότι η αναμέτρηση στους τομείς
αυτούς με τους συντηρητικούς, που πολλές φορές εκπέμπουν μια απολυτότητα και
μια δυσκαμψία σκέψης, ήταν εύκολη. Έλα όμως που σταδιακά διαμορφώθηκε μια
φιλελεύθερη τάση, που δεν προβάλλει απλά το «αντί», δεν αντισυσπειρώνεται, δεν
δημιουργεί πολώσεις, υπερβαίνει τους μύθους και διεκδικεί ελευθερία παντού, από
την οικονομία μέχρι τις πιο απλές ανθρώπινες σχέσεις. Πως τα βάζεις μ´
αυτούς; Σε καθαρίζουν στο λεπτό σαν κρεμμύδι…
Εκεί λοιπόν, η πάνδημη επιθυμία προστασίας και σεβασμού του διαφορετικού, ό,τι δηλαδή χαρακτηρίζει μια Δύση που πχ στις ΗΠΑ ενώ στα ‘60s πάλευαν με τον ρατσισμό, στη λυκαυγή του νέου αιώνα εξέλεξαν και μαύρο πρόεδρο, μετεξελίχθηκε σε woke αριστερίστικη κορεκτίλα. Ο στόχος; Ο φορμαλισμός της σκέψης, της έκφρασης, του λόγου. Να υποχρεωθούν οι νέοι επικίνδυνοι αντίπαλοι να ακρωτηριάσουν τον λόγο τους, υπό τον φόβο της επίθεσης που θα δεχτούν.
Άρα ή έπρεπε να αυτολογοκρίνονται για να επιβιώσουν, καθιστάμενοι όμως αυτόματα ακίνδυνα πνευματικά κομοδίνα ή θα αντιδρούσαν και θα δέχονταν τις κατάρες της woke εξαλλοσύνης…Στον Καιάδα όλοι…
Έξυπνο, όμως δεν μέτρησε τη μεταβλητή κοινωνία. Γιατί όταν στήνεις κελιά για το πνεύμα, αναγκαστικά φυλακίζεις τους πάντες. Δεν μπορείς να κάνεις διακρίσεις. Και εδώ οι κοινωνίες μπουχτισμένες αντέδρασαν. Με ό,τι πρόσφορο τους προσφερόταν.
Και έτσι, η φιλελεύθερη τάση αντί
να καταπνιγεί, ιστορικά και πάλι δικαιώνεται.Διότι ανεξάρτητα από τις
συγκυριακές πολιτικές επιλογές που αποπνέουν λαϊκισμό, η πραγματική απαίτηση
και πάλι των κοινωνιών, είναι αυτή που εκφράστηκε εκεί στα 1990».
(Σ.Χήνος- ευρωπαϊστές f/B)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου