Αποκαρδιωτική εικόνα...

Αποκαρδιωτική η εικόνα του παραλίμνιου -και ιδιαίτερα τουριστικού- μετώπου της πόλης μας, εφόσον από κει περνούν  όλοι, μα όλοι, οι επισκέπτες της. Κι ενώ κανείς θα περίμενε ότι με τη νέα Δημοτική Αρχή η κατάσταση θα λάμβανε τη σημασία που της άξιζε, η πλήρης ακινησία μοιάζει να έχει εγκατασταθεί για τα καλά στο Δημαρχείο. Αρκεί βεβαίως να δει κανείς κάποιες πόλεις του εξωτερικού που διαθέτουν λίμνη για να καταλάβει τι εννοούμε, πράγμα που γνωρίζουν βεβαίως και οι Δήμαρχοί μας καλά.

Εδώ θα δει κανείς γλυπτά κατεστραμμένα, μουντζουρωμένα και βανδαλισμένα που παραμένουν στη θέση τους, παιδικές χαρές χωρίς καν περίφραξη στις οποίες μπαίνουν παιδιά αλλά και... ενήλικες παρά τον -αυστηρό υποτίθεται- κανονισμό που αφορά στη λειτουργία τους, κάγκελα κομμένα, παγκάκια που λειτουργούν ως κάδοι απορριμμάτων, σωλήνες και καλώδια αφημένα στην τύχη τους, σκουπίδια που τα βλέπει κανείς για συνεχή αριθμό ημερών στην ίδια θέση σαν να μην έχει περάσει κανένας υπάλληλος καθαριότητας από κει, εξέδρες ψαρέματος της κακιάς ώρας και μικρές χωματερές που δυσφημούν την πόλη. Ούτε την χειμερινή περίοδο δεν φαίνεται να θέλουν να εκμεταλλευτούν και να καθαρίσουν το σκουπιδαριό, πριν βγουν και πάλι τα βάτα λες και όλα είναι αόρατα γι' αυτούς.  

Πρέπει να είναι η πρώτη Δημοτική Αρχή που δεν φαίνεται να έχει ούτε σχέδιο ούτε πρόταση για βελτίωση της καθημερινότητας στην πόλη κι αυτό είναι πια φανερό. Και μιλάμε για τα μικρά και εύκολα. Πού να πιάσουμε και τα μεγάλα δηλαδή…

 Για παράδειγμα:   

 Μετά από αρκετόν καιρό άλλαξαν τρεις σανίδες στο παγκάκι της παιδικής χαράς στα παλιά Σφαγεία, αλλά δεν είχαν τέταρτη... Κι έτσι άφησαν το σκουπιδαριό να πέφτει στο δάπεδο. Και κάτω από τη μία σανίδα άφησαν επίσης όλο το σκουπιδαριό να υπάρχει, πριν την τοποθετήσουν. Αυτό θα πει μεράκι...

  

          Σωλήνες και καλώδια βγήκαν στην επιφάνεια σαν αξιοθέατα.

Τα δύο βανδαλισμένα γλυπτά, φυσικά  στη θέση τους. Για να τα θαυμάζουμε όλοι εμείς οι πρωτόγονοι...

Σκουπίδια παντού, ακόμη και αποκριάτικα που δεν μαζεύτηκαν ποτέ, δίνουν τον τόνο... 

 

 

Καταγραμμένα τοιχία από τα οποία δεν απομακρύνονται ποτέ τα ηλίθια συνθήματα, έτσι για να θαυμάζουν και οι τουρίστες τον πολιτισμό μας. Το ότι υπάρχουν σπρέι στο χρώμα της πέτρας που καλύπτουν τις μουντζούρες είναι άγνωστο, ως φαίνεται, στους αρμόδιους που προτιμούν να βλέπουν για παράδειγμα το «ΠΑΣ7» στον τοίχο ιστορικού κτιρίου απέναντι από το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου για  χρόνια...

Κι ένας σκουριασμένος - και επικίνδυνος- τενεκές σε κοινή θέα, κάτω από το γλυπτό του Παπαγιάννη, παρέα με κάτι σαν τσιμεντότουβλο, έτσι για εφέ...