«Χάθηκε η μπάλα» με τα αδέσποτα. Στοιχεία σοκ...

Διαβάζοντας κανείς τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο αρμόδιος αντιδήμαρχος κ. Παλάσχας για τις εγκαταλείψεις σκύλων στην πόλη μας μόνο απογοήτευση μπορεί να νιώσει κανείς. Κι ενώ η προστασία των ζώων έχει περάσει πια σε νόμους που επιβάλλουν εξοντωτικά πρόστιμα ακόμη και για “ψύλλου πήδημα”, δεν φαίνεται να ισχύει το ίδιο όταν αγέλες σκύλων κυκλοφορούν ελεύθερες σε όλο το λεκανοπέδιο, με δεκάδες επιθέσεις να καταγράφονται σε βάρος ανυποψίαστων πολιτών.

Κι από πού προέρχονται όλα αυτά τα αδέσποτα; Μα φυσικά από όλους εκείνους που μέχρι χθες δήλωναν φιλόζωοι, αλλά μετά είτε επειδή αυξήθηκε το κόστος φροντίδας τους είτε τα βαρέθηκαν, εγκατέλειψαν τα ζώα στη μοναδική Πανεπιστημιούπολη του πλανήτη που παίζει και ρόλο επικίνδυνου κυνοκομείου. Φιλοξενούμενοι ξένοι φοιτητές είχαν μάλιστα εκφράσει γραπτώς ότι φοβούνταν για τη ζωή τους, όσο διάστημα αναγκάστηκαν να μείνουν στις εκεί εστίες. 

Και τι κάνει η Δημοτική Αρχή για να μην συνεχίζεται εσαεί αυτό το γαϊτανάκι; Μήπως προβαίνει σε συνεχείς και εξοντωτικούς ελέγχους στα δεσποζόμενα  ώστε να βεβαιωθεί ότι τηρούνται οι  επιταγές του Νόμου; Έχετε δει εσείς τη Δημοτική Αστυνομία να σταματάει ιδιοκτήτες σκύλων και να ζητάει έγγραφα; Να επιβάλει πρόστιμα; Να στέλνει στη Δικαιοσύνη εκείνους που παραβαίνουν τον νόμο; Για να μην αναφέρουμε ότι ούτε ένας στους δέκα δεν μαζεύει τις ακαθαρσίες του -ή των- σκύλων του από πεζοδρόμια, πάρκα και παιδικές χαρές. 

Άρα λοιπόν δεν είναι ο γιαλός στραβός. Κάποιοι έχουν συνηθίσει να αρμενίζουν στραβά και ατιμώρητα. Η φιλοζωία άλλωστε πολλών φαίνεται και από το πώς έχουν τα σκυλιά τους κλεισμένα σε αποθήκες και μπαλκόνια όλη μέρα, κατά παράβαση του νόμου.

Οι Δήμοι όμως -καλώς ή κακώς- έχουν την αποκλειστική και πλήρη αστική και ποινική ευθύνη για το θέμα και το γνώριζαν όταν ήθελαν να αναλάβουν τις τύχες της πόλης. Και τι κάνουν γι' αυτό; Ίδρυσαν γραφείο διαχείρισης αδέσποτων. Όταν όμως καταγγέλλει κανείς περιπτώσεις επικίνδυνων σκύλων σε μια γειτονιά εισπράττει συνήθως δικαιολογίες. Μία από τις οποίες είναι ότι το κυνοκομείο δεν έχει πια θέσεις κτλ. κτλ. Στη δε επισήμανση για κλειστές περιφραγμένες εκτάσεις όπου και θα μπορούσαν να μεταφερθούν τα αδέσποτα, απαντούν ότι δεν το επιτρέπει ο Νόμος. Είναι όμως απολύτως βέβαιο ότι χωρίς ελέγχους, τα περισσότερα σκυλιά θα καταλήξουν και πάλι αδέσποτα. 

Αλλά τι λέμε τώρα, εκ του αποτελέσματος κρίνεται ο καθένας. Όταν στην πόλη, κατά παραδοχή του υπεύθυνου αντιδημάρχου, οι αριθμοί αδέσποτων και επιθέσεων σε πολίτες αυξάνονται συνεχώς κι ας γνωρίζουν όλοι ότι πολλές από τις επιθέσεις δεν φτάνουν στα νοσοκομεία για ποια διαχείριση μιλάμε;

