Γιατί αδρανεί η κυβέρνηση;

  

«Σκόρπισε θανατικό από τροχαία δυστυχήματα, φέτος, χρονιάρες μέρες των Χριστουγέννων. Δεν σταματήσαμε να προσθέτουμε χαμένες ζωές, νέων ανθρώπων, στους δρόμους και ειδικά μέσα στην πρωτεύουσα! Θα καταμετρά κι άλλους νεκρούς και τραυματίες, απαθής, η Κυβέρνηση; Η αστυνόμευση των δρόμων με τα φυσικά πρόσωπα, της Τροχαίας, έχει αποτύχει παταγωδώς. 

Το έχουμε πια χωνέψει. Αδύνατον, ωστόσο, να ερμηνευτεί η αδράνεια στην τοποθέτηση καμερών σε όλους τους φωτεινούς σηματοδότες, σε όλη την επικράτεια, για να επιστρέψει μια σχετική πειθαρχία στην τήρηση του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Κάποτε στήνονταν από τους τροχονόμους τα στοιχειώδη μπλόκα αλκοτέστ. Εγκαταλείφθηκε κι αυτή η προσπάθεια. Φαίνεται πως η Κυβέρνηση πιστεύει το αντίθετο.  

Αναγνωρίζουμε ως κοινωνία, ότι τα οινοπνευματώδη ποτά στους εφήβους είναι διαδεδομένα σε βαθμό επικίνδυνο; Ας μην στρουθοκαμηλίζουμε και ας περάσουμε στην αντεπίθεση. Να αρχίσουμε από το σπίτι, την οικογενειακή «ασπίδα», υπό την προϋπόθεση βέβαια πως κι οι γονείς αντιλαμβάνονται το αλκοόλ ως πρόβλημα. Στην αλυσίδα ακολουθούν οι εκπαιδευτικοί και αμέσως μετά οι επαγγελματίες πωλητές ποτών. Εδώ, η προσπάθεια είναι πιο εύκολη και το αποτέλεσμα απτό. Αρκεί να λειτουργήσει η πρόληψη, που επιτυγχάνεται με την αστυνόμευση στην «πηγή» πώλησης. Με ουσιαστικό και σοβαρό τρόπο, που κι αυτό κάποτε πρέπει να μετρηθεί και να αξιολογηθεί…

Τα ναρκωτικά, πρόβλημα οξύ, διαχρονικό, διαρκές. Κορυφώνεται, μειώνεται, όμως είναι πάντα εδώ. Μόνιμη απειλή, «αγκαλιάζει» θανατηφόρα τους ευάλωτους. Όσο κι αν η πολιτεία με τις οργανωμένες δομές της επιχειρεί και επιτυγχάνει να θεραπεύσει εξαρτημένους, καινούργια θύματα χάνονται μες τον λαβύρινθο. Και ξανά από την αρχή, ο φαύλος κύκλος…

Στο μεταξύ, μετά τον κορονοϊό, στην ανάκτηση της κανονικότητας καταπατείται (κανονικότατα!) ο νόμος της απαγόρευσης του καπνίσματος στα καταστήματα εστίασης, διασκέδασης και καφέ. Καπνίζουν σαν να μην υπάρχει αύριο, διαμαρτύρονται οι καταγγέλοντες, αλλά πώς να ακουστούν μέσα στην έρημο της μοναξιάς τους…

Γνωρίζει την κατρκύλα η Κυβέρνηση; Κι αν ναι, θα ανέχεται για πολύ ακόμη να εξευτελίζεται ο Νόμος; Ας μη σπεύσει να αποδώσει την ευθύνη της αστυνόμευσης στους Δήμους. Πράγματι, εκεί ανήκει η αρμοδιότητα, αλλά αυτή που κυβερνά κι οφείλει να εποπτεύει δεν παύει να είναι η ίδια. Το τρίμηνο στην αλλαγή των διοικήσεων, μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές, είναι γεγονός πως φέρνει αποδιοργάνωση σε πολλούς τομείς. Αλίμονο, να δικαιολογείται η ανομία. Αν γνώριζε η Κυβέρνηση πόσο χάνει σε εντυπώσεις όταν αφήνεται να «κανοναρχηθεί» από την παραβατικότητα. 

Σκοπός μιας κοινωνίας είναι με όλες τις δυνάμεις της να σπάει, αδιαλείπτως, τον φαύλο κύκλο και να τον μετατρέπει σε ενάρετο. Δεν είναι εύκολο, όπως κι άλλα στη ζωή, όμως μια προσπάθεια πρέπει να είναι συνεχής: Η Ενημέρωση, η Προειδοποίηση για τον κίνδυνο, η Πρόληψη. Οι τρεις υποχρεώσεις δεν πρέπει με τίποτε να ατονούν. Κι αυτό συμβαίνει τώρα. Συμπίπτει η περίοδος χαλαρότητας απέναντι στα «4» επικίνδυνα προβλήματα να καθορίζει την καθημερινότητα και να κυριαρχεί πάνω στην κανονικότητα.

Όταν τροχαία δυστυχήματα και ναρκωτικές ουσίες σκοτώνουν αγόρια και κορίτσια, όταν το αλκοόλ σαρώνει σαν «απόδειξη» μιας πρόωρης ενηλικίωσης και το απαγορευμένο σε κλειστό χώρο κάπνισμα νικά απλά, χωρίς καμιά συνέπεια το Νόμο. Τότε να παριστάνει η Κυβέρνηση ότι δεν συμβαίνουν και δεν τα βλέπει, είναι χειρότερο κι από την ανικανότητα στην αντιμετώπισή τους».

(Αρθρο του Άρη Πορτοσάλτε από το liberal.gr)