Ένα παραλίμνιο πάρκο ευτύχησε να έχει η πόλη (χάρη στη δωρεά του Χρ. Κατσάρη από το Καλέντζι) και ούτε αυτό δεν μπορεί η Δημοτική Αρχή μας να φέρει σε μια κατάσταση που να θυμίζει ένα κανονικό αστικό πάρκο.
Μια παιδική χαρά με πέτρες και χαλίκια εντός, με χαλασμένα παιχνίδια, καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος αισθητικά υποβαθμισμένα με πράσινη τσόχα
για δάπεδο, χωρίς ούτε ένα λουλούδι για δείγμα και ξερά χόρτα για ντεκόρ. Λάμπες
στραβές, χόρτα άκοφτα, κλαδιά παρατημένα, δάπεδα διαλυμένα, καλώδια στον αέρα.
Δύσκολα θα δει κανείς υπάλληλο του Δήμου μετά τις εννιά το πρωί να κάνει
οποιαδήποτε εργασία. Που σημαίνει τι ακριβώς; Σχολάσαμε και πήγαμε στο σπίτι;
Aλλά κι από την άλλη πλευρά να βρεθεί κανείς (πλατεία Μαβίλη, Μάτσικας) θα δει μεν σε κάποια σημεία κομμένα χόρτα αλλά με τα σκουπίδια μονίμως παρόντα (είναι άτυπος τοπικός κανόνας, ακόμη κι όταν κόβονται τα χόρτα να παραμένουν τα σκουπίδια), παγκάκια ασυντήρητα, δάπεδα διαλυμένα όπου φαίνονται τα πλέγματα σιδήρου, πλάκες αποκολλημένες και πεταμένες κάτω από ...παγκάκια, στέγες επικίνδυνα κατεστραμμένες πάνω από καταστήματα κι ένα τουριστικό περίπτερο με τζάμια μονίμως κλειστά, που απορεί κανείς γιατί υπάρχει, πέρα από το ότι να περνούν την ώρα τους εκεί κάποιοι δημοτικοί υπάλληλοι…
Κι ενώ όλα αυτά θα μπορούσαν να διορθωθούν από τις ίδιες τις υπηρεσίες του Δήμου που και τεχνικό εξοπλισμό διαθέτει και ουκ ολίγους έμμισθους υπάλληλους, δεν κουνιέται φύλλο αν δεν βγει ένα έργο μεγάλο, να μπει σε πρόγραμμα, να βρει χρηματοδότηση κτλ.
Τι να περιμένει κανείς λοιπόν από ανθρώπους που είτε δεν
γνωρίζουν τι χρειάζεται να κάνεις για να είσαι ένας πραγματικά τουριστικός
προορισμός ή δεν θέλουν να κουραστούν πέρα από το απολύτως έλασσον και μένουν
σ’ αυτό που ήξεραν για χρόνια; Γιατί ν ‘
αλλάξουν τώρα συνταγή; Αλλιώς... «όπερ έδει δείξαι», που έλεγαν και οι πρόγονοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου