«Ας κάνουμε μία υπόθεση αγαπητέ αναγνώστη. Ότι δεν με συμπαθείς καθόλου. Κι έρχεσαι μία μέρα στο σπίτι μου, τα σπας όλα και έρχεται με τη σειρά της η αστυνομία και σε μαζεύει. Λογικό ? Ναι θα μου πεις. Σου κάνει λοιπόν μία δικογραφία για διακεκριμένες φθορές, για διατάραξη οικογενειακής γαλήνης και πολλά άλλα νομικά παραπτώματα και με το δίκιο της.
Βρίσκεσαι λοιπόν κατηγορούμενος και πας στο δικαστήριο. Εκεί χρειάζεσαι χρήματα. Όχι για τις ζημιές που θα πληρώσω εγώ αλλά για τα δικαστικά σου έξοδά. Ακόμα λογικό ακούγεται. Βγαίνω εγώ τότε στη γειτονιά και βάζω κουμπαρά για να μαζέψω τα λεφτά για να σε βοηθήσω στα έξοδα που θα έχεις στο δικαστήριο, επειδή έσπασες το σπίτι μου. Παράλογο? Στην αριστεροκρατούμενη και μπαχαλοκρατούμενη Ελλάδα του 2021 όμως συνέβη.
Ότι ζούμε στην χώρα του παραλόγου το ξέρουμε. Αλλά τόσο πολύ δεν μπορούσαμε να το φανταστούμε. Μία ομάδα λοιπόν αναρχοάπλυτων είχε κάνει κατάληψη στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Η αστυνομία μπήκε και τους συνέλαβε στις 22 Φεβρουαρίου. Μετά διαπιστώθηκε ότι οι ζημιές, μαζί με τις κλοπές εξοπλισμού που είχαν κάνει τα διαμαρτυρόμενα φυντάνια φτάνουν στις 65.000 ευρώ. Τις οποίες θα πληρώσουμε εμείς φυσικά οι φορολογούμενοι.
Όμως εδώ αρχίζει η παράνοια. Ο «ενιαίος σύλλογος διδακτικού εκπαιδευτικού και διοικητικού προσωπικού» του Πανεπιστημίου έβγαλε κουμπαρά και μάλιστα μέσα στο Πανεπιστήμιο για να καλύψει τα δικαστικά έξοδα των συλληφθέντων!!! Όχι για να αποκαταστήσει τις ζημιές. Εκεί πληρώνουν άλλοι. Τα κορόϊδα εμείς. Για να πληρώσει τα έξοδα αυτών που το έσπασαν τον έβγαλε. Και αναρωτιέμαι ποια είναι η έννοια της δικαιοσύνης, ποια είναι η έννοια του Νόμου, ποια είναι η έννοια της ηθικής;
Γιατί το θέμα είναι πλέον Ηθικό. Όταν ο κατ΄εξοχήν θεματοφύλακας της ηθικής, ο δάσκαλος, που χρέος του έχει να διδάξει την ηθική, την τσαλακώνει τόσο άσχημα, επικροτώντας στην ουσία ανήθικες συμπεριφορές, είναι ηθικό το θέμα.
Όταν βάζεις το λύκο να σου φυλάει τα πρόβατα, μην ρωτήσεις μετά που πήγε το
κοπάδι. Για ποιο λόγο όμως γίνεται αυτό? Γιατί οι «καθηγητές» έκαναν αυτή την αχαρακτήριστη ηλιθιότητα, που αντί να φρενάρει αποθρασύνει τους επόμενους καταληψίες? Δύο είναι τα ενδεχόμενα και τα δύο πρέπει να προβληματίσουν.
1. Φοβούνται. Φοβούνται τη στοχοποίηση, φοβούνται μην τους ξανακρεμάσουν ταμπέλες, φοβούνται τους φοιτητές τους, και τους παίρνουν με το καλό, επιδεικνύοντας μία άνευ προηγουμένου ανοχή. Φοβούνται ή δεν έχουν και τη διάθεση να τα βάλουν με την παρανομία. Αφού πέφτει ο μισθός δεν πάνε να κόψουν το λαιμό τους. Στο κάτω κάτω εγώ τα πληρώνω τα σπασμένα? Ας τα έχω καλά γιατί δεν ξέρεις με αυτούς τι μου ξημερώνει. Θλιβερά και τιποτένια δειλά ανθρωπάκια που δεν τους αξίζει να έχουν το τίτλο του «δάσκαλου».
2. Ιδεολογική ταύτιση. Όλοι ξέρουμε ποιος κάνει «κουμάντο» σήμερα. Η χώρα αριστεροκρατείται σε όλους τους κρίσιμους τομείς. Το «Δημοκρατικό δικαίωμα» στην αριστερή λογική έγινε συνώνυμο με το «ότι γουστάρω». Η παρανομία και η καταστρατήγηση των Νόμων στην αριστερή συνείδηση έγινε Νόμος, και όχι η εξαίρεση. Όποιος θέλει κάνει ότι θέλει, σπάει, καίει, οργανώνει διαδηλώσεις που κάνει πάρτυ ο κορονοϊός για έναν κατά συρροήν δολοφόνο, κλείνει τους δρόμους…και αν πεις́ς «ώπα ρε αδερφέ» είσαι φασίστας.
Και το κράτος μας -οπερέτα- τον κοιτάζει. Τον ανέχεται γιατί φοβάται ή τον ανέχεται γιατί εξυπηρετεί το σύστημα. Πώς λοιπόν ο αριστερός ιδεοληπτικός «καθηγητής» να μην στηρίξει τα βλαστάρια του? Πώς το φίδι δεν θα προστατέψει τα αυγά του για να βγουν κι άλλα φιδάκια που στο τέλος θα πνίξουν τον τόπο? Δεν βρέθηκε όμως ένας να τους τραβήξει το αυτί. Γιατί το κράτος το ίδιο τους φοβάται. Δυστυχώς. Και δεν τους φοβάται μόνο. Τους τρέμει.
Τι να σου κάνει και η αστυνομία? Ναι θα τους πιάσει. Και μετά? Θα ξεσηκωθούν οι μπαχαλάκηδες, οι δικαιωματάκηδες, οι σύλλογοι και οι πρωτοβουλίες, κάποιοι εντιμότατοι βουλευτές, και θα λυσσάνε ότι καταπατούνται τα δικαιώματα. Ποια δικαιώματα? Ο παράνομος δεν έχει δικαιώματα. Ο παράνομος είναι υπόλογος των πράξεών του έτσι λέει ο Νόμος. Όταν τον στηρίζεις γίνεσαι κι εσύ δυο φορές παράνομος.
Είμαι πολύ προβληματισμένος. Η διάβρωση έχει προχωρήσει πολύ και δεν ξέρω αν η χώρα «επισκευάζεται» πλέον. Δεν ξέρω αν κάποια στιγμή βρεθεί κάποιος να βάλει ένα τέλος σε αυτή την παράνοια. Όμως για ένα είμαι βέβαιος. Αν βρεθεί κάποιος και βάλει το μαχαίρι στο κόκκαλο τότε δεν θα ξαναχρειαστεί να κάνει προεκλογικό αγώνα. Ο λαός βλέπει και ξέρει να ανταποδίδει.
(Akis Tselentis-F/B)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου