Γιατί τόση αδιαφορία;

Τοποθέτησαν νέες πινακίδες πληροφοριακού χαρακτήρα εκεί στο γεφύρι του Νούτσου στο Ζαγόρι και την παλιά (καινούρια δηλαδή ακόμη) την πέταξαν παραπέρα. Έτσι, η μια πλευρά του δρόμου ενημερώνει για το ποιο γεφύρι έχουμε μπροστά μας ενώ η άλλη δεν έχει ενημέρωση, αφού η πινακίδα κείτεται πεταμένη στην πλαγιά ενώ από την απέναντι πλευρά κείτεται κι άλλη πινακίδα πεταμένη δίπλα στον δρόμο.  

Από τις υπόλοιπες πινακίδες, οι μισές τουλάχιστον είναι μουντζουρωμένες και δύσκολα διαβάζονται. Και όλα αυτά στο πιο γνωστό και πολυφωτογραφημένο γεφύρι όλου του Ζαγορίου. Εννοείται ότι και η πλαγιά είναι μια μικρή χωματερή, γεμάτη σκουπίδια.

Και δεν βρέθηκε ούτε ένας αρμόδιος να επιληφθεί του θέματος ώστε να καθαρίσουν οι πινακίδες και να τοποθετηθεί η ενημερωτική πινακίδα εκ νέου. Καθόλου καλά τα σημάδια λοιπόν και για την Περιφέρεια και για τον Δήμο Ζαγορίου για πράγματα που θα έπρεπε να είναι το λιγότερο αυτονόητα.

Λίγη φροντίδα, ρε παιδιά...

 

Εικόνες Σχολείου του 21ου αιώνα σε πρωτεύουσα πόλη. Δεν υπάρχει ούτε λίγο χρώμα στον Δήμο Ιωαννιτών, με τα εκατό εκατομμύρια ευρώ προϋπολογισμό, για να βάψει ένα Σχολείο που συμβαίνει να είναι και το πιο μεγάλο σε τετραγωνικά σχολικό συγκρότημα της πόλης; 

Παρόλο που έγιναν κάποιες εργασίες κι αυτές λίγες μέρες πριν την έναρξη της φετινής χρονιάς, είναι σίγουρο ότι αυτό δε φτάνει. Τσουκνίδες Αμαζονίου, πεταμένες καρέκλες, σπασμένα τζάμια, προπολεμικές μπασκέτες και σκουπίδια χύμα συνθέτουν ένα σκηνικό που μόνο σε Σχολείο δεν παραπέμπει.   

Εκτός της κατάστασης όμως που επικρατεί στους αύλειους χώρους εντός του συγκροτήματος, θα δει κανείς και στον περιβάλλοντα χώρο άθλια πεζοδρόμια, σκουπιδαριό, μικρές χωματερές δίπλα στο κτίσμα και ένα πάρκινγκ που ενώ θυμίζει αεροδρόμιο παραμένει κι αυτό σε πρωτόγονη κατάσταση. Ούτε διαγραμμίσεις, ούτε διαβάσεις. Ο καθένας παρκάρει όπου θέλει ενώ θα  μπορούσε να είναι ένας σύγχρονος χώρος στάθμευσης ακόμη και για κείνους που καβαλάνε τα πεζοδρόμια στη Δωδώνης, λίγο πιο πέρα. 

Αλλά αυτά είναι για άλλες πόλεις, όχι για μας. Εδώ όλα είναι δύσκολα είπαμε, ακόμη και τα εύκολα και τα πλέον αυτονόητα. 

Ιδού η κατάντια: 

Εικόνες προς εξάλειψη...

 

Εικόνες που δεν πρέπει να επαναλαμβάνονται συναντά κανείς παντού στην  πόλη. Έτσι, μέσα στο κάστρο, δίπλα στην πύλη προς το θεατράκι της Σκάλας, θα δει έναν εξαφανισμένο κάδο απορριμμάτων, σκουπίδια χύμα στο δάπεδο, μια οδική πινακίδα πεταμένη στο χορτάρι. Και αναρωτιέσαι: δεν υπάρχει προσωπικό καθαριότητας σ' αυτόν το Δήμο να κάνει το αυτονόητο; 

Όπως, όμως, διαβάσαμε σε επιστολή που έστειλε κάτοικος του κάστρου σε τοπική εφημερίδα ("Πρωινός Λόγος"): 

«Όσον αφορά στην καθαριότητα, αυτή στηρίζεται στην ευαισθησία των νοικοκυρών, αν και πληρώνουμε τα ίδια δημοτικά τέλη με τους δημότες εκτός Κάστρου. Θερμή παράκληση λοιπόν, διότι γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι, να υπάρχει ένας υπάλληλος του Δήμου, αν όχι μόνιμος, δύο φορές την εβδομάδα μέσα στον οικισμό».

Καθόλου δύσκολο δεν είναι, αυτονόητο είναι να περνάει καθημερινά η καθαριότητα  από εκεί, για το κάστρο άλλωστε μιλάμε, πρώτον τουριστικό προορισμό. Όταν όμως δύσκολα θα δεις υπάλληλο καθαριότητας μετά τις δέκα το πρωί οπουδήποτε στην πόλη, τότε ναι είναι πολύ δύσκολο. Ή μάλλον θέλουν κάποιοι να κάνουν δύσκολο το αυτονόητο. 

Κι όσο για το μικρό πάρκινγκ δίπλα στο θεατράκι, πρωτόγονο κι αυτό. Ούτε διαγραμμίσεις, ούτε κολωνάκια. Όποιος θέλει, όπου θέλει. Άσε τα φρεάτια...

