Απόψεις...

«Βλέποντας ποια κόμματα και ποιοι πολιτικοί αρχηγοί διεκδικούν την εξουσία στη Γαλλία και πολύ περισσότερο στη Βρετανία καταλαβαίνεις ότι το μείζον πρόβλημα της εποχής μας είναι ο ευτελισμός της Δημοκρατίας καθώς το μοντέλο που εφαρμόζεται μετά τον ΒΠΠ είναι εξαιρετικά απαρχαιωμένο για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της εποχής. 

Λόγω της ευτέλειάς του, απωθεί τους ικανούς ανθρώπους (που κάνουν λαμπρή καριέρα στον ιδιωτικό τομέα) και έλκει συμπλεγματικές μετριότητες, φιλόδοξα πεφυσιωμένα κενά, που με τη σειρά τους το ευτελίζουν έτι περαιτέρω. Αυτή είναι η πιο σημαντική πολιτική συζήτηση που θα έπρεπε να γίνεται πανευρωπαϊκώς και όχι μόνο δεν έχει ξεκινήσει αλλά δεν έχουμε ψυλλιαστεί το θέμα καν.

Ακόμα και τον Ιούλιο του 2015, υπήρχαν 243 άτομα που έπαιρναν σύνταξη γήρατος πάνω από 4000 ευρώ, με μέσο όρο 4636 ευρώ τον μήνα, 7 άτομα που έπαιρναν σύνταξη χηρείας πάνω από 4000 ευρώ, 11.427 άτομα που έπαιρναν σύνταξη πάνω από 2500 ευρώ και... 61.238 (!!!) άτομα που έπαιρναν από 4 συντάξεις και πάνω. ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ! Μετά από 5 χρόνια μνημονίων!

Εξι τελικά οι νεκροί από τις... φιλολαϊκές σφαίρες του Μαδούρο, ο οποίος βλέποντας ότι το χάνει το παιχνίδι μοίρασε 500.000 "φιλολαϊκά" όπλα στην πολιτοφυλακή του. Σε εμφύλιο οδηγείται η Βενεζουέλα, νομοτελειακή συνέπεια όταν μια κομμουνιστική συμμορία καταλαμβάνει την εξουσία και αρνείται να την παραδώσει. 

Είναι λογικό να κάνουν τουμπεκί οι Τσιπρίστας για την απροκάλυπτη δικτατορία που έχει επιβάλει ο Μαδούρο, το πρότυπό τους, και τις καθημερινές εν ψυχρώ εκτελέσεις πολιτικών του αντιπάλων. Όχι μόνο επειδή είναι ιδεολογικά αλληλέγγυοι. Αλλά επειδή φοβούνται πως αν κάποια μπολιβαριανά στόματα αρχίσουν να μιλάν θα περιγράψουν πολλές αμαρτωλές διαδρομές μαύρου πολιτικού χρήματος. Θα συμβεί κι αυτό όμως, μόλις το καθεστώς του φασίστα πέσει. Δεν θα το γλυτώσουν.

Θα ήταν μια "λογική" και ηρωϊκή θυσία, ο θάνατος στρατιωτικών "στον βωμό της θωράκισης της Εθνικής μας Άμυνας και της χαλύβδωσης του φρονήματος των Ενόπλων μας Δυνάμεων", όπως δήλωσε ο ΠτΔ σε μια ακόμα εκδήλωση εθνικής υποκρισίας. Σε μια αερομαχία στο Αιγαίο, ας πούμε, σε μια αποστολή αναχαίτισης εισβολέα, σε μια άσκηση με πραγματικά πυρά, είναι θάνατος στον βωμό της θωράκισης της Εθνικής μας Άμυνας. Ο σημερινός θανατος 4 στρατιωτικών ήταν μια αχρείαστη θυσία όπως σχεδόν όλες όσες έχουν συμβεί στις Ένοπλες Δυνάμεις τα τελευταία χρόνια, από αστοχία υλικών, από τεχνικές ελλείψεις, από πεπαλαιωμένα οχήματα και αεροσκάφη, από ανεπαρκή συντήρηση, από ανεπαρκή εκπαίδευση. 

Δεν βγάζω πόρισμα, αλλά πτώση ελικοπτέρου επειδή έχει λίγα σύννεφα στο βουνό δεν είναι ανάμεσα στις "προβλεπόμενες" απώλειες του Στρατού. Ακόμα κι αν μια "θυσία", μπορεί να αποτελεί παρηγοριά, πολύ φοβάμαι ότι οι οικογένειες των θυμάτων δεν συμμερίζονται καθόλου την οπτική του ΠτΔ που εύχεται να είναι "η θυσία τους κορυφαία παρηγοριά για τις οικογένειές τους". Δεν ξέρω πόσοι Έλληνες την συμμερίζονται. Εγώ πάντως, όχι.

                                                              (Θ.Τζήμερος-"Δημιουργία ξανά")