Κατάντια...

 

Το πάρκο του Άη-Γιώργη ήταν ένα πολύ όμορφο μέρος όταν δημιουργήθηκε. Από τότε βέβαια έχουν περάσει κάποια χρόνια αλλά αντί αυτό να γίνεται όλο και καλύτερο έχει αφεθεί να ρημάξει κυριολεκτικά. 

Τα πλατάνια έχουν κοπεί σχεδόν όλα αλλά κι αυτά όχι συθέμελα, έμεινε ένα μέρος τους να προεξέχει για να θυμίζει το χάλι μας. Το μεταλλικό κάγκελο έχει καταρρεύσει, το ξύλινο επίσης. Κοπάδια από κατσίκια και πρόβατα βόσκουν εντός του αλλά και μέσα στον παρακείμενο αρχαιολογικό χώρο με τον τσομπάνο να τα παρακολουθεί από μακριά ενώ η όσφρηση θυμίζει κανονική στάνη. 

Καλώδια κομμένα, φανοστάτες διαλυμένοι, καμένα ξύλα από καρβουνιές χάσκουν χρεοκοπία και κάνουν την εικόνα ακόμη πιο αποτρεπτική. 

Και όμως. Αν υπήρχε το ελάχιστο μεράκι θα μπορούσε με δυο-τρεις πεζογέφυρες να ενωθεί το τμήμα του αρχαίου υδραγωγείου με το πάρκο και να γίνει εκεί κάτι μοναδικό. 

Αλλά πού τέτοια πράγματα. Όσο περνούν τα χρόνια όλο και πιο πρωτόγονες οι καταστάσεις που βλέπει κανείς σε ένα μέρος με συγκριτικό πλεονέκτημα τα νερά του και το πράσινο.