  

Εδώ ...γελάμε

 

                                                                                                (Δ.Χαντζόπουλος-  ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Η «φάμπρικα» των καταλήψεων...

 

«Ξεκίνησε η φάμπρικα με τις καταλήψεις σχολείων, με αφορμή αυτή τη φορά, το νομοσχέδιο για τα μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα στη χώρα μας.  Συνήθως, πρόκειται για τους γνωστούς ολιγάριθμους καταληψίες, οι οποίοι ισχυριζόμενοι πως εκπροσωπούν το σύνολο των μαθητικών κοινοτήτων, αυθαιρέτως, χωρίς κανένα έρεισμα και νομιμοποίηση, «καταλαμβάνουν» τα σχολικά κτίρια και εμποδίζουν τη συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών να παρακολουθήσει τα μαθήματα. Πρόκειται για νέα παιδιά, γόνους οικογενειών κομμουνιστών ή αριστεριστών που θεωρούν πως όπου να ‘ναι ο καπιταλισμός θα καταρρεύσει και πως απλά χρειάζεται μία μικρή «επαναστατική βοήθεια» για να γίνει αυτό. 

Ως εκ τούτου, οι ίδιοι ακκιζόμενοι μπροστά τον θολωμένο καθρέφτη, φαντάζονται τους εαυτούς τους ως σωτήρες του λαού και της χώρας. Έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν, αφού ένας σαν κι αυτούς κατάφερε μετά από πολλά χρόνια να γίνει πρωθυπουργός της χώρας και να την φέρει στο χείλος του γκρεμού με την ανερμάτιστη, επικίνδυνη πολιτική του.

Πόθεν αντλούν αυτή την αυθάδεια τα νέα αυτά παιδιά, τα οποία δεν γνωρίζουν τίποτα ακόμη για τη ζωή, δεν έχουν συνεισφέρει το παραμικρό στο κοινό καλό και μοναδική τους φροντίδα είναι να διαταράσσουν τη ζωή των άλλων; Από πότε μικρές και ανυπόληπτες ομάδες υποτιθέμενων επαναστατών αποφασίζουν για τους υπόλοιπους και προσπαθούν με την βία να επιβάλλουν τις απόψεις τους; 

Από πότε και με ανοχή ποιων, μικρές ομάδες καθοδηγούμενες από εξωσχολικούς παράγοντες, καταπατούν τη δημόσια περιουσία, απαγορεύουν στους υπόλοιπους να συνεχίσουν ομαλά την εκπαιδευτική διαδικασία;Ας μη ξεχνάμε και τους βανδαλισμούς, τις καταστροφές και τις ζημιές που γίνονται σε πολλά σχολεία κατά τη διάρκεια των «καταλήψεων». 

Ποιος πληρώνει το μάρμαρο τελικό; Όλοι εμείς οι υπόλοιποι, οι οποίοι μέσω των φόρων μας χρηματοδοτούμε το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και προβάλουμε διάφορες απαιτήσεις από τις εκάστοτε κυβερνήσεις να σεβαστούν τον κάματό μας και να αποκαθιστούν γρήγορα τη νομιμότητα. Ουσιαστικά, πρόκειται για μία άγραφη παράδοση που ξεκίνησε από τις καταλήψεις το μακρινό 1977 και κορυφώθηκε δραματουργικά, συναισθηματικά και πολιτικά το 1991 με το κύμα καταλήψεων για το νόμο Κοντογιαννόπουλου. 

Πιστοί αυτής της παράδοσης είναι μία μερίδα εκπαιδευτικών, συνήθως συνδικαλιστών που εκλέγονται με μερικές δεκάδες ψήφων, λόγω της πάνδημης αδιαφορίας των υπολοίπων. Αυτοί, πολλές φορές, ενθαρρύνουν τις καταλήψεις, έχοντας ως Βίβλο τη μαοϊκή φράση «Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση», ενώ ταυτόχρονα κολλούν τα αναγκαία κομματικά, επαναστατικά ένσημα για την ανέλιξη τους στην κομματική επετηρίδα.

Τι κι αν χρόνο με το χρόνο η επαναστατική τους εικόνα ξεθωριάζει διαρκώς και αποξενώνονται από την κοινωνία. Επιμένουν λες και πάσχουν από ναρκισσιστική διαταραχή ή διακατέχονται από τον φανατισμό ενός νεοφώτιστου ζηλωτή μιας κοσμικής θρησκείας, η οποία μπορεί να ευαγγελίζεται ένα φωτεινό, κόκκινο μέλλον, στην πραγματικότητα, όμως, δεν είναι τίποτα άλλο από περιφερόμενα πολιτικά ράκη που παρασιτούν σε βάρος της κοινωνίας.

Η «παράδοση» των καταλήψεων είναι ένα κατάλοιπο μιας άλλης εποχής και σήμερα δεν προσφέρει τίποτα στην κοινωνία. Μοναδική τους συνεισφορά, είναι η περαιτέρω υπονόμευση και υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου και ως τέτοια θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από τα συντεταγμένα όργανα της πολιτείας».

(Απόσπασμα  άρθρου του Δ.Τριανταφυλλίδη  από το liberal.gr)

Ρήσεις...

 

Ο πραγματικός Έλληνσς...

