Μηδέν εις το... πηλήκιον

«Εκ πρώτης όψεως, συμπαθής η πρωτοβουλία των συνδικαλιστών αστυνομικών υπαλλήλων να διαμαρτυρηθούν επειδή δεν τους επιτρέπεται η είσοδος στα Εξάρχεια. Αν και συμπαθής, όμως εγείρει εύλογες απορίες. Τι θα γράφουν τα πανό; «Οχι στο άβατο», «Δεν είμαστε γουρούνια ούτε δολοφόνοι», «Οχι άλλες μολότοφ» και διάφορα άλλα συναφή που απασχολούν την καθημερινότητα ενός «μπάτσου».

Δεν χωράει αμφιβολία ότι οι άνθρωποι έχουν μπουχτίσει να παίζουν σε διατεταγμένη υπηρεσία τον ανθρώπινο στόχο για να ξεσπούν οι φυλές της περιοχής. Και από πάνω να τους κατηγορούν για ανικανότητα. Απορία δεύτερη. Σε ποιους απευθύνεται η διαμαρτυρία; Στις φυλές των Εξαρχείων; Στους κατοίκους της περιοχής, τον υπόδουλο ελληνισμό της πρωτευούσης; Ή μήπως στην πολιτική ηγεσία;

Η τελευταία ήδη απάντησε διά στόματος του υπουργού. Θεωρεί ο εν λόγω ότι τέτοιες ενέργειες δεν βοηθούν το γενικό σχέδιο αποκατάστασης της τάξης στην περιοχή. Ποιο είναι το γενικό ή το ειδικό σχέδιο προφανώς ουδείς γνωρίζει. Το πιθανότερο είναι ότι εντάσσεται σε ένα ακόμη γενικότερο σχέδιο που εξειδικεύεται στη θέση ότι μπροστά στο Μενίδι τα Εξάρχεια δεν αποτελούν πρόβλημα. Απήντησαν και οι φυλές της περιοχής διά των εκπροσώπων τους στο Διαδίκτυο. Αυτές περιμένουν πώς και πώς την ημέρα εκείνη για να οργανώσουν ένα πάρτι που δεν έχει προηγούμενο. Θα ρέουν εν αφθονία μπίρες και μολότοφ. Μένει ο υπόδουλος ελληνισμός της πρωτευούσης, οι κάτοικοι των Εξαρχείων. Κι αν η όλη υπόθεση εξελιχθεί σε μάχη, ποιος θα παρέμβει για να αποκαταστήσει την τάξη; Οι συνάδελφοι των διαμαρτυρόμενων αστυνομικών υπαλλήλων; Ή μήπως οι ίδιοι οι κάτοικοι; Αυτό το τελευταίο θα ήταν ακόμη πιο χαριτωμένο.

Η αστυνομία υπάρχει όχι για να διαμαρτύρεται επειδή δεν μπορεί να επιβάλει την τάξη αλλά για να επιβάλει την τάξη. Αλλιώς, δεν έχει λόγο ύπαρξης. Η διεκδίκηση διά της διαμαρτυρίας αφορά ομάδες οι οποίες βρίσκονται σε θέση αδυναμίας. Οταν οι ίδιοι αστυνομικοί σηκώνουν τα χέρια και βροντοφωνάζουν τα αιτήματά τους, τότε τι να πουν οι κάτοικοι της περιοχής; Τολμώ να αντιπροτείνω μια εναλλακτική την οποία θεωρώ και λογικότερη, ενδεχομένως δε και πιο αποτελεσματική. 

Την ημέρα εκείνη να οργανωθεί μια μεγάλη αστυνομική επιχείρηση, στην οποία να συμμετάσχουν και οι διαμαρτυρόμενοι, με στόχο την εκκαθάριση της περιοχής από τους τυραννίσκους που την έχουν υποδουλώσει. Δεν ξέρω αν αυτό αποτελεί μέρος του «γενικού σχεδίου» του υπουργού, πάντως για ειδικό σχέδιο μου φαίνεται μια χαρά.

Και αν θέλουν, ας κρατούν και τα πανό τους και ας φωνάζουν «Δεν είμαστε γουρούνια ούτε δολοφόνοι». Αυτό νομίζω δεν θα πείραζε κανέναν, αν συγχρόνως συμπεριφέρονταν ως αστυνομικοί. Εκαστος εφ’ ω ετάχθη».

                         (Άρθρο του Τ.Θεοδωρόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)