Απόψεις...

 

«Πιστεύω στο χαρτί. Μάλλον είμαι από τους τελευταίους στον κόσμο αυτόν που πιστεύω. Πιστεύω ακόμη στην πάλη των ιδεών. Αλλά η εφημερίδα για να κυκλοφορήσει χρειάζεται αναγνώστες. Και η Αυγή δεν έχει αναγνώστες, όπως αναγνώστες δεν είχε ούτε ο Φιλελεύθερος. Κλείσαμε τον εβδομαδιαίο Φιλελεύθερο με κυκλοφορία 4.500 φύλλα. Με αυτά τα νούμερα ένα μέσο ενημέρωσης δεν είναι βιώσιμο. Δεν ξέρω τι πόνεσε περισσότερο. Το κλείσιμο ή το γεγονός ότι έχουμε μείνει ελάχιστοι εφημεριδοφάγοι. Για τους βιβλιοφάγους να μην ανοίξουμε καλύτερα τη συζήτηση. Εκεί τα πράγματα μπορεί να είναι και χειρότερα. 

Ναι, αλλά υπάρχουν αναγνώστες. Τους βρίσκει κανείς στις ιστοσελίδες. Σύμφωνοι! Με μία μεγάλη διαφορά: Η εφημερίδα ήταν μια διαδικασία συμμετοχής. Έπρεπε κανείς να ξεκινήσει να πάει στο περίπτερο, να ανοίξει το πορτοφόλι του και να πληρώσει το αντίτιμο. Δεν είναι το ίδιο! Μας αρέσει ή δεν μας αρέσει.

Εύχομαι η Αυγή να βρει τον δρόμο της. Στο γραφείο μου έχω κορνιζάρει τα πρωτοσέλιδα που κτύπησαν προβοκατόρικα το Liberal και τον Φιλελεύθερο. Δεν πειράζει. Εμείς οι νεοφιλελεύθεροι έχουμε μεγάλη καρδιά. Χωράει και τις δικές τους στεναχώριες. Αν λοιπόν κάποιοι εργαζόμενοι χρειάζονται εργασία, στο Liberal μπορούμε να προσφέρουμε θέσεις εργασίας. Και αυτός είναι ένας τρόπος να λυθεί το θέμα που δημιουργείται. Να προσληφθούν δηλαδή, οι απολυμένοι από άλλα μέσα. Αυτό προσπαθήσαμε να κάνουμε με τους δικούς μας εργαζόμενους, όταν έπεσε ο ουρανός στο δικό μας κεφάλι».

                                                                              (Θ.Μαυρίδης- liberal.gr)

«Η πολιτική τάξη συγχέει, σκόπιμα, την αναγκαία λαϊκότητα με τον λαϊκισμό. Η λαϊκότητα είναι το πιο χρήσιμο «εργαλείο» για τον πολιτικό να ασκεί με σοβαρότητα τα καθήκοντα του. Όχι παριστάνοντας τον…παράγοντα, αλλά να δίνει πρακτικές λύσεις σε ζητήματα που ταλαιπωρούν τους πολίτες. Οι πολιτικοί χρησιμοποιούν σκοπίμως τον λαϊκισμό και καταφέρνουν να ξεγλιστρούν «ξεπετώντας» τα δύσκολα θέματα με τα οποία πρέπει να ασχοληθούν. Αντί να εποπτεύουν τους υπηρεσιακούς και το προσωπικό του υπουργείου που διοικούν, «φορτώνουν» στον λαϊκισμό λόγια του αέρα ανέξοδα κι άκοπα…

Ο Κ. Μητσοτάκης, δείχνει να κατανοεί την αντίδραση των ψηφοφόρων του ΄23, οι οποίοι επέλεξαν ψήφο διαμαρτυρίας με την αποχή τους. Δεν επιβράβευσαν τους αντιπάλους του, άλλωστε, δεν είχαν κάτι να περιμένουν από τους Ανδρουλάκη και Κασσελάκη. Το πολιτικό σκηνικό δεν έχει αλλάξει. Ο «δαίμονας» του πρωθυπουργού και των υπουργών του παραμένει ο εαυτός τους. Τα δίνουν όλα, κερδίζουν. Λιποψυχούν και μένουν πίσω, ξεχνιούνται.

Η αποτελεσματική ενασχόληση με την «καθημερινότητα» και η τιθάσευση της, είναι ίσως το δυσκολότερο εγχείρημα στην πολιτική. Ο πρωθυπουργός δήλωσε πως πήρε τα μηνύματα κι ότι θα αλλάξουν όλα. Πρώτα, να κάνει πληρέστερη τη δική του ενημέρωση. Να μαθαίνει, δηλαδή, τα πάντα κι όχι φιλτραρισμένα από τους συνεργάτες του. Οι πολίτες είναι στη διάθεση του για πληροφορίες επί των γενικών αλλά και προσωπικών τους προβλημάτων. Για να μην επαναλαμβάνω τα τετριμμένα περί της υγείας, παιδείας, δημόσιας ασφάλειας, δημόσιας συγκοινωνίας, μπορώ να συνεισφέρω επ’ αυτού».

                                                                     (Άρης Πορτοσάλτε-liberal.gr)