 

« Ένας πραγματικός Έλληνας είναι γεννημένος αρχηγός. Είναι γεννημένος διευθυντής, προπονήτης, CEO, πρωθυπουργός, βασιλιάς κ.λπ. Ο μικρός αριθμός των ηγετικών θέσεων πολύ συχνά τον αναγκάζει σε θέσεις κατώτερες του επιπέδου του τις οποίες ο πραγματικός Έλληνας κάνει τη χάρη να τις κάνει χωρίς όμως ποτέ να ξεχνά ότι στην πραγματικότητα είναι φτιαγμένος για άλλα.

- Ένας πραγματικός Έλληνας δεν φεύγει από το σπίτι των γιονιών του πριν τα 40, αλλά ακόμα και τότε φροντίζει να είναι σε κοντινή απόσταση ώστε να μπορεί κάποιος να του βάζει πλυντήριο και να του μαγειρεύει. Η μόνη περίπτωση στην οποία μπορεί να φύγει πιο νωρίς είναι η περίπτωση του γάμου, αλλά και πάλι το νέο του σπίτι πρέπει να είναι σε κοντινή απόσταση από το πατρικό.

- Ένας πραγματικός Έλληνας δεν λερωνεί ποτέ το αυτοκίνητό του με αποτσίγαρα, χαρτάκια και σκουπιδάκια. Χρησιμοποιεί το μεγάλο τασάκι γύρω του και έχει το αμάξι του πάντα καθαρό.

- Ένας πραγματικός Έλληνας δεν κρατάει ποτέ ένα σκουπίδι μέχρι να βρει έναν σκουπιδοτενεκέ να το πετάξει. Ούτε περπατάει μέχρι να βρει. Αν ο σκουπιδοτενεκές είναι δίπλα του τον χρησιμοποιεί, αν δεν είναι πρόκειται για άλλη μια απόδειξη της ανεπάρκειας του κράτους.

- Ένας πράγματικός Έλληνας δεν μαζεύει ποτέ τα κακά του σκύλου του. Αυτά είναι εργασίες για κατώτερες φυλές.

- Ένας πραγματικός Έλληνας ξέρει ότι πάρκινγκ είναι όπου τον βολεύει. Πεζοδρόμια, διαβάσεις πεζών και αναπήρων, τίποτα δεν εμποδίζει έναν πραγματικό Έλληνα να παρκάρει το αυτοκίνητό του. Και πού να το βάλει δηλαδή;

- Ένας πραγματικός Έλλημας ξέρει ότι το πεζοδρόμιο έξω από το σπίτι ή το μαγαζί του είναι μέρος της ιδιοκτησίας του και το κάνει ό,τι θέλει.

- Ένας πραγματικός Έλληνας προτιμά να παραγγέλνει καφέ σε υπηρεσία ντελίβερι και να δίνει μίνιμουμ ένα δίευρο τη φορά παρά να αγοράσει μια μηχανή και να τον φτιάχνει μόνος του. Μπορεί αυτή η λύση να είναι πιο οικονομική και ο καφές καλύτερος, αλλά ένας πράγματικός Έλληνας δεν γεννήθηκε για να φτάχνει καφέ.

- Ένας πραγματικός Έλληνας γκρινιάζει για την ακρίβεια χωρίς ποτέ να ψάχνει για οικονομικότερες αγορές. Η πτώση των τιμών είναι δουλειά της κυβέρνησης και όχι δικιά του.

- Ένας πραγματικός Έλληνας γκρινιάζει για την οικονομική του κατάσταση ανεξαρτήτως εισοδήματος και περιουσίας.

- Ένας πραγματικός Έλληνας δεν οδηγεί ποτέ κάτω από το όριο ταχύτητας.

- Ένας πραγματικός Έλληνας δεν ενδιαφέρεται για τον ΚΟΚ.

- Ένας πραγματικός Έλληνας προτιμά να βλέπει ό,τι σκουπίδι δείχνει η ελέυθερη τηλεόραση παρά να δώσει 10 ευρώ τον μήνα για να βλέπει τα καλύτερα προγράμματα του κόσμου.

- Ένας πραγματικός Έλληνας αξιολογεί την ποιότητα ενός μπέργκερ ή ενός σουβλακιού ή ενός σάντουιτς με βάση το μέγεθός του. Όσο πιο μεγάλο τόσο πιο καλό.

- Όταν ένας πραγματικός Έλληνας ζει στο εξωτερικό κάνει παρέα μόνο με Έλληνες (αρκεί φυσικά να είναι πραγματικοί).

 - Όταν ένας πραγματικός Έλληνας περνάει σε εξετάσεις τότε «πετυχαίνει», ενώ όταν δεν περνάει «τον κόβουν». Ένας πραγματικός Έλληνας δεν αποτυγχάνει ποτέ.

- Για οτιδήποτε κακό συμβαίνει σε έναν πραγματικό Έλληνα πάντα φταίνε οι άλλοι.

- Ένας πραγματικός Έλληνας ακούει μόνο τραγούδια με μίζερους γκρινιάρικους στίχους που περιγράφουν το πόσο αδικημένος είναι στον έρωτα και πόσο λάθος κάνει αυτός ή αυτή που δεν αναγνωρίζουν το πόσο αξιέραστος είναι.

- Ένας πραγματικός Έλληνας βρίζει το δημόσιο και ταυτοχρόνως είναι εναντίον οποιασδήποτε ιδιωτικοποίησης.

- Ένας πραγματικός Έλληνας δεν χρωστάει ακόμα κι όταν έχει χρέη. Πάντα του χρωστάνε. 

- Ένας πραγματικός Έλληνας είναι αδικημένος. Και μπράβο του.

                     (Απόσπασμα άρθρου του Μ.Boυλαρίνου από την ΑΤΗensvoice)

Ρήσεις...

 

Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας...

