Εξωφρενική Δικαιοσύνη...

 

«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μεγαλύτερη πληγή της Δικαιοσύνης γενικώς και της ελληνικής Δικαιοσύνης ειδικότερα είναι η καθυστέρηση. Η πρόσφατη απόλυση δικαστικής λειτουργού που «βρέθηκε» με μια... μικρή εκκρεμότητα 3.000 περίπου δικογραφιών, ενώ αγνοείται η τύχη επιπλέον 153 με τις οποίες επίσης είχε χρεωθεί, είναι ασφαλώς εξωφρενική: 

Σημαίνει, πέρα από όλα τα άλλα, ότι η συγκεκριμένη δικαστής συνέχιζε επί χρόνια να χρεώνεται υποθέσεις χωρίς να τις διεκπεραιώνει ή να εξετάζεται αν διεκπεραιώνει κάποιες εξ αυτών. 

Δεν είναι όμως η μόνη περίπτωση και, σε συνδυασμό με πολλές παρόμοιες, αναδεικνύει αρκετά από τα αίτια της παθογένειας.Την ανάθεση υποθέσεων και τη μη παρακολούθηση της προόδου τους. Τον ατομικό και «χειροποίητο» χειρισμό, ιδίως σε μονομελή και επαρχιακά δικαστήρια. Την αδυναμία των διαδίκων να «χτυπήσουν» -θεσμικά- το «καμπανάκι» (πρέπει να περιμένετε, η κυρία δικαστής έχει μεγάλο φόρτο δουλειάς).

Την ετερογένεια των υποθέσεων με τις οποίες χρεώνεται ένας δικαστής, και πάλι ιδίως στα «μικρά» δικαστήρια, που μπορεί να δημιουργεί σχεδόν αντικειμενική αδυναμία να τα «βγάλει πέρα». Την αναποτελεσματικότητα και -καθυστέρηση πάνω στην καθυστέρηση- αργοπορία του διοικητικού και πειθαρχικού ελέγχου των δικαστών.

Αν προσθέσουμε την αρκετά μυθοποιημένη αλλά υπαρκτή «δικομανία του Έλληνος», καθώς και την υστέρηση σε υποδομές (ακόμα υποθέσεις γράφονται στο χέρι και στο σπίτι, ή προκειμένου περί νησιών, στο πλοίο), έχουμε καθαρή την εικόνα του τι συμβαίνει στο εκτεταμένο πεδίο όπου, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, δεν φτάνει ή δεν αρκεί το επίσης μυθοποιημένο και εξίσου υπαρκτό ελληνικό φιλότιμο. 

Το αποτέλεσμα πάντως είναι γνωστό και διαρκές: Η χώρα μας ανήκει στις χειρότερες της Ευρωπαϊκής Ένωσης από πλευράς χρόνου απονομής δικαιοσύνης και έχει πολλές καταδικαστικές αποφάσεις σε βάρος της γι' αυτόν το λόγο».

                          (Απόσπασμα άρθρου του Κ.Μποτόπουλου από το  liberal.gr)