Τραμπ vs Μπάιντεν...

  

«Eίναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Εγκριτοι αναλυτές γράφουν άρθρα, σχολιαστές σχολιάζουν, οι ίδιοι οι New York Times έχουν λυσσάξει με το θέμα της ηλικίας του προέδρου. Είναι θέμα; Είναι. Την ίδια ώρα, όμως, συμβαίνουν και μερικά άλλα πράγματα, πολύ πιο σημαντικά, που πρέπει να επηρεάζουν καίρια κάθε συζήτηση για την ηλικία του. Δεν γίνεται να εκφράζουμε την πασιφανή παρατήρηση ότι ο άνθρωπος αυτός φέρει πολλά από τα χαρακτηριστικά της ύστερης τρίτης ηλικίας, χωρίς ταυτόχρονα να αναγνωρίζουμε αλήθειες.

Η πρώτη: η διακυβέρνηση Μπάιντεν. Μέχρι τώρα η κυβέρνησή του έχει περάσει ένα γιγάντιο αναπτυξιακό πακέτο για την αναβάθμιση των υποδομών της χώρας του και την πιο φιλόδοξη περιβαλλοντική πολιτική των τελευταίων δεκαετιών. Εβγαλε τις ΗΠΑ από την πανδημία, στήριξε την οικονομία, ώστε όχι μόνο να αποφύγει την –υποτίθεται– αναπόφευκτη ύφεση μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, αλλά το αντίθετο, να σημειώσει θεαματική ανάπτυξη καταπολεμώντας τον πληθωρισμό. 

Ο Μπάιντεν έριξε την ανεργία σε επίπεδα πρωτοφανή στην αμερικανική Ιστορία. Μέσα στις αλλεπάλληλες κρίσεις που γονάτισαν και γονατίζουν πολλά σημεία του κόσμου, η κυβέρνηση Μπάιντεν έκανε αντικειμενικά σπουδαία προσπάθεια και είχε θεαματικά αποτελέσματα. Είναι γέρος; ΟΚ. Χάνει τα λόγια του και μερικές φορές μοιάζει μπερδεμένος; Σύμφωνοι. Γράψτε άρθρα αν το βρίσκετε τόσο ενδιαφέρον. Δεν μπορείτε όμως να μην αναφέρετε ταυτόχρονα ότι ο υπερήλικος Τζο Μπάιντεν έχει αποδειχθεί έως τώρα καλύτερος πρόεδρος από τον σφριγηλό Ομπάμα.

Γιατί αυτή είναι η δεύτερη αλήθεια που πρέπει να αναγράφεται πάντα, σε όλα τα άρθρα που μιλάνε για την ηλικία του Μπάιντεν: απέναντί του υπάρχει ένας άλλος ηλικιωμένος άνδρας, που ακόμη πιο συχνά δεν βγάζει νόημα όταν μιλάει και ακόμη περισσότερες φορές μοιάζει να μην καταλαβαίνει πού βρίσκεται. Και αυτός είναι πολύ χειρότερος. Δεν γίνεται να μιλάς για την ηλικία και την ενάργεια του Μπάιντεν χωρίς στην αμέσως επόμενη πρόταση να μην τονίζεις εμφατικά ότι απέναντί του κατεβαίνει ένας πιο χαζός Μουσολίνι. 

Ο Τραμπ είναι ένας άνθρωπος χωρίς αξίες, χωρίς αρχές, χωρίς ιδεολογία, χωρίς ηθική, χωρίς πολιτικό αισθητήριο, χωρίς γνώσεις, χωρίς ευφυΐα, χωρίς ενάργεια, χωρίς ευφράδεια, χωρίς αντίληψη του κόσμου και χωρίς ενσυναίσθηση. Ενας παθολογικά νάρκισσος ψεύτης, ένας αμόρφωτος μπουφόνος, ο ρόλος του οποίου στον κόσμο μας κανονικά ήταν να τον κοιτάμε στην τηλεόραση για να γελάμε, αλλά η τύχη και οι αλγόριθμοι των σόσιαλ μίντια τα έφεραν έτσι που έφτασε στον αφρό της πολιτικής, ιδανικός καθρέφτης κι άλλοθι για κάθε ευάλωτο θύμα του λαϊκισμού. Και τον είδαμε. Τον δοκιμάσανε. 

Δεν υπάρχουν πια ούτε τα γλίσχρα επιχειρήματα του 2016. Ολοι ξέρουν τι είναι ο Ντόναλντ Τραμπ σήμερα. Κι όλοι ξέρουν τι θα γίνει αν επανεκλεγεί.Και κάθονται και ασχολούνται με το πόσο παππούλης είναι ο Μπάιντεν. Οι εκλεκτικοί μεν, ανέμελοι, συνεχίζουν να πανικοβάλλονται και να αρθρογραφούν για τα λάθος πράγματα, την ώρα που οι αφασικοί, αφιονισμένοι δε, καλπάζουν τυφλά προς την τελική τους νίκη. Την οικουμενική μας καταστροφή».

(Απόσπασμα άρθρου του Θ.Γεωργακόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)