 

« 1936, 1947, 1967, 2000 και 2008. Πέντε ΟΧΙ των Αράβων στην ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους και ένα ακόμα ΟΧΙ στην κατάπαυση του πυρός.

1. 1936 ΌΧΙ στην Βρετανική πρόταση το 1936, μετά τον επαναπατρισμό των Εβραίων στα πατρογονικά τους εδάφη.

2.  1947 ΟΧΙ στην πρόταση του ΟΗΕ το 1947 αν και είχαν χάσει τον πρώτο επιθετικό τους πόλεμο από το αμυνόμενο Ισραήλ.

3. 1967 ΟΧΙ στην πρόταση του Ισραήλ το 1967 που παρ’ όλη τη νίκη του (αμυνόμενο και πάλι) και έχοντας κατακτήσει την Δυτική Όχθη, παραχώρησε κάποια εδάφη στους Άραβες μουσουλμάνους που δεν έκαναν κράτος αλλά έμειναν στα παραχωρηθέντα εδάφη και ονόμασαν ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ την περιοχή Παλαιστίνη.

4. 2000 Ο Εχούντ Μπάρακ καλεί τον Γιάσερ Αραφάτ με μεσολαβητή τον Κλίντον για διάλογο, πάνω σε συγκεκριμένη πρόταση του Ισραήλ. Νέο ΟΧΙ των Αράβων «Παλαιστινίων πλέον!». Η πρόταση του Ισραήλ στην οποία ο Αραφάτ είπε ΟΧΙ ήταν να πάρουν οι Άραβες ολόκληρη την Γάζα και το 94% της Δυτικής Όχθης (της κατακτημένης από το Ισραήλ Δυτικής Όχθης από το 1967) με πρωτεύουσά τους την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

5. 2008 Ο Εχούντ Ολμέρτ επαναφέρει την πρόταση του Μπάρακ. Νέο ΟΧΙ των Αράβων δια του νέου ηγέτη τους Μαχμούντ Αμπάς. Αρχηγού της Χαμάς.

Η Ελληνική κοινή γνώμη, έχοντας φάει στη μάπα για χρόνια την φιλοπαλαιστινιακή προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ καθώς και ολόκληρης της Αριστεράς (ανανεωτικής και σταλινικής) θεωρεί ούτε λίγο ούτε πολύ ότι το Ισραήλ είναι ο επιτιθέμενος και η αιτία του κακού στη Μέση Ανατολή. Και έτσι φθάνουμε στην 7η  Οκτωβρίου 2023: Η Χαμάς εισβάλλει στο Ισραήλ δολοφονεί 1200 Ισραηλίτες, παίρνει 300 ομήρους και δημοσιεύει φρικιαστικές φωτογραφίες με γυμνές βιασμένες και δολοφονημένες γυναίκες, μέχρι και  αποκεφαλισμένα βρέφη, ΑΡΧΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ. 

Το Ισραήλ επιτίθεται στην Γάζα, που διαθέτει πλέον 500 χιλιόμετρα τούνελ που άρχισαν να κατασκευάζονται ίσως ακόμα και πριν το 1979 έτος νίκης της Ιρανικής επανάστασης και του Ισλαμοφασισμού στο Ιράν. Διαθέτει σύγχρονα συστήματα εκτόξευσης πυραύλων που εκτοξεύει εδώ και δεκαετίες κατά αμάχων στο Ισραήλ και δολοφονεί αμάχους με επιθέσεις αυτοκτονίας και άλλες τρομοκρατικές ενέργειες, όλα με χρήμα και καθοδήγηση από το Ιράν.

Η προπαγάνδα του Ισλαμοφασισμού έχει μετατρέψει κάθε άμαχο Παλαιστίνιο σε έναν εν δυνάμει «μάρτυρα του Αλάχ» που ζει για να αφανίσει το Έθνος και το Κράτος του Ισραήλ. Σας θυμίζει κάτι, ειδικά σήμερα 77η παγκόσμια ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος; Μεγάλο μέρος της Αριστερής διανόησης της Ελλάδας, τα δίνει και πάλι όλα κατά του Ισραήλ και υπέρ του Ισλαμοφασισμού υπερασπιζόμενοι καθεστώτα που θα έστηναν τους ίδιους στα τρία μέτρα αν τα αμφισβητούσαν όπως αμφισβητούν τον ελεύθερο κόσμο όπου ζουν και ευημερούν.

Είναι οι ίδιοι που μην τολμώντας να στηρίξουν ανοικτά την εισβολή του Ρώssου νεοναζί στην Ουκρανία εξίσωσαν το θύμα με τον θύτη δηλώνοντας «ουδέτεροι με την Ειρήνη». Ακολούθησαν τα δάκρυα των χρυσοπληρωμένων γραφειοκρατών που μετάτρεψαν τον ΟΗΕ σε α λα καρτ «ανθρωπιστική» ΜΚΟ και η οργή των όπου γης ψεκασμένων της WOKE culture κατά του «λευκού αρσενικού νεοαποικισμού που επιτίθεται στους ταπεινούς και καταφρονεμένους ανατολίτες στους οποίους πρέπει η Ευρώπη να ανοίξει τα σύνορά της ως συγγνώμη για το αποικιακό της παρελθόν».

