Καλομαθημένα παιδιά στη χώρα της ατιμωρησίας...

«Αν τους πεις ότι δρουν φασιστικά αφού επιχειρούν να επιβάλουν αντιδημοκρατικά τις απόψεις τους, τα μέλη των ακροαριστερών ομάδων θα εξαγριωθούν και θα χαρακτηρίσουν εσένα φασίστα. Λογικό αφού δεν ξέρουν, δε διάβασαν, και κανείς καθοδηγητής δεν τους εξήγησε τι είναι φασισμός.

Δεν είναι φασίστες. Είναι καλομαθημένα «επαναστατημένα» παιδιά που υιοθετούν ακραίες, τραμπούκικες συμπεριφορές εκ του ασφαλούς, καθότι δρουν σε καθεστώς πλήρους ατιμωρησίας. Όλες οι μεταχουντικές κυβερνήσεις τους νταντεύουν, δέσμιες  του φόβου να μην κατηγορηθούν ως ακροδεξιές, ειδικά από την αριστερή αντιπολίτευση.

Όταν μια κυβέρνηση δείξει ότι σκοπεύει  να επιβάλει την ευταξία και να τους καταλογίσει ευθύνες, τότε θυματοποιούνται φραστικά αλλά  μαζεύονται πρακτικά. Ειδικά τώρα που οσμίζονται ότι τα όρια της κοινωνίας έγιναν δυσανεκτικά στις συμπεριφορές τους. Που βλέπουν ότι η διαμαρτυρία της κοινωνίας δε στρέφεται σε αυτούς ή τα αριστερά κόμματα, αλλά δεξιότερα της καταγγελλόμενης ως «φασιστικής κυβέρνησης Μητσοτάκη».  

Αφορμή για τα ανωτέρω ήταν η επεισοδιακή εισβολή στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης «Βραδιά του ερευνητή». Στην εκδήλωση υπήρχε παράλληλη σύνδεση και διάλογος με το CERN, όπως και με άλλες ερευνητικές ομάδες ανά την Ελλάδα, καθώς και συμμετοχή λαμπρών ξένων πανεπιστημιακών. Θέμα ήταν η έρευνα αιχμής που διεξάγεται εκεί με τη συμμετοχή Ελλήνων ερευνητών και ερευνητριών.

Δεν έχουν σημασία τα αιτήματα όσων κατέδραμαν για να ακυρώσουν την εκδήλωση. Πάντα υπάρχουν αιτήματα για να προβάλλουν με επιθετικότητα την «επαναστατική» τους «οργή». Από την Παλαιστίνη ως τις χαμηλές αποδοχές των ερευνητών στην Ελλάδα (τα έπιασε ο πόνος τα μέλη των ακροαριστερών οργανώσεων για τις χαμηλές αποδοχές των Ελλήνων   «συστημικών» ερευνητών!).    

Ο πρύτανης καθηγητής Ιωάννης Χατζηγεωργίου, ύψωσε το ανάστημά του στους εισβολείς, τονίζοντας ότι «το ΕΜΠ δεν ανήκει σε αυτούς τους λίγους, αλλά σε όλους εμάς».  Είναι άλλωστε τόσο παράλογα τα αιτήματά τους, τόσο ξένα με τα αιτήματα της δυσανασχετούντος κοινωνικού συνόλου, που ενίοτε προκαλούν θυμηδία, άλλοτε περιφρόνηση, και στην καλύτερη περίπτωση ανοχή, σε στυλ «άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι».

Προς ευθυμία θυμίζουμε αντίστοιχη  συγκέντρωση διαμαρτυρίας (τρεις κι ο κούκος) πέρυσι, και εισβολής στο πανεπιστημιακό εργαστήριο, κατά του σχεδιασμού και της υλοποίησης του πρώτου ελληνικού… drone (!) στο ΑΠΘ! Στη σχετική αφίσα «καλέσματος»  στη συγκέντρωση γινόταν αναφορά στη… Ρωσία, το ΝΑΤΟ, τους μπάτσους, τον στρατό και τους… μετανάστες (!). Οι διοργανωτές υποστήριζαν ότι θέλουν να μπλοκάρουν… «τις πολεμικές επιχειρήσεις του ελληνικού κράτους»!.

Το διαχρονικό πρόβλημα βέβαια δεν είναι οι απόψεις τους. Έτσι κι αλλιώς ελάχιστοι τις γνωρίζουν και ελαχιστότεροι τις συμμερίζονται. Το πρόβλημα είναι η διαχρονική κατάκτηση της ατιμωρησίας που έγινε κεκτημένο, καθώς η κοινωνία ως τώρα παρουσιαζόταν ανεκτική αφού «έλα μωρέ, παιδιά είναι».

(Αρθρο του Γ. Σιδέρη από το liberal.gr)