Ο Νόμος όμως προβλέπει περιφραγμένες εκτάσεις και μάλιστα: «πέντε χιλιόμετρα από το ακραίο όριο πολεοδομημένων και προς πολεοδόμηση οικιστικών περιοχών, σε δασικές και δημόσιες χορτολιβαδικές εκτάσεις, με ευχερή οδική πρόσβαση μπορούν να γίνουν καταφύγια ζώων συντροφιάς. Η ίδρυση και  λειτουργία των καταφυγίων αδέσποτων ζώων προβλέπεται ότι μπορεί να γίνεται από  δήμους, νομικά πρόσωπα δήμων ή συνδέσμους αυτών, διαδημοτικές συνεργασίες, αναπτυξιακούς οργανισμούς δήμων, φιλοζωικά σωματεία και οι φιλοζωικές οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα και φυσικά πρόσωπα. Το υπουργείο δε των Εσωτερικών χρηματοδοτεί την ίδρυση και λειτουργία των καταφυγίων ζώων και πρόγραμμα στείρωσης τους».

Γιατί λοιπόν δεν περιφράσσονται κάποιες εκτάσεις ώστε να μεταφερθούν εκεί όλα τα αδέσποτα σκυλιά της πόλης; Μήπως επειδή κάποιοι τα θέλουν να κυκλοφορούν ως αδέσποτα από δρόμο σε δρόμο και από γειτονιά σε γειτονιά; Στο Πανεπιστήμιο μάλιστα κάποιοι τα έφερναν και μέσα στις αίθουσες και το εστιατόριο! Μόνο όταν υπήρχαν ορκομωσίες τα εξαφάνιζαν ώστε να μην επιτεθούν σε γονείς και συγγενείς των φοιτητών -από αλλού φερμένους- αλλά την επομένη τα επενεμφάνιζαν.   

Μπορούν λοιπόν να υπάρξουν οργανωμένα καταφύγια σε περιφραγμένες εκτάσεις εκτός πόλης είτε από ιδιώτες είτε από τον Δήμο. Ο Φιλοζωικός Όμιλος Καρδίτσας, για παράδειγμα, ίδρυσε τέσσερα καταφύγια σε περιφραγμένες εκτάσεις έξω από την πόλη (ένα κεντρικό, δύο μικρά και ένα πρόσφατα δημιουργηθέν) στα οποία φιλοξενούνται πάνω από 250 ζώα. Το ίδιο έχουν κάνει και άλλοι φορείς, ιδιωτικοί ή δημόσιοι σε άλλες περιοχές της χώρας. Αν ήθελαν λοιπόν οι ιθύνοντες  θα μπορούσαν και εδώ να δημιουργήσουν τέτοιου είδους καταφύγια σκύλων και να λύσουν μια και καλή το πρόβλημα που γίνεται όλο και πιο οξύ.

Τα στοιχεία λοιπόν λένε ότι οι εγκαταλείψεις ξεπερνούν τις 100 τον μήνα (το διανοείστε, σε μια μικρομεσαία πόλη σαν τη δική μας;) που σημαίνει ότι σε ετήσια βάση προστίθενται στην πόλη περίπου 1.200 αδέσποτα! Τι να το κάνουμε το ρεκόρ σε υιοθεσίες σκύλων όταν είναι βέβαιο ότι πολλά θα καταλήξουν και πάλι στον δρόμο;

Σχετικά δε με τις επιθέσεις σε ανυποψίαστους πολίτες, πέρυσι καταγράφηκαν 175 ενώ το πρώτο οκτάμηνο φέτος καταγράφηκαν 68 επιθέσεις και τραυματισμοί. Αυτό βέβαια με βάση την προσέλευση τραυματισμένων στα Νοσοκομεία γιατί οι επιθέσεις είναι σίγουρα πολλαπλάσιες. Και πώς θα βρει κανείς τον ιδιοκτήτη του  ζώου που του επιτέθηκε για να αναλάβει κι εκείνος τις ευθύνες του, αν δεν υπάρχει ηλεκτρονική σήμανση του ζώου;  

Η αλήθεια είναι ότι πουθενά στην πόλη δεν αισθάνεται κανείς ασφαλής, αφού έχει αποδειχτεί ότι τα αδέσποτα σκυλιά μπορούν να γίνουν πολύ επικίνδυνα και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Πώς να πάρει κάποιος το ποδήλατο για να πάει προς την Πανεπιστημιούπολη, ας πούμε, από τη Νιάρχου, όταν ξέρει ότι ενδέχεται στον δρόμο να του επιτεθεί μια αγέλη σκύλων και να καταλήξει στο Νοσοκομείο;   

Παρακάτω η περιφραγμένη έκταση ενός εκ των καταφυγίων της Καρδίτσας...

                                                      Κεντρική πλατεία Ιωαννίνων