Και ενώ η στρατιωτική ικανότητα της Χαμάς έχει σχεδόν μηδενιστεί, το Ισραήλ επανέρχεται (αμυνόμενο και πάλι στον πόλεμο που κήρυξε το Ιράν την 7η Οκτωβρίου δι΄αντιπροσώπων του) με πρόταση δίμηνης κατάπαυσης του πυρός με ταυτόχρονη απελευθέρωση όλων των ομήρων, καθώς και Παλαιστίνιων κρατουμένων και εγγυημένη αποχώρηση όλου του πολιτικοστρατιωτικού ηγετικού μηχανισμού της Χαμάς από τη Γάζα και μεταφορά του σε Αραβικές χώρες.

Η πρόταση απορρίφθηκε ήδη από ηγέτες της Χαμάς που ζουν ζωάρα σε βιλάρες πολύ μακριά από οποιονδήποτε κίνδυνο ενώ ο Πούτιν εξέδωσε νέα ανακοίνωση ότι οι απώλειες αμάχων στη Γάζα είναι απαράδεκτες».

                                                      (Θ. Ζαρέτος -ευρωπαϊστές f/B)

Ρήσεις...

 

Απόψεις...

«Υπάρχει μια λαϊκή φιλολογία που λέει ότι στην Ελλάδα μειώνονται οι γεννήσεις διότι δεν υπάρχει επαρκής οικονομική και λειτουργική βοήθεια από το κράτος προς τους γονείς ή τους υποψήφιους γονείς. Πρόκειται για σαχλαμάρα ολκής. Διότι αν έτσι είχαν τα πράγματα, τη δεκαετία του ’30 θα γεννιούνταν λιγότερα παιδιά από τη δεκαετία του ’60 και τη δεκαετία του ’70 λιγότερα από τη δεκαετία του 2000. Πλην συνέβαινε το ανάποδο. Όσο παλιότερα και φτωχότερα, τόσο πιο πολλά παιδιά έκαναν οι οικογένειες.

Επίσης, οι γεννήσεις στα πάμφτωχα μουσουλμανοχώρια της Θράκης μας με τους χωματόδρομους, θα ήταν πολύ λιγότερες από τις γεννήσεις στην πλούσια Εκάλη Αττικής ή στη Γλυφάδα που είναι γεμάτες παιδικούς σταθμούς και πολύχρωμους παιδότοπους. Μόνο που εκεί ψηλά έχει παιδομάνι, εδώ στα πλούσια έχουμε όλο και λιγότερα παιδάκια. 

Εκεί που εμφανίζεται οικονομική ανάπτυξη και ευημερία, εκεί που υπάρχει κοινωνική απελευθέρωση και ισότητα απέναντι στα φύλλα, εκεί οι γεννήσεις μειώνονται. Αντιθέτως, όπου διατηρούνται παραδοσιακές οικογενειακές δομές, όπου οι γυναίκες είναι σε γενικές γραμμές εκτός αγοράς εργασίας, όπου υπάρχουν καταπιεστικές εξουσιαστικές σχέσεις σε επίπεδο χώρας, κοινωνίας και οικογένειας, εκεί οι γεννήσεις είναι πολλές. Και μάλιστα ανεξαρτήτως οικονομικών συνθηκών που συνήθως είναι άσχημες. 

Μπορεί εμείς να κάνουμε πλάκα λέγοντας ότι όποιος δεν έχει λεφτά να βγει έξω κάθεται στο σπίτι και γεννοβολά, πλην τελικά κάπως έτσι είναι τα πράγματα. Οι φτωχές περιοχές του πλανήτη έχουν μεγάλο αριθμό γεννήσεων και πληθώρα νέων ανθρώπων που δεν ξέρουν τι να τους κάνουν, οι πλούσιες περιοχές ήδη κλαίνε φωνάζοντας για το δημογραφικό τους που μακροπρόθεσμα θα τις καταστρέψει. 

Δίκιο έχουν αμφότεροι. Οι μεν θα στέλνουν μετανάστες προς τα κει που υπάρχει χρήμα, οι δε θα βλέπουν τα πολυτελή τους νηπιαγωγεία να ερημώνουν ελλείψει παιδιών και τους πληθυσμούς τους να γερνούν».

                                                                      (Δ.Καμπουράκης- liberal.gr)

«Τα ερωτήματα για τις «αντικειμενικές» υπηρεσίες του ΟΗΕ που εδρεύουν στη Γάζα είναι πολλά.

1. Επί τόσο χρόνια δεν υπέπεσε στις αντίληψή τους η κατασκευή αυτών των πολυδαίδαλων και πανάκριβων τούνελ; Είναι δυνατόν να μην είδαν τίποτα; Στις εκθέσεις που υπέβαλλαν έκαναν αναφορά σε αυτά τα τούνελ;

2. Επί τόσα χρόνια δεν έβλεπαν πως ο στρατιωτικός μηχανισμός της Χαμάς είχε τα κέντρα διοίκησης και επιχειρήσεων δίπλα σε νοσοκομεία, παιδικούς σταθμούς, σχολεία και τζαμιά; Έκαναν κάτι αυτές οι «αντικειμενικές» υπηρεσίες του ΟΗΕ για να συμμορφωθεί η πολιτική και η στρατιωτική ηγεσία της Χαμάς με τους διεθνείς κανονισμούς;

3. Επί τόσα χρόνια δεν αντιλήφθηκαν πως το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τους πολίτες της Γάζας το υπεξαιρούσε η Χαμάς για τις δικές της ανάγκες;

4. Αυτές οι «ευαίσθητες» υπηρεσίες του ΟΗΕ δεν ευαισθητοποιήθηκαν βλέποντας 5χρονα και 6χρονα παιδιά, οπλισμένα, να φανατίζονται εναντίον των γειτόνων τους; η αποστολή του ΟΗΕ δεν είναι πρωτίστως ειρηνευτική και ανθρωπιστική;

5. Θεωρώ περιττό να αναφερθώ στην ένοχη και ανέντιμη σιωπή όλων αυτών των υπηρεσιών για τα όσα συνέβησαν την 7η Οκτωβρίου. Ας σημειωθεί πως η χθεσινή απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης ήταν το αποτέλεσμα προσφυγής της Νοτιοαφρικανικής Ένωσης, σταθερής πληρεξουσίου της Χαμάς, με τις τρείς συστημικές της τράπεζες να χρηματοδοτούν μηνιαίως με δεκάδες εκατομμύρια λογαριασμούς της τρομοκρατικής οργάνωσης».

