Αυταπάτη... άλλου τύπου

«Ο ΣΥΡΙΖΑ νίκησε σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις κόντρα στο σύνολο (σχεδόν…) των ισχυρών τηλεοπτικών σταθμών. Σήμερα επιδιώκει να διαμορφώσει ένα τοπίο χωρίς κανένα αντιπολιτευόμενο μέσο

Λίγοι θυμούνται πλέον αυτήν την «επέτειο»: η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου ψήφισε το δικό της(τρίτο) Μνημόνιο πέρυσι παραμονή του Δεκαπενταύγουστου (εδώ). Η συνέχεια είναι πλέον γνωστή σε όλους: νέα βύθιση του ΑΕΠ, μείωση εισοδημάτων, φόροι κι άλλοι φόροι. Ο,τι έγινε, δηλαδή και με τα προηγούμενα Μνημόνια, τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταργούσε.

Στο πολιτικό πεδίο η κυβέρνηση επιχειρεί συνεχείς αντιπερισπασμούς (πότε με την απλή αναλογική, πότε με τα εξαγγελλόμενα δημοψηφίσματα και πότε με τις μάχες κατά της διαπλοκής), με στόχο αυτό που αποκάλυψε ο Αλέξης Τσίπρας στον γενικό γραμματέα του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα (εδώ).

Η πιο χαρακτηριστική επιδίωξη, όμως, της σημερινής κυβέρνησης είναι αυτό που (φαίνεται ότι) θα συμβεί στο τηλεοπτικό τοπίο, δηλαδή η εξουδετέρωση κάθε αντιπολιτευτικής  φωνής. Ηδη το εμβληματικότερο επί 26 χρόνια «μέσο της διαπλοκής» στην Ελλάδα, το Mega, είναι εξουδετερωμένο. Είναι θέμα χρόνου να εξαφανιστεί και από τις οθόνες, αφού δεν θα πάρει άδεια. Για να είμαστε δίκαιοι, το Mega δεν το κλείνει η κυβέρνηση, όπως επιδίωκε. Το κλείνουν οι ιδιοκτήτες του, οι οποίοι βρίσκονται στα μαχαίρια, για λόγους που δεν είναι του παρόντος. Πρόκειται για τη γνωστή και από άλλες επιχειρήσεις συνταγή: πάμπλουτοι επιχειρηματίες πτωχεύουν την επιχείρησή τους, από την οποία αποκόμισαν χρήμα και πολιτική και επιχειρηματική ισχύ. Τα υπόλοιπα κανάλια που υπάρχουν και ένα-δύο ακόμα, που αναμένεται να πάρουν άδεια (Μαρινάκης, Καλογρίτσας), είναι και θα είναι είτε φιλικά προς την κυβέρνηση είτε ευμενώς «ουδέτερα».

Ιδιαίτερη είναι η περίπτωση του ΣKAI, του μοναδικού αυτή τη στιγμή «εχθρικού» προς την κυβέρνηση καναλιού. Δεν είναι γνωστή αυτή τη στιγμή η πρόθεση της κυβέρνησης. Αν η επιλογή να αναδειχθεί αυτές τις μέρες η εμπλοκή του ιδιοκτήτη του με την Εφορία αποτελεί (αρνητικό) προμήνυμα και για την αδειοδότηση του σταθμού, τότε θα έχουμε τη αποκάλυψη ολόκληρου του κυβερνητικού σχεδίου για τη διαμόρφωση του τηλεοπτικού τοπίου.Θα πρόκειται, ασφαλώς, για ένα από τα μεγάλα λάθη, τα οποία αργούν να συνειδητοποιήσουν οι κυβερνήσεις. Νομίζουν ότι, αν εξουδετερώσουν τις «εχθρικές» φωνές, θα ελέγξουν και τις διαθέσεις των ψηφοφόρων και, επομένως, θα μακροημερεύσουν χωρίς σοβαρά προβλήματα. 

Πρόκειται για μέγιστη αυταπάτη. Για δύο πολύ απλούς λόγους. Οσο κι αν τα (φιλικά προς την κυβέρνηση τηλεοπτικά κανάλια) επιχειρήσουν να φτιασιδώσουν την κατάσταση, δεν μπορούν να κοροϊδέψουν τους ψηφοφόρους. Oταν στην αγορά εργασίας βασιλεύουν η μερική και μαύρη απασχόληση των 300 και 400 ευρώ, κανένας δεν θα πιστέψει ότι «μειώθηκε η ανεργία» επειδή θα το λένε (εκτός από την κυβερνητική ΕΡΤ και) και οι ημι-κυβερνητικοί ιδιωτικοί σταθμοί.

Ο δεύτερος λόγος (θα έπρεπε να) είναι πιο αποτρεπτικός, ειδικά για την παρούσα κυβέρνηση, για τη δημιουργία «στρατευμένου» τηλεοπτικού τοπίου. Το παράδειγμα είναι πρόσφατο: ο ΣΥΡΙΖΑ νίκησε δύο φορές σε εκλογές κόντρα στο σύνολο (σχεδόν…) των τηλεοπτικών μέσων. Ο ίδιος μπορεί να πάθει τώρα το αντίστροφο, δηλαδή να χάσει έχοντας στο πλευρό του (σχεδόν) όλα τα τηλεοπτικά κανάλια. Για να μη συμβούν όλα αυτά, δηλαδή πριν πετύχουν μια τέτοια ολοκληρωτική «νίκη», ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ ας έχουν κατά νου αυτήν η ρήση του Σαρτρ: «Από τη στιγμή που θα ακούσεις τις λεπτομέρειες της νίκης, θα είναι δύσκολο να την ξεχωρίσεις από την ήττα».

           

                                       (Aρθρο του Κ.Γιαννακίδη από το protagon.gr)