Απόψεις...

 

«Δεν θυμάμαι ποτέ τον μέσο Έλληνα πολίτη να εμφανιστεί ικανοποιημένος από μια αύξηση που παίρνει στον μισθό ή τη σύνταξη του. Ούτε και κανένα συνδικάτο θυμάμαι ποτέ, μισό αιώνα τώρα, να πει ένα «εντάξει, αυτή τη φορά η αύξηση ήταν ικανοποιητική». 

Μην μπερδευόμαστε, δεν θεωρώ τον απλό άνθρωπο ή τον μέσο Έλληνα το πιο αχάριστο πλάσμα του κόσμου. Φυσιολογική θεωρώ την αντίδραση του, ποιος δεν θέλει να έχει μεγαλύτερες απολαβές απ’ αυτές που εισπράττει και ποιος είναι αυτός που πιστεύει ότι δεν έχει ανάγκη για παραπάνω χρήματα; Κανείς. Άρα, αυτό το «σιγά την αύξηση» που ακούμε σήμερα εδώ κι εκεί, είναι αναμενόμενο. Και 36% και 46% να είχε δώσει ο Μητσοτάκης, πάλι μουρμούρα θα αντιμετώπιζε. 

Εδώ ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε θεσπίσει την καταστροφική για τα δημόσια οικονομικά ΑΤΑ (Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή) κι έδινε 8% με 10% αύξηση στους μισθούς ανά τετράμηνο και πάλι τον είχαν ρημάξει στις απεργίες και στις διαμαρτυρίες. Μόνο αν έχει προηγηθεί καμιά δεκαετία χρεωκοπίας και μαύρης φτώχειας σαν το 2010-9, θα δεήσουν να εκτιμήσουν το γεγονός ότι σταματούν οι περικοπές κι αυτό για κανένα-δυο χρονάκια.

Μετά, μόλις ακούσουν από κυβερνητικά χείλη τη λέξη «αύξηση», γυρίζει ο διακόπτης και ρωτάνε «πόσο;». Και μόλις ακούσουν το ποσό, απαντούν «δηλαδή μισό κουλούρι την ημέρα».

                                                                     (Δ.Καμπουράκης-liberal.gr)

«Η γυναικοκτονία στους Αγίους Αναργύρους καταδεικνύει κάτι που όλοι και κυρίως όλες ξέρουμε: η αστυνομία δεν είναι πολύ –και πάντως όχι πάντα– πρόθυμη να βοηθήσει ουσιαστικά σε τέτοιες περιπτώσεις. Από αδιαφορία κάποιων αστυνομικών ή και από προσωπικές πεποιθήσεις τους; Από ελλιπές πλαίσιο; Από διάθεση να «φύγει από μας το πρόβλημα»; Από τη διαρκή πλέον αιτίαση «δεν επαρκούμε»; Εχει, άραγε, μεγάλη σημασία το γιατί;»

                                                                       (Μ.Δεδούση – protagon.gr)