                                                                      (Σ.Μουμτζής- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Ο μύθος με την ανυπολόγιστης αξίας ακίνητη περιουσία του Δημοσίου γεννήθηκε στα χρόνια των μνημονίων. Τότε γεννήθηκε η ψευδαίσθηση ότι κατέχουμε μια αμύθητης αξίας ακίνητη περιουσία, ανάλογη με αυτή που κρύβουν οι θάλασσες για τους υδρογονάνθρακες, ικανή να ενισχύσει τη διαπραγματευτική ικανότητα της Ελλάδας και να ανατρέψει το αρνητικό κλίμα. 

Το 2010, δημοσιεύτηκε μελέτη για τα 72.000 ακίνητα της τότε ΚΕΔ (έχει απορροφηθεί από τη σημερινή Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου), που αποτιμούσε την ακίνητη περιουσία του κράτους σε περισσότερα από.. 300 δισ ευρώ. 

Τα δημοσιεύματα της εποχής μιλούσαν για «άσο» στο μανίκι της τότε κυβέρνησης, που θα ανέτρεπε τις αρνητικές αξιολογήσεις των ξένων οίκων, θα μείωνε το δημόσιο χρέος και το κόστος δανεισμού, αλλά και θα χρηματοδοτούσε τη μαύρη τρύπα του ασφαλιστικού. Ο μύθος γκρεμίστηκε μόλις οι κυβερνήσεις της εποχής ήρθαν αντιμέτωπες με την πραγματικότητα. 

Τα δεκάδες τεράστιας αξίας νησιά αποδείχθηκαν βραχονησίδες χωρίς τίτλους και νομικό καθεστώς. Το νούμερο 72.000 αποδείχθηκε εικονικό, αφορούσε εγγραφές, συχνά δύο φορές για τα ίδια ακίνητα, χιλιάδες ήταν ανύπαρκτα, άλλα αφορούσαν ήσσονος σημασίας δικαιώματα σε περιουσία μικρής εμπορικής αξίας, ενώ πάνω από τα μισά διεκδικούνταν από ιδιώτες στα δικαστήρια».

                                                                              (Γ.Φιντικάκης- liberal.gr) 

Ρήσεις...

 

Απόψεις...

  

«Ξαναβγήκαν οι αριστερές συλλογικότητες στους δρόμους με αφορμή την έξωση μιας δημοσιογράφου του «χώρου» που έχασε το σπίτι της σε πλειστηριασμό. Μόνο που την έξωση δεν την κάνει κάποιος τραπεζίτης, αλλά αυτός που το αγόρασε για 95.000 ευρώ έναντι χρέους 45.000 ευρώ σε τράπεζα. Και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις το υπόλοιπο ποσό κατέληξε στην αποπληρωμή των λοιπών υποχρεώσεων της κυρίας (Ταμεία, Εφορία, δημοτικά τέλη και δε συμμαζεύεται). Τελικά, όπως υποστηρίζει η ίδια, δεν της έμεινε τίποτα. Κι έτσι θα πρέπει να είναι. 

Ένα δεύτερο ζήτημα που ανακύπτει από την προχθεσινή δράση των αριστερών συλλογικοτήτων είναι πως υπάρχουν δύο κατηγορίες οφειλετών. Οι «προοδευτικοί» και οι άλλοι. Η πρώτη κατηγορία έχει από πίσω της έναν μηχανισμό υποστήριξης που κινητοποιείται κραυγάζοντας το σύνθημα που έρχεται από την «ένδοξη» αντιμνημονιακή εποχή «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη». Τα χρέη των «προοδευτικών» οφειλετών οφείλονται στην πανούργα καπιταλιστική κοινωνία η οποία με τον καταναλωτισμό της τους μάγεψε, τους παρέσυρε και τελικά τους αποπλάνησε. 

Άρα τα χρέη αυτής της κατηγορίας είναι αποτέλεσμα πλάνης κι έτσι θα πρέπει να αντιμετωπιστούν. Μια διαδήλωση, μερικά χημικά και λίγα σπρωξίματα είναι ο απαραίτητος διάκοσμος της διαμαρτυρίας. Δε γνωρίζω αν τελικά η κυρία αποβλήθηκε από την ξένη ιδιοκτησία στην οποία έμενε επί δύο χρόνια τζάμπα. Ήδη αυτός ο άνθρωπος έχασε ενοίκια δύο ετών και ουδείς ενδιαφέρθηκε τι μπορεί να σημαίνει για τον ίδιο αυτή η απώλεια εισοδήματος».

