Aπόψεις...

 

«Τα πράγματα είναι πλέον εντελώς ξεκάθαρα όσο αδιανόητα και να μας φαίνονται. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει αλωθεί από μια κλίκα εξτρεμιστών που έχει ξεκινήσει την διαδικασία μετατροπής της παλαιότερης δημοκρατίας σε αυταρχικό κράτος. Μόλις χθες, ο Τραμπ έκανε σημαία του το σύνθημα "όποιος σώζει την χώρα του δεν παραβιάζει κανένα νόμο". Με άλλα λόγια, ο ηγέτης είναι υπεράνω του νόμου. Οι πράξεις του από την στιγμή που ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας δείχνουν πως το εννοεί πλήρως και πως κινείται αναλόγως. Στο πλευρό του έχει ανθρώπους που διαθέτουν τα ισχυρότερα όπλα της σύγχρονης ψηφιακής τεχνολογίας και αποσαρθρώνουν τους θεσμούς της χώρας.

Παράλληλα, οι δηλώσεις Βανς στο Μόναχο (πόλη με εμβληματική σημασία για όσους γνωρίζουν ιστορία) αποτελούν μετωπική επίθεση όχι μόνο εναντίον της Ευρώπης, αλλά εναντίον της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Με σύμμαχο και συνεργάτη τον εγκληματία Πούτιν. Δεν πρόκειται για αερολογίες κάποιων ανισόρροπων αλλά για μια απίστευτη διεθνή ανατροπή για την οποία δυσκολεύομαι να βρω ιστορική αναλογία.

Δεν μιλάμε για μια παροδική κρίση αλλά για μια τεράστια απειλή που όμοια της δεν έχει ξαναζήσει ο κόσμος τουλάχιστον από την εποχή της κρίσης των πυραύλων το 1962, για να μην μιλήσω για το Μόναχο το 1938. Δεν έχω ξαναχρησιμοποιήσει τέτοια παραδείγματα στο παρελθόν γιατί τα θεωρούσα πάντα υπερβολικά. Δυστυχώς δεν είναι πλέον. 

Προφανώς οι άνθρωποι αυτοί είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας: θεωρούν πως με αυτά που κάνουν θα αυξήσουν την ισχύ των ΗΠΑ, ενώ στην πραγματικότητα θα καταρρακώσουν την χώρα τους και παράλληλα θα διαλύσουν την υφήλιο και τις ζωές μας.

                                                                 (Στ. Καλύβας- ευρωπαϊστές f/B)

«Μια αριστοτεχνική απόπειρα συγκάλυψης ενός εγκλήματος από έναν καταφερτζή εντολοδόχο, θα γινόταν με την απόκρυψη ή παράλειψη 640.000 στοιχείων; Συνειδητοποιούμε το νούμερο; 640.000; Εγώ ξέρω ότι οι συγκαλύψεις γίνονται όταν αποκρύπτονται δυο, τρία ή πέντε καθοριστικά στοιχεία που αποτελούν κλειδιά της υπόθεσης. Ξέρω επίσης ότι μια τέτοια απόκρυψη, σκεπάζεται από μια χιονοστιβάδα άλλων άσχετων στοιχείων που προβάλλονται και υπερτονίζονται, με σκοπό να θολώνουν τα νερά, μετατρέποντας την έρευνα για τα ουσιώδη σε αναζήτηση ενός ψύλλου μέσα σε αχυρώνα.

Όποιος θέλει να κάνει συγκάλυψη της προκοπής, εξαφανίζει διακριτικά το ένα ή τα δύο καθοριστικά ενοχοποιητικά στοιχεία που δείχνουν τον ένοχο. Δεν προσπαθεί να κρύψει από μια στρατιά δημοσιογράφων, συγγενών και δικηγόρων, έναν όγκο στοιχείων που με το ζόρι θα χωρούσαν σε τρεις νταλίκες, ελπίζοντας ή πιστεύοντας ότι δε θα τον πάρει κανείς χαμπάρι. Εκτός κι αν καταλήξουμε στο τελικό συμπέρασμα ότι μια ασυνάρτητη κυβέρνηση που θέλει να συγκαλύψει δίχως κίνητρο, ανέθεσε την εκτέλεση της συγκάλυψης σε κάποιον με μειωμένο καταλογισμό. Οπότε όλα κουμπώνουν μια χαρά».

                                                                           (Δ.Καμπουράκης- liberal.gr)