Είπαν να φτιάξουν έναν ποδηλατόδρομο εκεί στη συνέχεια της ακτής Μιαούλη που θα συνέδεε τον υφιστάμενο πεζόδρομο-ποδηλατόδρομο με εκείνον της Ανατολής. Και τι έκαναν; Τοποθέτησαν στο οδόστρωμα κάποια πλαστικά κολωνάκια από αυτά που βρίσκει κανείς πατημένα παντού και… έτοιμος ο ποδηλατόδρομος. Ο πεζόδρομος παραμένει με τα χαλίκια.
Τι κι αν αχρήστευσαν έναν δρόμο διπλής κατεύθυνσης και τον έκαναν μονόδρομο; Τι κι αν υποχρεώνουν όσους βγαίνουν από το Παραλίμνιο Ψυχαγωγικό Κέντρο να κάνουν γύρους ατελείωτους για να βγουν στη Βογιάννου αφού τους απαγόρευσαν την έξοδο αριστερά;
Τι
θα μπορούσε να γίνει; Ο δρόμος να παραμείνει διπλής κατεύθυνσης, ο ποδηλατόδρoμος
να γίνει στη δεξιά πλευρά του δρόμου (κανονικός, με χαμηλό χώρισμα), τα
αυτοκίνητα όσων παρκάρουν κοντά στην πεζογέφυρα να παρκάρουν στο μεγάλο άνοιγμα αριστερά
(εκεί που συνήθως αράζουν τροχόσπιτα για
δωρεάν κατασκήνωση) και οι δύο δρόμοι που ανεβαίνουν δεξιά και αριστερά του ρέματος
να είναι άνοδος και κάθοδος και μάλιστα με καλή ορατότητα ώστε να αποφεύγονται τα
ατυχήματα στο «τυφλό» σημείο. Φυσικά, θα έπρεπε να φτιαχτεί και ένας όμορφα πλακοστρωμένος πεζόδρομος
εκεί που τώρα υπάρχει χώμα και χαλίκι.
Αλλά
πού να μπει κανείς σε τέτοιες περιπέτειες; Τώρα μάλιστα που δεν προλαβαίνει και τις εκλογές; Αυτό πια μοιάζει με
επιστημονική φαντασία για μια Δημοτική Αρχή που επιλέγει την προχειρότητα, που δημιουργεί
αντί να λύνει προβλήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου