Απόψεις...

«Από όποια γωνία και αν το προσεγγίσεις όλο αυτό που συμβαίνει στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, σε πιάνει απελπισία. Διότι η πραγματικότητα επιβεβαιώνει την αίσθηση που όλοι είχαμε εκ των προτέρων: αυτό το ποδόσφαιρο, ως οικοσύστημα, δεν ήταν προετοιμασμένο για να διαχειριστεί αυτό που σήμερα συμβαίνει, δηλαδή το γεγονός ότι ο τίτλος του πρωταθλητή διεκδικείται από τέσσερις ομάδες. 

Ήμασταν πολλοί αυτοί που καταλαβαίναμε ότι τώρα που έχει την προσοχή περισσότερων από ποτέ αυτό το πρωτάθλημα θα βγάλει τον κακό εαυτό του και τελικά θα κάνει ζημιά και όχι καλό στη φήμη του. Και τώρα το ζούμε και το παρακολουθούμε με την βεβαιότητα ότι θα έχει κακό τέλος, διότι δεν υπάρχει τρόπος να το προλάβουν το κακό, ή, πιο σωστά, επειδή δεν υπάρχει στην Ελλάδα κανένας με την ικανότητα, την διάθεση, την δικαιοδοσία και την πυγμή για να προλάβει το κακό. 

Αρχιδιαιτητής που έχει δείξει εδώ και μήνες ότι αυτό που συμβαίνει εδώ με το ποδόσφαιρο δεν είναι αρκετός για να το διαχειριστεί. Πρόεδρος ομοσπονδίας που υποκαθιστά κάθε τρεις και λίγο τον αρχιδιαιτητή και την ΚΕΔ, ασχολείται με την διαιτησία λες και έπρεπε να είναι δική του ευθύνη, και φτάνει να δέχεται ενοχλήσεις από τους παράγοντες σχετικά με τις αποφάσεις των διαιτητών - τα πέναλτι και τα οφσάιντ. Μεγαλομέτοχοι, πρόεδροι, φανεροί και κρυφοί παρατρεχάμενοι, άνθρωποι των ομάδων που τσακώνονται και δυναμιτίζουν την ατμόσφαιρα του ποδοσφαίρου. Media που μεταδίδουν το δηλητήριο στα μυαλά όλων αυτών που παρακολουθούν το πρωτάθλημα. Κυβέρνηση που προφανώς δεν θέλει και γι’ αυτό δεν τολμά να παρέμβει. 

Για να μη τα ψάχνουμε όλα αυτά εκ των υστέρων, ας τα έχουμε ξεκαθαρισμένα στο κεφάλι μας εκ των προτέρων: το κράτος επιτρέπει στο ποδόσφαιρο να συμπεριφέρεται και να λειτουργεί με νόμους ζούγκλας. Το κράτος, δηλαδή η κυβέρνηση, επιτρέπει, διαχρονικά, στο ελληνικό ποδόσφαιρο να παράγει αυτής της ποιότητας πολιτισμό και να καταργεί στην πραγματικότητα όλους τους νόμους στους χώρους του. Αυτό το κράτος κοιτάζει σήμερα αυτό που συμβαίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο και παραμένει σε αδράνεια. Δική του η ευθύνη για το κακό που θα συμβεί».  

                                                                       (Β. Σαμπράκος- gazzeta.gr)

«Οι εκπαιδευτικοί συμμετείχαν στην απεργία σε ποσοστό 7,8%.  Συνεπώς, αν πάρουμε τοις μετρητοίς την ΓΣΕΕ και την ΟΛΜΕ, το 92,2% των εκπαιδευτικών που δεν απήργησαν, δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για το δυστύχημα στα Τέμπη, για τις αιτίες της τραγωδίας, για την τιμωρία των ενόχων. Δεν νιώθουν ούτε απογοήτευση, ούτε οργή. Ή ίσως τα νιώθουν όλα αυτά, αλλά τους μετρούν λιγότερο από το μεροκάματο που θα χάσουν αν απεργήσουν.

Συμπερασματικά: είτε οι εκπαιδευτικοί είναι αναίσθητα κτήνη, είτε οι ανακοινώσεις της ΓΣΕΕ και ΟΛΜΕ δεν είναι παρά συρραφή κλισέ, άθροισμα στερεότυπων φράσεων, λόγια του αέρα. Ακόμα, το ποσοστό ανταπόκρισης των εκπαιδευτικών στο κάλεσμα των εκπροσώπων τους εξηγεί και τον αγώνα των εργατοπατέρων της ΟΛΜΕ εναντίον της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας που τους επέβαλε η κ. Κεραμέως. Η ηλεκτρονική ψηφοφορία διευκολύνει τη μαζική συμμετοχή στις εκλογές και δυσκολεύει τις μεθοδεύσεις για την επικράτηση των επαγγελματιών της συντήρησης».

                                                                              (Δ. Γουσέτης- liberal.gr)