Ελαφρούτσικη, χιουμοριστική κενολογία...

 

«Οι νεκροί είναι έρημοι και απροστάτευτοι. Έχουν μόνο την αγάπη, τον πόνο, το δάκρυ, την απελπισία, και την ανημποριά των δικών τους μπροστά στο αναπότρεπτο. Αυτών που η πληγή τους δεν θα κλείσει ποτέ.

Και γύρω τους έχει στηθεί ένας ανίερος χορός εμπορευματικής αξιοποίησης της πηγαίας λαϊκής συγκίνησης, για τα νιάτα που έφυγαν. Παρότι σποραδικά βλέπω τηλεόραση, αναγκάστηκα να δω μετά τον θόρυβο, κάποιους χρυσοκάνθαρους ιεροφάντες της ελαφρούτσικης χιουμοριστικής κενολογίας, που μεταβλήθηκαν σε άτεγκτους εισαγγελείς για την ελληνική δημοσιογραφία. 

Απομόνωσαν απόψεις (όχι ψευδείς ειδήσεις τις οποίες θα έπρεπε να καταγγείλουν), ενίων τηλεοπτικώς προβεβλημένων δημοσιογράφων, για να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η ελληνική δημοσιογραφία είναι ελεεινή και τρισάθλια. Οι ίδιοι προκαταλαμβάνοντας ψοφοδεώς τις όποιες αντιδράσεις των συνεπών επαγγελματιών της ενημέρωσης, τις στοχοποίησαν ως στημένες και πληρωμένες.

Και ένα πλήθος που δεν έχει ανοίξει εφημερίδα στη ζωή του (γιατί «όλες ψέματα λένε»), χωρίς να έχει διαβάσει ποτέ μια σελίδα τους, ένα τμήμα του κοινού που έχει να ανοίξει βιβλίο από την εποχή του σχολείου, ανακάλυψε τον νέο Εωσφόρο της αντιλαϊκής παραπλάνησης. 

Και το πλήθος αυτό αφρίζει έμπλεο οργής για τους διαπλεκόμενους δημοσιογράφους που αποπροσανατολίζουν και παραπλανούν τον άδολο λαό. Και η ΕΣΗΕΑ τους δικαίωσε με μια αδιανόητη ανακοίνωση, με την οποία έτυπτε τα στήθη της, γιατί οι δημοσιογράφοι δήθεν δεν καταχωρούσαν τις συναγερμικές ανακοινώσεις των συνδικαλιστών του ΟΣΕ. 

Το μέγιστο πρόβλημα όμως δεν είναι οι καταγγελίες περί των δημοσιογράφων. Θα το αντέξουμε. Είναι η στρεβλή επίδραση στην κοινή γνώμη. Πέραν των προαναφερθέντων, άλλοι ελαφρούτσικοι παρουσιαστές, πρωινοί αυτοί που καθημερινά ασχολούνται με τους έρωτες της τάδε ανθυποσελέμπριτι στη Μύκονο, έμαθαν τα προβλήματα του ΟΣΕ και έγιναν - και αυτοί - τηλεοπτικοί εισαγγελείς. 

Οι ίδιες εκπομπές προσεγγίζουν τις ευάλωτες τραγικές οικογένειες των νεκρών και διαιωνίζουν ένα γλυκερό σήριαλ που στο τέλος θα αποφορτίσει το συναίσθημα των θεατών για τους παθόντες».

(Απόσπασμα άρθρου του Γ. Σιδέρη από το liberal.gr)