Μπορεί ο περιβάλλων χώρος ενός «εμπορικού πάρκου» στην εποχή μας
να είναι μικρός σκουπιδότοπος; Από ό,τι δείχνουν τα πράγματα, μπορεί. Μιλάμε για το «εμπορικό πάρκο» στον δρόμο προς Αθήνα.
Γιατί άραγε κόπηκαν τα δέντρα στον παραλίμνιο πεζόδρομο της Ανατολής; Για να φαίνεται καλύτερα το απο κάτω γήπεδο, που απέκτησε χόρτο; Δέντρα δεκάδων ετών έπεσαν σε πέντε λεπτά.
Γιατί δεν τοποθετούνται στην κεντρική πλατεία της πόλης (που μοιάζει με παγωμένη έρημο)
κάποια «σπιτάκια» χριστουγεννιάτικου ντεκόρ που θα φιλοξενήσουν κοινωφελείς και ενημερωτικές δράσεις; Γίνεται παντού, γιατί όχι εδώ;
Τι να υποθέσουμε ότι έγιναν τα δανειζόμενα ποδήλατα που
λείπουν από το stand κάποιο βράδυ με αρκετό κρύο; Ότι τα δανείστηκαν κάποιοι
για βόλτα; Καλό θα ήταν, αλλά αν λείπουν και την επόμενη μέρα;
Πώς γίνεται και μια παιδική χαρά (Παλιό Ξενία) που έκανε χρόνια να ολοκληρωθεί
-και έγινε πρωτοσέλιδο πανελλαδικά λόγω του ατυχήματος του μικρού αγοριού- να έχει αναμμένα φώτα στις 11
το βράδυ και μέσα να «παίζουν» ενήλικες; Δεν έχει κανονισμό λειτουργίας και ωράριο;
Πώς γίνεται δύο στρώματα (λόγου χάριν, γιατί είναι πάρα πολλά) να παραμένει για μήνες στην ίδια θέση δίπλα από κάδο απορριμμάτων και καμιά υπηρεσία να μην το μαζεύει; Προς τι πληρώνονται τα Δημοτικά τέλη; (Στον δρόμο προς Πανεπιστήμιο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου