Απόψεις...

 

@ Είναι το ποινικό μητρώο του Αλβανού που έπιασαν με όπλο και εκρηκτικά που κουβαλούσε στο αυτοκίνητό του. Υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος στον κόσμο που μπορεί να ερμηνεύσει την αλληλουχία αυτών των πληροφοριών; Έστω και ένας; Πώς "έσπασαν" τα ισόβια (και όχι ισόβεια) και βγήκε στα 7 χρόνια; Γιατί ήταν στο (ηπιότερο από άποψη συνθηκών κράτησης) ψυχιατρείο του Κορυδαλλού; Πώς, αφού είχε διαταχθεί η απέλαση και η απαγόρευση εφ' όρου ζωής της επανεισόδου στη χώρα, δεν απελάθηκε καμμία φορά, μολονότι τον έπιαναν συνέχεια; 

Πώς με τόσο βαρύ ποινικό παρελθόν δεν προφυλακιζόταν; Ποιον δικηγόρο είχε; Ποιοι δικαστές, σωφρονιστικοί κ.λπ. τον κάλυπταν; Ποιος θα ανοίξει τους λογαριασμούς τους;Τι κάθομαι και ρωτάω... Ας το πάρουμε απόφαση. Η χώρα είναι ολόκληρη μια κακοφορμισμένη πληγή. Δεν θεραπεύεται. Ζούμε το λυκόφως ενός κάποτε ένδοξου έθνους.

@Όσοι αναρωτιέστε γιατί το σύστημα αντιδράει λυσσαλέα στο φορολογικό σύστημα που προτείνει από το 2012 η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ (όλα τα έξοδα να αναγνωρίζονται και να εκπίπτουν από το φορολογητέο εισόδημα με 15% ΦΠΑ, και, στο εναπομείναν, 15% γραμμικός φόρος, χωρίς κλίμακες) η απάντηση βρίσκεται σ΄ αυτή την ιστορία. Η πολυπλοκότητα της νομοθεσίας, η υπερβολική φορολογία και η ανθρώπινη παρέμβαση δημιουργούν υπόστρωμα για να ευδοκιμήσει η διαφθορά, που φέρνει πολύ χρήμα στις τσέπες πολλών - κρατικών "λειτουργών" και πολιτικών.

@ «Αρχές του 2012, και η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ κάλπαζε. Ήταν η εποχή που το σύστημα δεν είχε αντιληφθεί ακόμα πόσο το απειλούσαμε και τα μεγάλα ΜΜΕ με καλούσαν πού και πού να συμμετέχω σε συζητήσεις με εκπροσώπους κοινοβουλευτικών κομμάτων. (Όταν αρνηθήκαμε όλα τα deals που μας πρότεινε το σύστημα, άλλαξε και η στάση των ΜΜΕ: αποκλεισμός και λάσπη.) 

Πριν να βγούμε στο πάνελ, περνούσαμε όλοι από το μακιγιάζ, να μας βάλουν λίγη πούδρα στο πρόσωπο για να μην γυαλίζουμε στο φακό. Θυμάμαι την πρώτη φορά. Ήταν άλλοι τρεις, βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ. Καθισμένοι στο σαλονάκι περιμένοντας τη σειρά τους να πουδραριστούν, συζητούσαν. Πολιτικά, θα νομίζετε. Όχι! 

Συζητούσαν ήρεμα και χαλαρά, προσωπικά θέματα, σαν παλιόφιλοι, που συναντιούνται και τα λένε τακτικά στο καφενείο, ακόμα και για τα γκομενικά τους (η εξουσία είναι μέγα αφροδισιακό): “Τι έγινε, ρε συ, τελικά με κείνη την περίπτωση που μου έλεγες τις προάλλες; Προχώρησε;” Χάρηκα κι εγώ. Ευτυχώς, σκέφτηκα, έπεσα σε πολιτικούς που έχουν καλές σχέσεις μεταξύ τους, άρα θα κάνουμε πολιτισμένο διάλογο. Μπήκαμε στο πλατώ, καθίσαμε σεμνά στις καρέκλες μας, μας έβαλαν τα μικρόφωνα, και το ευχάριστο κλίμα συνεχιζόταν – χα χα, χου χου, γελάκια, πλακίτσες. 

Μέχρι που βγήκαμε στον αέρα. Τι μεταμόρφωση ήταν αυτή! Πώς τα κολλητάρια μεταλλάχθηκαν εν ριπή οφθαλμού σε μαινάδες έτοιμες να κατασπαράξουν η μία την άλλη;  «Σας καταγγέλλω γιατί εξαπατήσατε τον ελληνικό λαό!- Εμείς; Εσείς τον εξαπατήσατε! Δεν ντρέπεστε!» Φαινόταν ότι στο τσακ ήταν να αρπάξει ο ένας τον άλλον από τον λαιμό. Κάτι προσπάθησα να πω κι εγώ για την υπερφορολόγηση, με κατακεραύνωσαν όλοι μαζί ως ανάλγητο νεοφιλελεύθερο που δεν ξέρει ότι το κράτος έχει έξοδα, και συνέχιζαν να σφάζονται on camera. 

Μέχρι που τέλειωσε η εκπομπή. Και, ω του θαύματος, το ουράνιο (δημοκρατικό) τόξο ξαναβγήκε στον ορίζοντα του studio: φιλαράκια ξανά. Χτυπήματα στην πλάτη, κατευόδια: «άντε ρε, να είσαι καλά, τα ξαναλέμε.» Είχα πάθει σοκ. Έπαιζαν θέατρο. Εντελώς επαγγελματικά. Εντελώς ξεδιάντροπα.Όσο μακιγιάζ και να βάλεις δεν καλύπτεται η διακομματική ομερτά. Καιρός είναι η πολιτική μας σκηνή να αλλάξει και ρεπερτόριο και πρωταγωνιστές.

Υ.Γ. Για όσους μου στέλνουν μηνύματα προτρέποντάς με να ξαναμπώ στον πολιτικό στίβο "τώρα που ωρίμασαν οι συνθήκες". Ποτέ οι συνθήκες δεν ωριμάζουν για έναν λαό που έχει σαπίσει εθισμένος στην πολιτική εκπόρνευση: "τι μου τάζεις για να σε ψηφίσω". Η απόφασή  μου να αποσυρθώ από την εκλογική κονίστρα είναι ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΗ. Υπεύθυνος πολίτης που λέει ευθαρσώς τη γνώμη του θα συνεχίσω να είμαι, όπως ήμουν πάντα.

                                                                    (Θ.Τζήμερος - Δημιουργία ξανά)