Η βία των ανηλίκων...

 

«Άντε πάλι με τη βία των ανηλίκων. Τριάντα επτά μαθητές την ημέρα συλλαμβάνει η αστυνομία φέτος. «Μόνο στην Αττική, το πρώτο οκτάμηνο του 2024, οι αρχές διαχειρίστηκαν 1.258 υποθέσεις με εγκληματική δραστηριότητα ανηλίκων και συνέλαβαν 1.877 μαθητές». Και φυσικά έχει σημάνει συναγερμός στην Ελληνική Αστυνομία. 

Αυξημένη παρουσία εκεί που συχνάζει η νεολαία, νέο τμήμα Προστασίας Ανηλίκων, panic button, πενταψήφιος αριθμός 10201 για σχετικές καταγγελίες, πλατφόρμα saveYOUth, αλλά και σκέψεις για αλλαγές στον ποινικό κώδικα. Ειδικά για τους γονείς που παραμελούν συστηματικά τα ανήλικα παιδιά τους.  

Διότι μια παλιά θεωρία λέει ότι πίσω από όλον αυτόν τον χαμό είναι η οικογένεια που έχει «αφήσει λάσκα τα λουριά». Λες και δεν είχαμε ανάλογα συμβάντα  σε εποχές που η πατριαρχία λειτουργούσε «καλύτερα». Ωστόσο, σήμερα υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία και βαρύτητα εγκλημάτων, μεγαλύτερη συχνότητα και καλύτερη οργάνωση με τη βοήθεια και του διαδικτύου. 

Εντυπωσιακή είναι και αύξηση στη συμμετοχή και παρουσία κοριτσιών σε βίαια περιστατικά. Και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον «ελεύθερης» χρήσης ναρκωτικών, σεξιστικών μουσικών ιδιωμάτων, υπερκατανάλωσης αλκοόλ, οπαδικής βίας, ουσιαστικής ατιμωρησίας, απώλειας επαφής με την οικογένεια, εντυπωσιακής αδιαφορίας για τα κοινά (π.χ. πολιτική) και αποσάθρωσης του δημόσιου σχολείου. 

Φυσικά και η αύξηση της παραβατικότητας δεν σημαίνει ότι η πλειοψηφία των μαθητών μας δέρνει και δέρνεται καθημερινά. Διότι κάτι τέτοιο επιδιώκουν να παρουσιάσουν κάποια ΜΜΕ. 

Χιλιάδες παιδιά πηγαίνουν κανονικά στο σχολείο, φοιτούν ανελλιπώς στα φροντιστήρια, παίρνουν πτυχία ξένων γλωσσών, ξενυχτούν διαβάζοντας και δίνουν πανελλήνιες εξετάσεις, επιτυγχάνουν στις σχολές των ελληνικών ΑΕΙ ή συνεχίζουν τις σπουδές τους στο εξωτερικό και στα κολέγια. Και αυτά  τα παιδιά ανήκουν στη νεολαία αλλά δεν παρανομούν. Αντιθέτως τιμούν συχνά την πατρίδα μας με επιτυχίες σε διεθνείς διαγωνισμούς, συμβάλλουν σε καινοτομίες (π.χ. ρομποτική) και πολλά όταν τελειώσουν τις σπουδές τους θα συνεχίσουν σε πανεπιστήμια ή επιχειρήσεις της Ελλάδας και του εξωτερικού.  

Φυσικά και υπάρχουν ακραίες περιπτώσεις προβληματικών οικογενειών που έχουν απωλέσει κάθε επαφή με τα παιδιά τους, αλλά δεν είναι ο κανόνας. Μεγαλύτερη συμμετοχή στη συμπεριφορά των νέων έχει το σχολείο.Το νέο σχολείο της Μεταπολίτευσης. Αυτό για τη διαμόρφωση του οποίου δεν μιλάει σχεδόν κανείς εδώ και 40 χρόνια γιατί δεν συμφέρει στο «προοδευτικό» αφήγημα. 

Το σχολείο που εγκαταστάθηκε μετά το 1981, με τα εύσημα της προοδευτικότητας, της ανεκτικότητας και του αντιαυταρχισμού, για να αποδειχτεί πολύ γρήγορα ότι ήταν ένα σχολείο υπονομευμένο, προγραμματισμένο για να αυτοδιαλυθεί και να αφήνει αγράμματη την πλειοψηφία της νεολαίας μας. 

Και ευτυχώς τελικά που υπάρχουν οι πανελλήνιες εξετάσεις και λειτουργούν τα φροντιστήρια ώστε να παρέχουν κάποιες γνώσεις στα παιδιά μας, έστω τεχνικές και σε ένα περιορισμένο πεδίο, αλλά γνώσεις επιστημονικές που από μόνες τους διαπαιδαγωγούν. Διότι η αναξιοκρατία στη χώρα της κάλπικης προόδου λογίζεται ως προοδευτικό αξεσουάρ.

Το παιδί που φοιτά για 12 χρόνια σε ένα σχολείο που δεν κρίνει αξιοκρατικά, δεν βαθμολογεί, δεν αμείβει τους καλύτερους, δεν βάζει όρια και δεν τιμωρεί, προφανώς διαπαιδαγωγείται ανάλογα και για την υπόλοιπη ζωή του. Και όταν υπάρχουν οι κατάλληλες οικογενειακές και κοινωνικές συνθήκες δεν έχει από κάπου να πιαστεί, δεν έχει παραστάσεις να τον ανακαλέσουν στην τάξη και είναι ευκολότερο να παρασυρθεί και να πέσει στη βία και την παραβατικότητα.

(Απόσπασμα άρθρου του Λ.Καστανά από την ATHensvoice)