                                                                      (Σ.Μουμτζής-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Η επίσημη αναφορά σε "μητέρα" και "πατέρα", δεν χωράει τα ομόφυλα ζευγάρια. Γι' αυτό και όπου θεσμοθετήθηκε γάμος ομοφύλων ζευγαριών, πήγαν στα δικαστήρια και πέτυχαν επισήμως θα αναφέρονται ως "γονέας ένα και γονέας δύο". Κι αυτό να ισχύει υποχρεωτικά για όλους! Για να μην νοιώθουν "άβολα", λέει, τα παιδιά των ομοφύλων ζευγαριών.  Η χρήση "παρένθετης" μητέρας, για δημιουργία παιδιών, επιτρέπεται στα ανδρόγυνα που ΔΕΝ μπορούν να τεκνοποιήσουν. Τώρα θα ζητήσουν να επιτραπεί και στα ομόφυλα ζευγάρια. Η μητρότητα θα γίνει οικονομική "συναλλαγή".  

Οι γιορτές της μάνας και του πατέρα στα σχολεία, οι αναφορές στην ιερότητα του προσώπου της μάνας στην εκπαίδευση, βαθμιαία θα εξαλειφθούν. Κι είναι αληθινά περίεργο που όλες αυτές οι "φεμινιστικές οργανώσεις" δεν βρήκαν ούτε ένα λόγο διαμαρτυρίας να ψελλίσουν για αυτή την απαξίωση της μητρότητας. Αλλά ξέχασα! Οι περισσότερες φεμινίστριες θεωρούν τη μητρότητα..."πατριαρχική παγίδα" για τις γυναίκες! Και γι' αυτό παραμένουν εντελώς αποκομμένες από τις (πραγματικές) γυναίκες...

Μια από τις πιθανές "επεκτάσεις" αυτής της "διευρυμένης εκδοχής της οικογένειας", είναι να δίνεται τεκνοθεσία όχι σε ζευγάρια πια, αλλά σε "τρία" ή σε "κουαρτέτα" ενηλίκων του ιδίου ή διαφορετικών φύλων, που θέλουν να συμβιώνουν. Πέρα από τους ομοφυλόφιλους υπάρχουν και οι "αμφί". Αυτοί που "συνευρίσκονται" παράλληλα με άτομα και των δύο φύλων. Γιατί να μην μπορούν κι αυτοί να αναλαμβάνουν παιδιά; Τις ανάγκες των παιδιών τις ρώτησε κανείς;

Κάποιοι μπερδεύουν την ανθρώπινη επιθυμία, που είναι προσωπική υπόθεση, με την ανατροφή παιδιών, που είναι προσωπική και κοινωνική ευθύνη. Κι αυτή επιβάλλει την "πυρηνική οικογένεια". Όχι ποικίλα σχήματα "εφήμερης συμβίωσης" ενηλίκων...Όλο το Οικογενειακό Δίκαιο των ανθρώπινων κοινωνιών στηρίζεται σε αυτή τη ΔΙΑΚΡΙΣΗ. Που πάνε σήμερα να καταργήσουν. Καταργώντας ταυτόχρονα και την Οικογένεια και το Δίκαιο!Και καταπατώντας βάναυσα τα δικαιώματα των παιδιών».

                                                                         (Θανάσης Κ.- dailypost.gr)

Ρήσεις...

 

Aπόψεις...

 

«Εσχάτως στην χώρα μεγεθύνεται ένα κύμα καταλήψεων σχολείων και ΑΕΙ. Επανάσταση με αφορμή τον νόμο για την ίδρυση ιδιωτικών ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Τέτοια υπάρχουν πια ακόμη και στην Κούβα ή στην Βόρειο Κορέα, αλλά εδώ η Αριστερά και το ΚΚΕ το …απαγορεύουν με κλασσικό ολοκληρωτικό πρόσημο!

Ξεθωριασμένες πια πρακτικές. Αποξενωμένες από τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας. Θλιβερές εικόνες  από περιφερόμενα ράκη του βαθέως συντηρητισμού που αυτοαποκαλείται… πρόοδος!Επιτέλους λοιπόν, ας μπει τέλος.  Κι ας κάνει η πολιτεία ότι επιτάσσουνοι νόμοι. Έτσι αγαπητέ Μιχάλη Χρυσοχοΐδη;

Σημ: Επιτέλους, εκεί στα γραφεία διευθυντών ή αρχισυντακτών ή παρουσιαστών/στριών της τηλεόρασης, ας λένε την αλήθεια για τις καταλήψεις και την επαναστατική γυμναστική. Δεν τις κάνουν … φοιτητές ή μαθητές εν συνόλω αλλά το ΚΚΕ κι η Αριστερά…. Με ισχνές ή δήθεν πλειοψηφίες»

                                                             (Ν.Γ. Σακελλαρόπουλος- emvolos.gr)

«Ο φτωχός Βούλγαρος θέλει και πάλι να έρθει στην Ελλάδα. Γιατί; Διότι, έχοντας πλήρη και ολοκληρωμένη ενημέρωση για την οικονομική βοήθεια που δίνεται στους πολίτες από το ελληνικό κράτος, θεωρεί την Ελλάδα έναν καινούριο παράδεισο επιδομάτων. 

Το μοντέλο είναι απλό. Ερχεται, βγάζει ΑΦΜ και στη συνέχεια, ως πολίτης που ζει με πενιχρό εισόδημα, κάτω από το όριο της φτώχειας, αρχίζει να αθροίζει τα ακόλουθα. Επίδομα ενοικίου, κοινωνικό τιμολόγιο από τη ΔΕΗ, μηνιαία σακούλα με τρόφιμα από το ΤΕΒΑ, επίδομα ανεργίας μόλις συμπληρωθεί ο απαραίτητος  χρόνος και διάφορα άλλα επιδοματάκια που εμείς δεν τα ξέρουμε, αλλά εκείνοι τα γνωρίζουν άριστα. Εχουν έτσι τα πάγιά τους πληρωμένα, οπότε δουλεύουν «μαύρα» και ανασφάλιστα σε όποια δουλειά βρουν, δίχως να έχουν την παραμικρή διάθεση ούτε να ενσωματωθούν ούτε να κάνουν παιδιά εδώ, που θα γίνουν Ελληνες στη δεύτερη γενιά τους. 

