Απόψεις...

 

«Δυστυχώς, η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της. Σου δίνει κάθε λίγο ένα γερό χτύπημα και σου υπενθυμίζει: Πρόσεξε καλά, δεν ξέρεις από πού θα σου ’ρθει. Θα σε παρασύρει αυτοκίνητο που τρέχει με 200 μέσα στην πόλη; Θα καείς 30 χιλιόμετρα μακριά από το Σύνταγμα; Θα πέσει πάνω σου νταλίκα σε εθνική οδό χωρίς διαχωριστικό στη μέση; Θα πνιγείς λιγότερο από μισό μίλι μακριά από τις ακτές ενός εκ των μεγαλύτερων νησιών των Κυκλάδων; Θα σκοτωθείς πάνω στις ράγες ενός κατά τεκμήριο ασφαλούς μέσου μεταφοράς, όπως είναι το τρένο; Οι εθνικές τραγωδίες κρύβονται, συνήθως, πίσω από το ανθρώπινο λάθος. 

Πράγματι, ανθρώπινη είναι η επιλογή που τοποθετεί τον πρώτο κρίκο στην αλυσίδα, η οποία καταλήγει στο μοιραίο. Η ζωή των παιδιών μας δεν μπορεί, εν έτει 2023, να επαφίεται απλώς και μόνο στον σταθμάρχη, ο οποίος ύστερα από 35 χρόνια ίδιας, μονότονης καθημερινότητας, θα σκεφτεί «έλα μωρέ, και τι να πάει λάθος;». Ούτε στον καπετάνιο, που στη ραστώνη του αποκαλόκαιρου ασχολείται με κάθε τι άλλο πλην από το να φέρει το καράβι ασφαλώς στο λιμάνι. 

Ούτε σε αυτόν που χωρίς καμία παιδεία (όχι απλώς οδηγική) δεν σέβεται τον δημόσιο χώρο – και που γνωρίζει ότι και να σκοτώσει κάποιον με την κούρσα του στον δρόμο, δεν πρόκειται ποτέ να εκτίσει ποινή φυλάκισης. 

Σήμερα απορούν όλοι: Είναι δυνατόν να μην παρακολουθείται ηλεκτρονικά η πορεία των τρένων στην Ελλάδα; Κι όμως, είναι. Είναι δυνατόν να ξεκίνησαν όλα επειδή κόπηκε ένα καλώδιο, με αποτέλεσμα οι αρμόδιοι να μπλέξουν τις γραμμές της ανόδου και της καθόδου; Και πάλι, είναι».

                                                                (Π. Ι. Τζανετάκος- protagon.gr)

«Για έναν ολόκληρο χρόνο η μαφία του χαλκού ξήλωνε ανενόχλητη κομμάτι κομμάτι ντιζελάμαξες, βαγόνια και τροχαίο υλικό. Το 2011, μέλη του Συλλόγου Φίλων του Σιδηροδρόμου –όχι υπάλληλοι του ΟΣΕ– ανακάλυψαν ότι έξι ντιζελάμαξες Mitsubishi, βάρους 60-70 τόνων η καθεμία, δέκα φορτάμαξες και πολυάριθμα βαγόνια είχαν κάνει φτερά.

Τα πολύτιμα αυτά –σπάνια στις διεθνείς αγορές– περιουσιακά στοιχεία είχαν εγκαταλειφθεί από τον ΟΣΕ στο τμήμα Καβάσιλα – Κυλλήνη, που ανήκει στη σιδηροδρομική γραμμή Πελοποννήσου, της οποίας η λειτουργία ανεστάλη (βάσει του νόμου 3891/2010 για την εξυγίανση των σιδηροδρόμων).Ο ΟΣΕ σχεδίαζε την εκποίησή τους, αλλά λόγω ενός μεγάλου αριθμού σκανδάλων με πλαστές συμβάσεις πώλησης σκραπ από σιδηροδρομικούς καθυστερούσε να βάλει πωλητήριο. 

Η κινηματογραφική αυτή κλοπή, που έχει καταγραφεί ως η μεγαλύτερη στην ιστορία των ελληνικών σιδηροδρόμων, φανερώνει ίσως ότι η πολιτεία, διαχρονικά, είχε «στον αυτόματο» το πιο αξιόπιστο μέσο σταθερής τροχιάς διεθνώς, που όμως στην Ελλάδα αντιστοιχεί μετά βίας στο 3% του συνόλου των επιβατικών μεταφορών».

                                                       (Δ.Δελεβέγκος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)