Άθλια η εικόνα που δίνει προς τα έξω το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων σε ό,τι αφορά τις εισόδους από την πλευρά της Λεωφόρου Στ. Νιάρχου. Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους. Οποιαδήποτε σύγκριση με άλλα –ελληνικά- Πανεπιστήμια αποβαίνει καθαρά σε βάρος μας.
Οι δύο είσοδοι από τη Λεωφόρο Νιάρχου (πλην της κεντρικής όπου σε υποδέχονται καμιά δεκαριά αδέσποτα σε καθημερινή βάση) είναι χειρότερες κι από περιφράξεις αγροτεμαχίων της υπαίθρου. To προηγούμενο στάδιο -που κράτησε κάποια χρόνια- είχε σαν εμπόδιο για τα αυτοκίνητα δυο τεράστια τσιμεντένια μπλοκ που μετεξελίχτηκαν στην τωρινή κατασκευή με μια πατέντα που ήδη καθιερώθηκε αφήνοντας με ανοιχτό το στόμα κάθε επισκέπτη. Κι αυτό τη στιγμή που η Λεωφόρος Νιάρχου έχει αλλάξει το τοπίο.
Αλλά και η
εικόνα των θερμοκηπίων στη «βιτρίνα» της Πανεπιστημιούπολης δεν είναι ό,τι καλύτερο.
Απεριποίητα και προχειροφτιαγμένα δίνουν την εντύπωση ότι δεν ασχολείται κανείς
μαζί τους. Τότε για ποιο λόγο υπάρχουν; Η έκταση της Παν/πολης είναι τόσο μεγάλη
που θα μπορούσε σε οποιοδήποτε άλλο σημείο να οριοθετηθούν μικρές εκτάσεις για όσους
ενδιαφέρονται να καλλιεργήσουν.
Κοντά σ' αυτά τα παρεμελημένα γήπεδα, τα άκοφτα χόρτα, οι ανοιχτές χωματερές, η ανεξέλεγκτη βλάστηση και οι αγέλες των αδέσποτων σκύλων που περιφέρονται κατά δεκάδες έχουν αφήσει δυστυχώς το Πανεπιστήμιο της πόλης μας να φαντάζει σαν φτωχός συγγενής, ειδικά αν το συγκρίνει κανείς με άλλα campus όπως εκείνα της Κρήτης ή των Πατρών που διακρίνονται και σε επίπεδο ακαδημαϊκών επιτυχιών.
Επίσης, άθλιες εικόνες καταγράφει κανείς και στο πρώην ΤΕΙ -απέναντι από το Πανηπειρωτικό Στάδιο- εκεί όπου σπασμένα φωτιστικά, πεταμένα κλαδιά, σκουριασμένες μεταλλικές γέφυρες, πεζοδρόμια καλυμμένα από χώμα και σκουπίδια αλλά και σπασμένες στάσεις αστικού ΚΤΕΛ δίνουν τον τόνο. Aργεί ακόμη ο πολιτισμός ως φαίνεται κι ας αφορά πρωτίστως την εκπαίδευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου