Απόψεις...

 

«Το «δεν δουλεύω μια μέρα και επιστρέφω κανονικά την επομένη» δεν είναι απεργία, είναι μια θεατρική παράσταση που σκοπό έχει να πείσει ότι υπάρχει συνδικαλιστικό κίνημαΣήμερα είναι ημέρα γενικής απεργίας. Στην πραγματικότητα όχι και τόσο γενικής αφού πολλοί, μπορεί και οι περισσότεροι, συμπολίτες θα δουλέψουν κανονικά μιας και δεν έχουν την πολυτέλεια ή την επιθυμία να χάσουν μεροκάματα για να κάνουν το κομμάτι τους οι εργατοπατέρες των συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Γιατί και η σημερινή απεργία αυτό ακριβώς είναι: μια προσπάθεια να δικαιολογηθεί ο ρόλος των συνδικαλιστών, οι οποίοι το μόνο για το οποίο διαχρονικά αγωνίζονται είναι η διατήρηση της θέσης τους και η εξυπηρέτηση των προσωπικών ή των κομματικών τους συμφερόντων. Είναι μια υπόμνηση της ύπαρξής τους και της συντήρησης την οποία η ύπαρξη αυτή εγγυάται. Και σίγουρα είναι μια οικονομική ανάσα για το κράτος που θα γλιτώσει τόσα μεροκάματα χωρίς να χάσει απολύτως τίποτα. 

Στον ιδιωτικό τομέα, έτσι κι αλλιώς, οι εργαζόμενοι δεν κάνουν απεργία για την πλάκα τους, με μοναδική εξαίρεση τις εφημερίδες, τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις στα οποία συνήθως τα μεροκάματα καταβάλλονται κανονικά αφού τις περισσότερες φορές αντί για απεργία έχουμε lock out.κόμα και η χρήση του όρου «απεργία» για το σημερινό ρεπό είναι, νομίζω, καταχρηστική. Η απεργία έχει συγκεκριμένα, συνήθως ρεαλιστικά, αιτήματα και συνεχίζεται μέχρι την ικανοποίησή τους ή την εξάντληση των απεργών ή τον συμβιβασμό εργοδοσίας και συνδικαλιστών. 

Το «δεν δουλεύω μια μέρα και επιστρέφω κανονικά την επομένη» είναι μια θεατρική παράσταση που σκοπό έχει να πείσει ότι υπάρχει συνδικαλιστικό κίνημα ενώ στην πραγματικότητα το μόνο που υπάρχει είναι κομματικά στελέχη που πασχίζουν να υποτάξουν τους εργαζόμενους στην υπηρεσία του κομματικού συμφέροντος ή απλώς ανεπαρκείς συνδικαλιστές που, ανήμποροι να σκεφτούν έναν ωφέλιμο τρόπο δράσης, μαϊμουδίζουν συνδικαλιστικές πρακτικές του προηγούμενου αιώνα.

                                                                     (Μ.Βουλαρίνος -ATHensvoice)

«Γίνομαι εμμονικός: αλλά δημόσιες συγκοινωνίες χωρίς τις εισπράξεις που θα μπορούσαν να έχουν προορίζονται να υποβαθμιστούν, να γίνουν χειρότερες.Χωρίς το κόμιστρο, δεν υπάρχει περίσσευμα για επενδύσει σε υποδομές: νέα μέσα, νέες τεχνολογίες, υποδομές ασφάλειας – και νέες θέσεις εργασίας.Είναι αδιανόητο οι δημόσιες συγκοινωνίες να στηρίζονται για τη συντήρηση και την ανάπτυξή τους αποκλειστικά στον προϋπολογισμό και στα ΕΣΠΑ.Κι είναι διπλά αδιανόητο εδώ και περισσότερα από δώδεκα χρόνια να είναι κυρίαρχη η ιδεολογία του «δεν πληρώνω», που καλλιέργησε μέσα στην κρίση ο ΣΥΡΙΖΑ και ουδείς έκτοτε επιχείρησε να αλλάξει.

Η κυβέρνηση άφησε στην τύχη τους τις συγκοινωνίες χάνοντας ουσιαστικά μια τετραετία. Αλλά και η δεύτερη τετραετία της δεν πάει καλύτερα.Η υποβάθμιση λεωφορείων, τρόλεϊ και τραμ έχει μεταδοθεί στο μετρό. Καθυστερήσεις, έλλειμμα καθαριότητας, έλλειμμα ασφάλειας. Πήξιμο (δηλαδή οσμές) και αυξημένη επαιτεία. Το άλλοτε καμάρι των συγκοινωνιών βαλκανοποιείται με μεγάλη ταχύτητα.

Οι συγκοινωνίες είναι απαραίτητο στοιχείο της καθημερινότητας των πόλεων. Αν λειτουργούσαν σωστά, οι πόλεις θα ήταν καλύτερες – και λιγότερα τα αυτοκίνητα στους δρόμους. Για να λειτουργούν σωστά, όμως, πρέπει να ξανααποκτήσουν πόρους. Εσοδα από το κόμιστρο των εισιτηρίων.

Την περασμένη δεκαετία, ο πολιτικός ριζοσπαστισμός ενοχοποίησε την είσπραξη του εισιτηρίου. Εσπασαν πολλές φορές τα ακυρωτικά μηχανήματα, προπηλάκισαν ελεγκτές.Μια λούμπεν αντίληψη για το δωρεάν, που υποτίθεται είναι λαϊκό δικαίωμα αφού οι συγκοινωνίες είναι δημόσιες, έγινε η κυρίαρχη πολιτική κουλτούρα.Αν η κουλτούρα αυτή δεν ανατραπεί, οι συγκοινωνίες θα βυθίζονται. Κι αν δεν την ανατρέψει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, δεν θα την ανατρέψει κανείς».

                                                                             (Hλ.Κανέλλης- ΤΑ ΝΕΑ)