[...]Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική κοινωνία έχει από χρόνια αυτοανακηρυχθεί ανάδελφη. Αρκεί μια ματιά σε δείκτες και συμπεριφορές που ξεκινούν από την παιδεία και φτάνουν στην υγεία για να διαπιστωθεί το γεγονός, πέρα από κάθε αμφισβήτηση. Τα πιο χοντρά παιδιά, η πρωτιά στην κατανάλωση του τσιγάρου και μάλιστα σε δημόσιους χώρους, παρά την απαγόρευση, η διάχυτη απείθεια στους κανόνες και τους νόμους, η κατάσταση στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, οι συνεχείς καταλήψεις και απεργίες, η φοβερή δυσλειτουργία των κρατικών μηχανισμών, η άρνηση στον καθορισμό χώρων για τα σκουπίδια, η ανυπαρξία στοιχειώδους αξιοκρατίας, οι καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης, η αντίληψη για τις φυλακές, η αντιμετώπιση των τρομοκρατών, οι καθημερινές διαδηλώσεις και απεργίες, τα φαινόμενα της δήωσης και της καταστροφής δημόσιων χώρων, τα συνεχή «όχι» σε κάθε έννοια εκσυγχρονισμού και άλλα πολλά, το πιστοποιούν.
Εδώ και τρεις μήνες, σε όλα τα παραπάνω προστέθηκε και μια κυβέρνηση που κινείται προς την ίδια κατεύθυνση. Μια κυβέρνηση που στο εσωτερικό θέλει να διατηρήσει με κάθε τρόπο το μοντέλο που οδήγησε τη χώρα στην καταστροφή και στο εξωτερικό δείχνει αποφασισμένη να αντιπαρατίθεται σε όλες τις άλλες κυβερνήσεις της Ευρωζώνης. Με αποτέλεσμα, αυτή τη στιγμή η Ελλάδα να είναι η μοναδική χώρα που αρνείται να προσαρμοστεί σε συνθήκες πραγματικότητας και να μην μπορεί να πορευτεί με τις δικές της δυνάμεις. Ταυτόχρονα να απαιτεί ειδική μεταχείριση και να απειλεί όλους τους υπόλοιπους εταίρους, χωρίς να έχει αντικειμενικά τις δυνατότητες. Να χάνει κάθε ευκαιρία βελτίωσης της οικονομικής της κατάστασης και να αρνείται να εκμεταλλευθεί τις αλλαγές οικονομικής πολιτικής στην Ευρωζώνη. Να επιδιώκει τη ρήξη και τη σύγκρουση με όλη τη Δύση και τους μηχανισμούς της. Να αδιαφορεί για την αξιοπιστία της και να απολαμβάνει τον χαρακτηρισμό του «μαύρου πρόβατου» που της αποδίδουν, είτε έμμεσα είτε άμεσα.
Πιο συγκεκριμένα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία έχουν πια απαλλαγεί από τους μηχανισμούς στήριξης των οικονομιών τους και δανείζονται με μηδενικά και αρνητικά επιτόκια, ενώ η Ελλάδα δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς Μνημόνιο και τα επιτόκια των αγορών είναι απαγορευτικά και ανεβαίνουν. Η Ισπανία έχει τον υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης και η Ελλάδα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Η Κύπρος ξέφυγε από τον έλεγχο της κίνησης των κεφαλαίων, δεν έχει ανάγκη από τα μισά κεφάλαια που είχαν οριστεί για τη στήριξή της και δεν θέλει να έχει καμία σχέση με την οικονομική πολιτική της Ελλάδας. Η ενίσχυση της ρευστότητας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κατεβάζει επιτόκια, κάνει το χρήμα φτηνότερο και ρίχνει το ευρώ απέναντι στο δολάριο, όλοι επωφελούνται από την αλλαγή της οικονομικής πολιτικής, αλλά όχι η Ελλάδα, γιατί δεν εννοεί να προσαρμοστεί ανάλογα αν και παραπαίει».
(Απόσπασμα άρθρου του Α.Στάγκου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου