Θέλουμε δουλειά..

Τελικά πρέπει να το παραδεχτούμε. Ένα από τα λιγότερο ελκυστικά κέντρα πόλης είναι και το δικό μας. Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς!  

Το αφημένο στη μοίρα του Parking Λιθαρίτσια; Τη μικρή χωματερή στις πλαγιές του; Το μικρό παρκάκι δίπλα στο ρολόι με τα προπολεμικά παγκάκια, τους δυο τρεις -πάντα γεμάτους- και με τα σκουπίδια χύμα κάτω, κάδους; Τη ρυπαρή, άχαρη, μουτζουρωμένη κεντρική πλατεία; Τη Νομαρχία που ο καθένας βγάζει το άχτι του πάνω της; Τις ξεκολλημένες πλάκες από πλατεία και πεζοδρόμια; Τη δήθεν παιδική χαρά κάτω από τη γέφυρα; Τις αγέλες αδέσποτων που έχουν εγατασταθεί στο Ρολόι  σουλατσάροντας κατά βούληση στους δρόμους και τα πεζοδρόμια γαβγίζοντας και τρομοκρατώντας τον παιδάκια και δαγκώνοντας κατά βούληση; Τη χειρότερη λαϊκή αγορά της χώρας; Τα παρανόμως παρκαρισμένα αυτοκίνητα μπροστά στο Δικαστικό Μέγαρο; Τα στενά πεζοδρόμια παντού; Τον πεζόδρομο για αυτοκίνητα πίσω από τη Νομαρχία; Τους κάδους πάνω στο δρόμο που βρωμοκοπάνε και από τις δύο πλευρές του κτιρίου της Περιφέρειας;

Ποιος θα τα αλλάξει όλα αυτά;  Εκείνοι που τα δημιούργησαν και δεν ενοχλούνται καθόλου; Για να τα αλλάξουν θα έπρεπε πρωτίστως να τα εντοπίσουν και να ντραπούν γι' αυτά.


Θέλουμε μια Δημοτική Αρχή που θα αγαπάει την πόλη. Που θα είναι στο πεζοδρόμιο,  θα δίνει λύσεις στα πιθανά προβλήματα που θα προκύπτουν. Που θα αγκαλιάσει τους εθελοντές. Πού θα αναδείξει τα πλεονεκτήματα της πόλης, που θα την κάνει γνωστή στον πανευρωπαϊκό χάρτη. Που θα προστατεύσει τα μνημεία της. Που θα τιμωρεί την παρανομία. Που θα αλλάξει νοοτροπίες κατοίκων. Που θα τιμήσει το όνομα της πόλης που θα κληθεί να υπηρετήσει.

Eντυπωσιακό το νέο μουσείο που κατασκευάζεται στο Ιτς ΚΑλέ, άνοιξε-περιστασιακά-  και η πύλη από την παραλίμνια οδό αλλά μέσα στη στοά σκουπίδια, το τείχος καταγραμμένο..