Απόψεις...

 

 

«Η στήλη επισήμανε κατ’ επανάληψη τις σκανδαλώδεις καθυστερήσεις γύρω από τον εκσυγχρονισμό του μήκους 40 χλμ. αυτοκινητόδρομου ΠΑΘΕ, Θεσσαλονίκης – Ευζώνων στα σύνορα με τη Βόρεια Μακεδονία, που αποτελεί τμήμα του ευρωπαϊκού άξονα προς και από την Κεντρική Ευρώπη. Η δημοτική αρχή του Πολυκάστρου έχει προειδοποιήσει επανειλημμένα για τον κίνδυνο πολύνεκρων δυστυχημάτων στον (στα χαρτιά) ευρωπαϊκό δρόμο ταχείας κυκλοφορίας που από το 1970, πενήντα και πλέον χρόνια δηλαδή, που διανοίχτηκε, δεν έχει δεχθεί, διαχρονικά, καμία αναβάθμιση, ενώ οι κάτοικοι της περιοχής αγανακτισμένοι έχουν προβεί σε δυναμικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας.

Αντιγράφουμε από την επιστολή της δημοτικής αρχής (2020) προς τις αρμόδιες αρχές:  «Παρότι ο οδικός αυτός άξονας αποτελεί την κεντρική χερσαία πύλη της χώρας από όπου διέρχονται 8.000.000 αυτοκίνητα τον χρόνο, δεν έχει αναπτυχθεί πλήρως ως άξονας με προδιαγραφές αυτοκινητόδρομου, καθώς διαθέτει μία μόνο λωρίδα κυκλοφορίας και ΛΕΑ ανά κατεύθυνση και δεν έχει διαχωριστική νησίδα», αναφέρεται και ...

«…τα πρώτα 15 χλμ. είναι τα πιο επικίνδυνα, καθώς τα τελευταία 17 χρόνια έχουν σημειωθεί 107 τροχαία ατυχήματα, που αντιστοιχούν περίπου στο 78% του συνόλου των τροχαίων ατυχημάτων που έχουν καταγραφεί στο εν λόγω τμήμα της ΠΑΘΕ. Σε αυτά τα 15 χλμ. έχασαν τη ζωή τους 45 άνθρωποι και έχουν τραυματιστεί σοβαρά περισσότεροι από 150, κυρίως σε μετωπικές συγκρούσεις». 

Το εξοργιστικό; Σ’ έναν τέτοιο δρόμο- καρμανιόλα, όσοι μπαίνουν από τους Ευζώνους στην Ελλάδα καταβάλλουν από το 2017 διόδια. Ρισκάρουν δηλαδή να σκοτωθούν σ’ έναν άθλιο δρόμο! Οσες φορές απευθύναμε ερωτήματα γύρω από το τι φταίει και δεν υλοποιούνται οι σχεδιασμοί, πάντα υπήρχε μια γραφειοκρατική δικαιολογία, ενώ κάποιοι ήθελαν οι καθυστερήσεις να οφείλονται σε αόρατο δάκτυλο κύκλων εξουσίας που θεωρούν ότι έτσι θα υπονομεύσουν τη Βόρεια Μακεδονία, που σημειωτέον έχει κατασκευάσει υπερσύγχρονους αυτοκινητόδρομους τόσο προς τα σύνορά μας στους Ευζώνους όσο και προς την καρδιά της Ευρώπης». 

                                                                          (Στ. Τζίμας-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Μία φορά κι έναν καιρό ήταν μια εταιρεία που την έλεγαν Ολυμπιακή. Το όνειρο της Ελληνίδας μάνας ήταν να δει το καμάρι της να «βολεύεται» με μισθό που τον ζήλευαν ακόμη και στελέχη πολυεθνικών! Υπήρχαν και δευτερεύουσες επιλογές! Η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, ο ΟΣΕ, η ΕΡΤ. Ζούσαμε στον αστερισμό των ΔΕΚΟ, που κάπως έτσι έγιναν ζημιογόνες. Αλλά αυτό δεν ενδιέφερε τον μέσο Έλληνα γονιό – πολίτη. Εμείς να είμαστε καλά και όλοι οι άλλοι ας χρεοκοπήσουν! Και χρεοκοπήσαμε. 

Η χρεοκοπία της Ελλάδας δεν συνέβη επειδή δήθεν το καπιταλιστικό κεφάλαιο ήπιε το αίμα του δύστυχου Έλληνα φουκαρά με το μπουρί της σόμπας. Αλλά διότι η ένταξη της πολιτικά ανώριμης Ψωροκώσταινας στα σαλόνια της Ευρώπης δημιούργησε την αίσθηση μιας επίπλαστης ευημερίας. Η ένταξη στην τότε ΕΟΚ σε συνδυασμό με τα περίφημα ευρωπαϊκά πακέτα προκάλεσε μια φρενίτιδα ενθουσιασμού και την βεβαιότητα ότι φτάσαμε στην γη της επαγγελίας. Πέσαμε σαν τις ακρίδες πάνω στον μπουφέ.  

Το πολιτικό σύστημα δεν θέλησε να πει ποτέ ολόκληρη την αλήθεια στον ελληνικό λαό και πολύ περισσότερο στους νέους. Η πιθανότητα να γίνουν δυσάρεστοι, προκαλούσε αλλεργία σε οποιαδήποτε πρόταση για μια ειλικρινή συζήτηση. Το αντίθετο, προτιμούσαν να χαϊδεύουν αφτιά. Αντί να επιμείνουν στις παθογένειες, μας έλεγαν τα περί «ισχυρής Ελλάδας». Αντί να επενδύσουν στην Παιδεία, οδήγησαν στο χάος και στην αναρχία την εκπαίδευση. Η Ελλάδα του ωχαδερφισμού από την μία και των μεγάλων ψευδαισθήσεων από την άλλη ήταν μία κατάσταση που κτίστηκε με … κόπο. 

Το κλειδί για το μέλλον της Ελλάδας βρίσκεται στον αν βρεθεί επικοινωνία μεταξύ των νέων ανθρώπων και του πολιτικού συστήματος. Αν βρεθεί τρόπος να πειστούν οι νέοι άνθρωποι να συμμετάσχουν στην πολιτική και να προσπαθήσουν να γίνουν φορέας αλλαγής από κίνημα διαμαρτυρίας που είναι αυτή την στιγμή».

                                                                               (Θ.Μαυρίδης-liberal.gr)