Η Θεσσαλονίκη της θλίψης..

Θα μπορούσε να είναι η Βαρκελώνη της Ανατολικής Μεσογείου. Τα έχει όλα. Θάλασσα, λιμάνι, μνημεία, Βυζάντιο,  τη μεγαλύτερη Πανεπιστημιούπολη στη χώρα. Και όμως. Η εικόνα που δίνει σήμερα στον επισκέπτη είναι άκρως απογοητευτική.

Η Πανεπιστημιούπολη βρώμικη, άχρωμη, γκρίζα κτίρια, παρατημένα, τσιγγάνοι έχουν στήσει καταυλισμό μπροστά στο ΑΧΕΠΑ, απλώνουν ρούχα, σκουπίδια παντού, καταγραμμένα όλα τα κτίρια, μουτζουρωμενα, ναρκομανείς μέρα μεσημέρι χτυπάνε ενέσεις, ζητιανεύουν ένα ευρώ για τη δόση τους.

Λεωφόρος Τσιμισκή. Η λεωφόρος της μόδας, ο πρώτος δρόμος στη Β.Ελλάδα που θύμιζε Ευρώπη. Σήμερα δεν υπάρχει τετραγωνικό μέτρο που να μην έχει καταληφθεί από το παρεμπόριο. Εκατοντάδες Αφρικανοί πουλάνε τα πάντα μπροστά από τα μαγαζιά με τα υψηλότατα ενοίκια. Δύσκολα χωράς να περάσεις. Αστυνομία; Όσο την είδατε εσείς..

Παραλιακή λεωφόρος. Αυτοκίνητα σε συνεχή ροή. Οι πεζοί δεν προλαβαίνουν να περάσουν ούτε τα φανάρια. Λύματα επιπλέουν στο Θερμαϊκό. Νεολαία γεμίζει τα μαγαζιά, κάθεται στα στενά πεζοδρόμια, μπροστά από κάδους απορριμμάτων. Πακιστανοί, Αφγανοί πίσω από το Λευκό Πύργο προσπαθούν να μας πουλήσουν κινητή τηλεφωνία. Κάποιοι ψάχνουν τα σκουπίδια.


Μια πόλη, θύμα των ανθρώπων της (;)