Aπόψεις...

 

@John Zolotas- Σήμερα η μέση νιγηριανή οικογένεια έχει 7,2 παιδιά! Αυτό όμως που έχει συμβεί, είναι ότι με παρέμβαση του «πολιτισμένου» ανθρώπου της Δύσης, σταμάτησε σε μεγάλο βαθμό η παιδική θνησιμότητα. Σήμερα η  Νιγηρία έχει περισσότερο από 220 εκατομμύρια πληθυσμό και αναμένεται αυτό να το έχει διπλασιάσει μέχρι το 2050! Υπολογίζεται ότι περίπου το 50% του πληθυσμού ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και κάπου 80 εκατομμύρια επιθυμούν διακαώς να έρθουν στην Ευρώπη! Η Νιγηρία δεν είναι μία φτωχή χώρα. Είναι προεδρευόμενη Δημοκρατία, έχει  πολλούς φυσικούς πόρους, δικό της πετρέλαιο, την 30ή μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη και την μεγαλύτερη ετήσια ανάπτυξη στον κόσμο.

@ Σωτήρης Χήνος-Οι οδηγοί ταξί είναι άνθρωποι απελπιστικά φτωχοί και ασύλληπτα αφελείς.Γιατί προφανώς ανήκεις στην κατηγορία των πτωχών συμπολιτών μας, όταν κατά μέσο όρο δηλώνεις ετήσιο εισόδημα €6.540...Γιατί είναι αφελείς;Διότι πληρώνουν δεκάδες χιλιάδες ευρώ (μαύρα) για να αποκτήσουν άδεια ταξί, με στόχο να ζουν με €545 τον μήνα.Αν αφαιρέσουμε τον φόρο από το τεκμαρτό εισόδημα, παίρνουν τον υποκατώτατο μισθό της χρεοκοπίας. Δεν το λες και ευφυή επένδυση. 

Αρνούνται να βάλουν POS, και πλέον αρνούνται να τοποθετήσουν ένα αυτοκόλητο 25Χ12 cm, που ενημερώνει τον πελάτη ότι πρέπει να έχουν POS και να κόβουν αποδείξεις. Διότι είναι τεράστιο και δεν θα βλέπουν τον δρόμο και θα σκοτωθούν. Ταυτόχρονα, ζουν για τη στιμή που δεν θα υπάρχει ούτε Beat (νυν FreeNow), ούτε Uber, ούτε όλες αυτές οι διαβολικές ανακαλύψεις που έχουν POS και ο πελάτης απλά χρεώνεται στην κάρτα του το κόμιστρο χωρίς καν να ασχοληθεί ένα δευτερόλεπτο.

Επίσης, με τη βοήθεια της εμπνευσμένης κομοδινί χρώματος ηγεσίας τους, ηγεσία που τρέχει όπου μυρίσει λατρεία προς τον λαϊκισμό (από τη ΝΔ μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ), εμποδίζουν το άνοιγμα της αγοράς, την επέκταση του μεταφορικού έργου, την είσοδο νέων πακτών που να παρέχουν έστω και παράλληλες υπηρεσίες.Και όλα αυτά για €545 τον μήνα. Μικτά...

@Leo Kastanas- Όχι, δεν θέλω να μιλήσω για ένα κομματοδίαιτο κηφηναριάτο που είδε την Αριστερά ως επάγγελμα, ή «δούλεψε» αποσπασμένο από το Δημόσιο στο κόμμα. Που πέρασε τα γόνιμα χρόνια του ξεφυλλίζοντας το μεσημέρι, όταν ξυπνούσε, το σώμα των εφημερίδων και μετά περνούσε από κάποια οργάνωση για να μεταφέρει το φως το αληθινό της ηγεσίας ή της φράξιας του. Και έκλεινε τη δύσκολη ημέρα του με ταβέρνα, κολοκυθάκι τηγανητό, «ρετσίνα κι’ αντάρτικα». Ή αργότερα με whisky and soda σε in μπαράκια του κέντρου. 

Αυτό το είδος του «αριστερού» ανθρώπου δεν μελαγχολεί ποτέ γιατί πάντα θα βρίσκει ένα πολιτικό χώρο να τρυπώσει μισθοδοτούμενο, να λέει και να γράφει κενολογίες και να αξιώνει την όποια ισχύ του πίσω από τον γελοίο τίτλο «στέλεχος της αριστεράς». Επάγγελμα; Ανεπάγγελτος.

                                                                                   (ευρωπαϊστές f/B)