Απόψεις...

 

«Το Φθινόπωρο του 2000 το πλοίο Σάμινα έπεσε σε έναν ύφαλο κοντά στην Πάρο με αποτέλεσμα να βυθιστεί και να χάσουν τη ζωή τους 81 άνθρωποι.Σύμφωνα με όσα καταγγέλθηκαν, «το πλοίο ήταν παλιό και λειτουργούσε με πατέντες, τα σωστικά του μέσα ήταν απαρχαιωμένα, κάποιοι από το πλήρωμα έβλεπαν έναν ποδοσφαιρικό αγώνα την ώρα της πρόσκρουσης, ο επικεφαλής της πλοιοκτήτριας εταιρείας αυτοκτόνησε μερικούς μήνες αργότερα». 

Ο τότε υπουργός ναυτιλίας δεν παραιτήθηκε και η κυβέρνηση αρνήθηκε τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για να διερευνηθούν οι ευθύνες για το πολύνεκρο δυστύχημα. Όταν το θέμα έφτασε να συζητηθεί στη Βουλή, ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης ανέφερε «Αυτή είναι η Ελλάδα, δεν τη γνωρίζουμε;». Η φράση έμεινε στην ιστορία σαν επιβεβαίωση της αδυναμίας να μεταρρυθμιστεί η χώρα.

Αν κάτι προσάπτουν στον Κυριάκο Μητσοτάκη οι σκεπτόμενοι οργισμένοι του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών είναι πως μετά από 25 χρόνια και τρία μεταρρυθμιστικά μνημόνια ο ίδιος δεν έχει καταφέρει να αλλάξει πολλά από το μπάχαλο και την αναξιοκρατία του ελληνικού Δημοσίου.Aπό αυτούς κινδυνεύει η κυβέρνηση και όχι από τα πλήθη όσων ούτως ή άλλως είναι απέναντι και περιμένουν ένα στραβοπάτημα για να ξιφουλκήσουν με μανία.

Οι τελευταίοι τα ίδια έπρατταν και πριν τις τελευταίες εκλογές όταν έγραφαν στους τοίχους τη γνωστή προτροπή «Μητσοτάκη....» με τις ευλογίες της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης και μετά στις κάλπες έψαχναν να βρουν την ψήφο τους.Οι άλλοι, οι οργισμένοι που σιωπούν είναι το πρόβλημα... από αυτούς κινδυνεύει ο Μητσοτάκης».

                                                                         (Κ. Στούπας-liberal.gr)

«Τη δεκαετία του 1980, ένας Ελληνας πολιτικός είχε στο γραφείο του έναν μεγάλο χάρτη του Αιγαίου. Οταν τον επισκεπτόταν κάποιος σημαντικός ξένος τού τον έδειχνε και εξηγούσε την ιστορία, τη νομική διάσταση του θέματος και την υφή της τουρκικής απειλής. Μια μέρα, ο επισκέπτης ήταν ένας Αμερικανός γερουσιαστής, γόνος μεγάλης επιχειρηματικής οικογένειας, ο οποίος τα έβλεπε όλα ως μπίζνες. Οταν τελείωσε το μπρίφινγκ, ο Ελληνας οικοδεσπότης τον ρώτησε αν έχει καμιά απορία και εκείνος απάντησε: «Αφού έχετε τόσες εκατοντάδες νησιά, γιατί δεν τους δίνετε μερικά να τελειώνετε;» 

Ο πρόεδρος Τραμπ είναι ωμά συναλλακτικός. Στον Ζελένσκι επιχειρεί να επιβάλει ένα deal περίπου όπως το έκαναν οι σύμμαχοι στη Γερμανία, στις Βερσαλλίες. Διεκδικεί τη Γροιλανδία, τη Γάζα και τη διώρυγα του Παναμά. Ο θαυμασμός του προς τους ισχυρούς και αυταρχικούς ηγέτες τον κάνει να βλέπει τον κόσμο σαν μια ατέλειωτη επιχειρηματική διαπραγμάτευση όπου ο ισχυρός έχει το πάνω χέρι και πρέπει να κερδίσει, άσχετα από το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. 

Αυτός ο τρόπος θεώρησης περιφερειακών διενέξεων είναι πολύ επικίνδυνος για τα ελληνικά συμφέροντα, και στην περίπτωση της Κύπρου και του Αιγαίου. Αν μια κρίση φτάσει στο γραφείο του Τραμπ, αυτήν τη στιγμή, η απάντηση μπορεί να είναι τρομακτική».

                                                           (Αλ.Παπαχελάς- KAΘΗΜΕΡΙΝΗ)