«Για μια εβδομάδα, από τις 18 μέχρι τις 25 Αυγούστου, κυκλοφορούσα στην Αθήνα με τη μηχανή χωρίς πινακίδα. Υπήρχε, αλλά στην μπαγκαζιέρα της μηχανής. Δεν την έβαζα, αρχικά επειδή τα συνεργεία ήταν κλειστά και στο σπίτι δεν έβρισκα βίδες για να την βιδώσω. Αργότερα, από την Κυριακή 20 Αυγούστου, από περιέργεια. Περιέργεια αν θα βρεθεί κάποιος να με σταματήσει. Και δεν το έκανα καβατζωμένος με την ασφάλεια του σελέμπριτι αφού φορούσα κράνος και κάποιος θα έπρεπε να με σταματήσει και να το βγάλω για να με αναγνωρίσει, αλλά για να δω πόσο μακριά μπορεί να πάει αυτή η βαλίτσα.
Οδήγησα στο πλάι περιπολικών. Σταμάτησα δίπλα σε τροχονόμους. Οδήγησα δίπλα σε παπάκια με δικάβαλους αστυφύλακες. Προσπέρασα αδιάφορους συνοδούς αυτοκινήτων επισήμων. Και δεν τράβηξα την προσοχή κανενός. Όπως και οι υπόλοιποι παράνομοι δικυκλιστές. Χωρίς πινακίδα. Με πινακίδες «Γαλάτεια Καζαντζάκη» που πίσω από πλαστικό φιμέ ντρεπόντουσαν να πουν τον αριθμό τους. Με κράνος στον αγκώνα, που είναι ντεμοντέ και δεν το βλέπεις πλέον συχνά. Χωρίς κράνος, που έχει την γοητεία του κλασικού. Χωρίς κράνος και να μιλάνε στο κινητό ενώ οδηγούν, που δείχνει προσαρμογή στην εποχή. Με φιμέ πινακίδα, χωρίς κράνος και να στέλνουν SMS με το κινητό που είναι το πλήρες σετ παρανομίας.
Κάθε λογής και έμπνευσης παράβαση του ΚΟΚ που θεωρούμε καθημερινότητα στην Ελλάδα αλλά σε κάποια βόρεια χώρα θα περνούσε για παραίσθηση. Και δίπλα αυτοκίνητα με τους οδηγούς να μιλάνε με τα κινητά κολλημένα με το χέρι στο αυτί. Πίσω με στηρίγματα για ποδήλατα που μπορούν να γίνουν σούβλες αν κάνεις το λάθος και πέσεις με τη μηχανή επάνω τους. Και ενίοτε με τις εξατμίσεις να στέλνουν μαύρους καπνούς ευχαριστίας στο ΚΤΕΟ που το πέρασε.
Από την στιγμή που κάθε Ελληνας που στην ηλικία μου και με το Piaggio P3 δεν με λες και γιο του ανέμου αλλά μπορώ να οδηγώ μια εβδομάδα χωρίς πινακίδα· από την στιγμή που σε μια άδεια Αθήνα που δεν μπορείς να χαθείς στην κυκλοφορία αλλά μπορείς να οδηγείς χωρίς πινακίδα χωρίς κανένας να ενοχληθεί, όσα διάβασα για κάμερες κυκλοφορίας τα ακούω βερεσέ.
Τι θα κάνουν οι κάμερες; Θα καταγράφουν τις πινακίδες που δεν υπάρχουν ή αυτές που είναι καλυμμένες από φιμέ πλαστικό; Ή, για μια εβδομάδα θα την πληρώνουν οι πιο ήμεροι και βολικοί μέχρι να ξεχαστούν όπως ξεχάστηκαν εκείνες που είχαν μπει στη Μεσογείων και με την πάροδο του χρόνου «σηκώθηκαν» για να γίνουν scrap metal από τους κλέφτες μετάλλου;
Όπως φάνηκε και από την επιδρομή των κροατών χούλιγκαν στην
Φιλαδέλφεια το πρόβλημα δεν είναι η πληροφόρηση. Το θέμα δεν είναι τι κάνεις με
τον πολίτη που κάποια φορά παρανόμησε αλλά με τον άλλον που έχει γραμμένους
νόμους και κοινωνία. Και αυτούς δεν θα τους σταματήσει κανένα gadget και κανένα
gimmick παρά αστυνομικοί που, όταν ο άλλος παρανομεί, δεν θα κοιτάνε αλλού».
(Aπόσπασμα άρθρου του Α. Πανούτσου από το prοtagon.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου