Απόψεις...

 

«Μια θεαματική επιτυχία του Ισραήλ, η οποία, πέρα από τις απώλειες στο ανθρώπινο δυναμικό της τρομοκρατικής οργάνωσης, κατάφερε ένα καίριο χτύπημα στο σύστημα επικοινωνιών της, άρα στο κεντρικό νευρικό της σύστημα. Κι όμως άκουσα να την αποκαλούν «τρομοκρατική επίθεση» του Ισραήλ εναντίον «μαχητών». 

Οπου για μια ακόμη φορά άρχισα να αμφιβάλλω για τη σημασία των λέξεων που χρησιμοποιώ και κατ’ επέκταση για τη σημασία που έχουν οι λέξεις της ελληνικής: «τρομοκρατική επίθεση»; Φαντάζεσαι έναν φιλήσυχο «μαχητή» που ενώ ρουφάει το κεφίρ του υπό το σεληνόφως και του έρχεται η όρεξη να μιλήσει με την αγαπημένη του τινάζεται στον αέρα. Ο «μαχητής» αυτός συμμετέχει σε μια οργάνωση που τον τελευταίο χρόνο μόνον έριξε 8.500 βλήματα, πυραύλους και drones στο βόρειο Ισραήλ. 

Το αποτέλεσμα είναι ότι περίπου 80.000 κάτοικοι της περιοχής έχουν αναγκασθεί να ξεσπιτωθούν για να ζητήσουν ασφαλές καταφύγιο νοτιότερα. 

Το Ισραήλ, από την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου 2023, διεξάγει έναν αμυντικό πόλεμο σε δύο μέτωπα. Το ένα είναι η Χαμάς στη Γάζα, το δεύτερο η Χεζμπολάχ στον Λίβανο. Είναι πόλεμος επιβίωσης, αφού και οι δύο αυτές τρομοκρατικές οργανώσεις απαιτούν τον αφανισμό του κράτους του Ισραήλ».

                                                           (Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Ποια είναι η στρατηγική του Νετανιάχου; Να καταστήσει ξανά κατοικήσιμες για τους πολίτες του Ισραήλ τις βόρειες και τις νότιες περιοχές της πατρίδας τους. Πώς θα γίνει αυτό; Με τη συντριβή της Χαμάς και της Χεζμπολάχ. Οσον αφορά τη Χεζμπολάχ, αν αυτός ο στόχος αποβεί επιχειρησιακά ανέφικτος, τότε υπάρχει η εναλλακτική να υποχρεωθεί η ηγεσία της να εγκαταλείψει σημαντικά εδάφη του νότιου Λιβάνου. Και για αυτόν τον λόγο γίνεται πόλεμος στην περιοχή. Αυτό δεν θα πρέπει να το λησμονούμε. 

Γίνεται πόλεμος ενός τακτικού στρατού με σώματα τρομοκρατών που χρησιμοποιούν πολίτες ως ασπίδες και κατοικίες ως αποθήκες οπλικών συστημάτων. Και ένας τρομοκράτης είτε πολεμά είτε βρίσκεται στο σούπερ μάρκετ είναι ένας εχθρός που πρέπει να εξοντωθεί, προτού εξοντώσει αμάχους».

                                                                     (Σ.Μουμτζής-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Το Βερολίνο, την ώρα που στηρίζει τις συγχωνεύσεις για τους άλλους, αλλάζει τον κανόνα στην περίπτωση των τραπεζών Commerzbank και UniCredit. Η ιεράρχηση των συμφερόντων θυμίζει 2010: αν δεν έδινε προτεραιότητα στις τράπεζές της, η Γερμανία θα είχε αμβλύνει την κρίση της Ελλάδας και τη μετάδοσή της - Ιδια η προσέγγιση και στο Μεταναστευτικό».

                                                                    (Αργ.Παπαστάθης- protagon.gr)