Απόψεις...

  

«Ένα νέφος τοξικότητας έχει απλωθεί σε όλη τη χώρα, με όχημα fake news που διακινούνται συστηματικά από ακροδεξιές και ακροαριστερές πολιτικές δυνάμεις που είναι γνωστές για τις σχέσεις τους με το καθεστώς του Πούτιν. Είναι το σημείο που συναντώνται τα δύο άκρα. Αυτή η ετερόκλητη συμμαχία έχει βρει μόνιμο στασίδι στα… συστημικά μέσα ενημέρωσης που έχουν κηρύξει έναν ανοικτό πόλεμο στον Κυριάκο Μητσοτάκη. 

Εμπειρογνώμονες που στην πραγματικότητα είναι τεχνικοί σύμβουλοι συγγενών των θυμάτων, με πολλά «ένσημα» στον αντιδεξιό και αντικαπιταλιστικό «αγώνα», μοιράζουν θεωρίες συνωμοσίας που ελλείψει μιας ουσιαστικής αντιμετώπισης έχουν γίνει πλέον κυρίαρχες στην κοινωνία. 

Παρουσίασαν ως ύποπτη «δολοφονία» το δυστύχημα συνταξιούχου εδώ και 11 χρόνια σιδηροδρομικού, το μηχανάκι του οποίου φέρεται να κτυπήθηκε από όχημα 80χρονου. Παρουσίασαν την ανάφλεξη που ακολούθησε τη σύγκρουση των δύο τραίνων ως έκρηξη και ναι μεν στο τέλος το παραδέχτηκαν, αλλά στο μεταξύ οι εντυπώσεις έμειναν.Και φυσικά άφησαν πολλά «υπονοούμενα» για τον θάνατο του υιού της εισαγγελέως. 

Και κάθε φορά που το «πράγμα στραβώνει» για τη δική τους οπτική, επιστρέφουν σε μία γραμμή άμυνας που τους θέλει απλά να υποβάλλουν δήθεν αθώα ερωτήματα. Και όλα αυτά χωρίς κάποιος να αντικρούει τα σαθρά τους και πολλές φορές αυθαίρετα επιχειρήματα. 

Το πρόβλημα είναι ότι μια τραγωδία που οδήγησε στον χαμό 57 ανθρώπων έχει εργαλειοποιηθεί, για να «λογαριαστούν» κάποιοι με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Με την εργαλειοποίηση ενός πολύνεκρου δυστυχήματος έχουμε πρόβλημα και με όλους εκείνους που κρύβονται από πίσω της και παίζουν τη χώρα στα ζάρια».

                                                                             (Θ.Μαυρίδης liberal.gr)

«Η χώρα αυτή αποτελείται από επί μέρους υποσυστήματα που το καθένα εξ αυτών έχει και τους κεχαγιάδες του. Όλα περιστρέφονται με άξονα το κράτος αλλά διαπλέκονται με τα κόμματα, τους συνδικαλιστές, την κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα και όχι μόνο. Οι κεχαγιάδες είναι κάθε κομματικής απόχρωσης ανάλογα με την ιστορία του κάθε υποσυστήματος αλλά και τη συγκυρία. Αν στο στρατό κυριαρχούν οι δεξιοί, στην εκπαίδευση το πάνω χέρι έχουν οι αριστεροί. 

Οι κομματικές φατρίες σε κάθε υπόχωρο άλλοτε συγκρούονται και άλλοτε συνεργάζονται ανάλογα με το θέμα και τα συμφέροντά τους. Σε κάθε περίπτωση όμως ομονοούν σε ένα επίδικο. Το υποσύστημα πρέπει να διαιωνίζει την κυριαρχία τους.  Δηλαδή, πώς μπορεί η Αριστερά στην εκπαίδευση να ισχυριστεί ότι είναι αντισυστημική όταν όλο το εκπαιδευτικό σύστημα εργάζεται με βάση τις απόψεις ή τις δοξασίες της; Αφού ακόμα και τα προγράμματα σπουδών έχουν τη σφραγίδα της. 

Η τραγωδία των Τεμπών άνοιξε και πάλι το κεφάλαιο της αντισυστημικότητας με στόχο τη δικαιοσύνη. Συγκάλυψη, ξυλόλιο, ολιγάρχες που το διακινούσαν και δήθεν επίορκοι δικαστές που ερευνούν την υπόθεση με στόχο να υπηρετήσουν τα κελεύσματα της πολιτικής εξουσίας. Ακόμα και ο πρόσφατος θάνατος του Βασίλη Καλογήρου, τέκνου της εισαγγελέως εφετών Λαρίσης χρεώνεται από κάποιους στην κυβέρνηση και προσωπικά στον πρωθυπουργό. Και δυστυχώς υπάρχει κοινό έτοιμο από καιρό να «αγοράσει» ακόμα και αυτή την εξωφρενική θεωρία συνομωσίας χωρίς φυσικά καμία ένδειξη».

                                                                 (Λ. Καστανάς- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)