Απόψεις...

 

«Στον αέρα είναι οι πολυήμερες εκδρομές των Λυκείων; Θα εξαρτηθεί από το πόσο οι εκπαιδευτικοί έχουν αγανακτήσει με τους μαθητές τους (και τους γονείς τους) αλλά και την στάση του υπουργείου Παιδείας.Πάντως, νομιμοποιητική βάση για να αρνηθούν να συμμετάσχουν στις πολυήμερες εκδρομές έχουνΩστόσο, οι πρόεδροι των τοπικών ενώσεων καθηγητών (ΕΛΜΕ) αποφάσισαν, με βάση και την σχετική εισήγηση της ΟΛΜΕ, να απέχουν από τις εκδρομές μέχρι τα Χριστούγεννα. Μάλιστα, χαρακτηρίζουν την αποχή προειδοποιητική. 

Οι λόγοι της «εξέγερσης» των εκπαιδευτικών είναι πολλοί. Όπως λέει η γενική συνέλευση των προέδρων κατά τη διάρκεια των σχολικών εκδρομών καταγράφεται το φαινόμενο να αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο τα κρούσματα παραβατικής συμπεριφοράς των μαθητών.Ποιος τους ελέγχει; Ποιος έχει την ευθύνη; Οι εκπαιδευτικοί, οι οποίοι καταλήγουν να δέχονται πυρά τόσο από τους μαθητές όσο και από τους γονείς τους οι οποίοι στην πλειονότητα των περιπτώσεων παίρνουν το μέρος του παιδιού τους.

«Επίσης, κρίσιμο είναι, όπως ζητά η ΟΛΜΕ, η υπεύθυνη δήλωση των γονέων, με την οποία δίνουν τη συναίνεση στο παιδί να συμμετάσχει στην εκδρομή, να έχει νομική ισχύ (στην πράξη, για ό,τι συμβεί υπόλογος είναι ο εκπαιδευτικός ακόμη και εάν δεν είναι παρών στο περιστατικό) και ένας μαθητής να μπορεί να αποκλειστεί από την εκδρομή εάν έχει παραβατική συμπεριφορά».

                                                                    (Απ.Λακασάς- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) 

«Η κλιματική αλλαγή, που πλέον αναφέρεται ευρέως ως κλιματική κρίση, έχει καταλήξει να αποτελεί ένα άλλοθι για τις κυβερνήσεις παγκοσμίως, επιτρέποντάς τους να δικαιολογούν αποτυχίες, να αυξάνουν φόρους και να επεκτείνουν την επιρροή τους στην οικονομική δραστηριότητα. Αυτό το φαινόμενο παρατηρείται από την Ευρώπη, μέχρι τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά, με τις κυβερνήσεις να εκμεταλλεύονται την ατζέντα της κλιματικής κρίσης για δικούς τους σκοπούς.

Πρώτον, η κλιματική κρίση χρησιμοποιείται ως δικαιολογία για την ανεπάρκεια των κυβερνήσεων στην αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών.  Δεύτερον, η κλιματική κρίση χρησιμεύει ως άλλοθι και για την επιβολή νέων φόρων, προσφέροντας στις κυβερνήσεις μια νέα πηγή εσόδων. Στην Ευρώπη, οι κυβερνήσεις έχουν προωθήσει φόρους για τις εκπομπές άνθρακα και “πράσινους” φόρους.

Τρίτον, η κλιματική κρίση χρησιμοποιείται ως εργαλείο για τον έλεγχο της οικονομικής δραστηριότητας μέσω επιδοτήσεων και κανονισμών. Οι κυβερνήσεις παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ και του Καναδά, επιδοτούν αμφιλεγόμενα «πράσινα» έργα που συχνά ωφελούν μεγάλες επιχειρήσεις αντί να βελτιώνουν ουσιαστικά το περιβάλλον».

                                                                                (Αλ.Σκούρας- liberal.gr) 

«Η βράβευση του Ντέμη Χασάμπη με το Νομπέλ Χημείας για την πρόβλεψή του σχετικά με την τρισδιάστατη δομή των πρωτεϊνών φανερώνει πως δεν υπάρχουν όρια στην ανθρώπινη γνώση, που συνεχώς διευρύνεται, και επίσης έχουν ξεπεραστεί τα παραδοσιακά σύνορα μεταξύ των επιστημών. 

Ενα λαμπερό μυαλό που ουδέποτε σπούδασε χημεία, μέσα από τις διαδρομές του νου του, εισχώρησε και σε αυτό το γνωστικό πεδίο και διέπρεψε. Φυσικά, πρόκειται για ένα φαινόμενο, αν διαβάσουμε από πού ξεκίνησε και πού βρέθηκε. Ενα αδιάκοπο ταξίδι, στον χώρο των επιστημών, μια διαρκής μετάβαση από τον έναν επιστημονικό κλάδο στον άλλον».

                                                                        (Σ.Μουμτζής-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)