Απόψεις...

«Τώρα που ήρθε η ώρα να αποδοθούν ευθύνες για την τραγωδία στα Τέμπη παίζει το γνωστό γαϊτανάκι: από τη μια οι τηλεδιασκεδαστές τύπου Κανάκη της σκόπιμης υπερβολής, του παροξυσμού και της χαώδους άγνοιας.Και από την άλλη, η υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ: οι ίδιοι που μας προέτρεπαν να επιστρέψουμε στη δραχμή, να παραβιάσουμε τα lockdown, να αμφισβητήσουμε τα εμβόλια και να ταχθούμε υπέρ του Κουφοντίνα, κόπτονται δήθεν σήμερα για την Δημοκρατία, την ποιότητα των σιδηροδρόμων και για την αξιολόγηση του μοιραίου σταθμάρχη της Λάρισας!

Προφανείς οι σκοπιμότητες της αντιπολίτευσης. Αλλά δεν φέρνουν αποτέλεσμα, αν κρίνουμε από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, τις οποίες θα συνόψιζα ως εξής: Όσοι πιστεύουν πως ο δημοκρατικός κόσμος θα ηττηθεί έτσι εύκολα από Κανάκηδες και Μουτσινάδες, ή ακόμα και από βαλτούς στα κανάλια, είναι τουλάχιστον αφελείς. Οι απογοητεύσεις της τετραετίας ΣΥΡΙΖΑ λειτουργούν ως ένας τεράστιος μοχλός συγκράτησης. 

Παρά την οργή και τα όποια λάθη, η κοινωνία δεν δείχνει διατεθειμένη να επιλέξει την επιστροφή στο παρελθόν. Και όσοι ελπίζουν ότι οι πολίτες ζητούν να επιστρέψει ο φθηνός και χυδαίος κόσμος του χθες, απλά αστοχούν. Όλοι αντιλαμβάνονται ότι στον ΣΥΡΙΖΑ εργαλειοποιούν την εθνική τραγωδία για να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη. 

Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να στοχοποιούν τους γονείς και τους οικείους των νεκρών στα Τέμπη, κατηγορώντας τους ούτε λίγο ούτε πολύ ότι ξεπουλιούνται επειδή δέχονται την κρατική αποζημίωση! Υβρίζει η αντιπολίτευση τους συγγενείς των θυμάτων γιατί δεν δέχονται να προσφέρουν τη μνήμη των παιδιών τους θυσία στο μαρτυρολόγιο της Αριστεράς. Πρόκειται για μια απαράδεκτη μικροψυχία».

                                                                       (Σ. Γιαννακά-iefimerida.gr)

«Ο ΟΣΕ δεν είναι μια ορφανή περίπτωση, ένα σπάνιο φαινόμενο. Υπάρχουν δεκάδες «ΟΣΕ» σε αυτόν τον τόπο. Ακόμη και στους πιο ζωτικούς και κρίσιμους τομείς του κράτους. Οπου υπάρχει κρατικό χρήμα συναντάς γκρίζες ζώνες, μέσα στις οποίες κινούνται άνετα και ανεξέλεγκτα ο άπληστος κρατικοδίαιτος ιδιωτικός τομέας, συνδικαλιστές που καταγγέλλουν κατά παραγγελία, στελέχη που τυχαίνει να φοράνε το ίδιο μοντέλο Ρόλεξ που τους δώρισε κάποιος εθνικός διαφθορέας, μαφίες, άχρηστοι πολιτευτές που έγιναν μάνατζερ γιατί το ήθελε το κόμμα, αλλά και γιατί κανείς δεν πάει να μπλέξει στο Δημόσιο με ελάχιστα λεφτά και την προοπτική άπειρων δικών και διώξεων. 

Βλέπουμε την πατρίδα μας στον ρόλο του Σισύφου, να ανεβαίνει έναν κοπιαστικό, ανηφορικό δρόμο, αλλά χωρίς ποτέ να μπορεί να φτάσει εκεί που της αξίζει, εκεί που την προορίζουν οι δυνατότητές της. Ευτυχώς, δε, που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έβαλε ένα δίχτυ, την Ευρώπη, ώστε να μην κατρακυλάμε προς τα πίσω ανεξέλεγκτα. 

Η κυβέρνηση πληρώνει σήμερα ότι παραπούλησε τη διαχειριστική της επάρκεια. Συμβιβάστηκε με διορισμούς και συμπεριφορές της παλιάς Ελλάδας, φέρθηκε σε μερικές περιπτώσεις σαν να της ανήκει το κράτος. Μερικά παραδείγματα πονάνε και θυμώνουν τον κόσμο. Η κατάσταση στα νοσοκομεία είναι, π.χ., τραγική, το βιώνουν ασθενείς, αλλά και γιατροί που μόνο αντικυβερνητικοί δεν είναι. Η Ελλάδα αλλάζει, ωστόσο, σημαντικά κομμάτια της μένουν πίσω».

                                                                 (Α.Παπαχελάς- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)