Πάντως παραβατικοί δεν είναι, αυτό να το επισημάνουμε. Και κάθε φορά που ο Μητσοτάκης δώσει κάτι, τρέχουν και παίρνουν τις βουλγαρικές εφημερίδες, οι οποίες εξηγούν καταλεπτώς αν και πόσο αφορούν τους Βούλγαρους οι καινούργιες παροχές που κράτους και τι χαρτιά χρειάζεται να καταθέσουν για να εισπράξουν».

                                                                         (Δ.Ευθυμάκης- protagon.gr)

«Οι πρυτανικές αρχές σε πολλά δημόσια ΑΕΙ, προφανώς δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις και στα καθήκοντα, τα οποία οικειοθελώς και μετά από εκλογές,ανέλαβαν. Παρακολουθούν τον ευτελισμό της πανεπιστημιακής ζωής, προσφέρονται εθελοντικά ως όμηροι των συμμοριών, πράγμα που πολλές φορές οδηγεί στην υποψία κάποιας υπόγειας επικοινωνίας αν όχι συνεργασίας. Η πολιτεία από την πλευρά της κι αυτή, απλά παρακολουθεί. Οι διωκτικές αρχές επεμβαίνουν μόνο αν τις καλέσουν οι πρυτανικές αρχές, αφήνοντας χώρο και χρόνο στις συμμορίες να αποχωρήσουν αβρόχοις ποσί ύστερα από κάθε τρομοκρατική - καταδρομική τους ενέργεια. 

Στον πόλεμο αυτό, γιατί περί πολέμου πρόκειται, υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες θύματα, τα οποία δεν είναι άλλα από τους φιλομαθείς, φιλότιμους και εργατικούς φοιτητές, οι οποίοι βλέπουν πως πάρα τις θυσίες των οικογενειών τους θα χάσουν άλλη μία εξεταστική περίοδο, επιμηκύνοντας ανεξήγητα και άδικα τον χρόνο ολοκλήρωσης των σπουδών τους.Κατά κύριο λόγο, πρόκειται για παιδιά μεσαίων και φτωχών οικογενειών, τα οποία αντιμετωπίζουν την εκπαίδευση ως εργαλείο για την κοινωνική κινητικότητα και την δημιουργία ευκαιριών για την κοινωνική τους εξέλιξη, δικαιώνοντας τις θυσίες των οικογενειών τους και το δικό τους κάματο στα φοιτητικά αμφιθέατρα και εργαστήρια.

Καμία πρόοδος δεν θα μπορέσει να συντελεστεί στη χώρα μας, όσο δεν αντιμετωπίζεται ριζικά αυτή η κακοήθεια που τρώει τα σπλάχνα της ίδιας της κοινωνίας, καταδικάζοντας στη στασιμότητα, την οπισθοδρόμηση και την απαξίωση όλους εκείνους τους νέους που ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή, φοιτώντας στους ναούς της γνώσης, όπως θα έπρεπε να θεωρούνται οι πανεπιστημιακές σχολές».

                                                                    (Δ.Τριανταφυλλίδης- liberal.gr)

Εδώ ... γελάμε

                                                                           (Ηλ.Μακρής -ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

 

Απόψεις...

«Από την έρευνα της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, προκύπτουν «ζουμερά» στοιχεία. Από τους 15 συντελεστές και επιχειρήσεις που επιμελήθηκαν τον φαντασμαγορικό γάμο εντοπίστηκαν οι περισσότερες να έχουν ζημιές, ενώ μόνο 3 εξέδωσαν παραστατικό για τις υπηρεσίες τους. Από τους δεκαπέντε δύο μόνο εμφανίζονται… ζάπλουτοι σε σχέση με άλλους εκ των επαγγελματιών που δεν έχουν καν έσοδα. 

Οι δύο βαθύπλουτοι, ο τραγουδιστής και η μακιγιέζ δηλώνουν εισόδημα 10.000 ευρώ ετησίως και 8.000 ευρώ, αντίστοιχα. Οι υπόλοιποι βρίσκονται επί ξυρού ακμής. Τους προδίδει βέβαια η εικόνα τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εμφανίζουν έντονη επαγγελματική δραστηριότητα με πυκνές αναρτήσεις. Προφανώς και συμπεριλαμβάνονται μεταξύ των συνανθρώπων που επιδοτούνται από την κυβέρνηση, με το φόρο των συνεπών, για να ανταπεξέλθουν στη δύσκολη καθημερινότητα τους. 

Με σκηνικό την τύπου «χωριό Ποτέμκιν» γαμήλια τούρτα, στα τρία μέτρα και φτιαγμένη από φελιζόλ, είναι χαρακτηριστική η δήλωση της νεόνυμφης για αυτού του είδους τις συναλλαγές, όπως συνηθίζονται στον κόσμο των ινφλουένσερς και των «λαμπερών» ανθρώπων: «Στην τελική όλοι το κάνουν έτσι. Ποιοι πληρώνουν τη σήμερον ημέρα;».Έλα μου ντε, ποιοι;»

                                                                         (Άρης Πορτοσάλτε- liberal.gr)

«Τα είχαμε ακούσει σχεδόν όλα: ότι η αιολική ενέργεια είναι επικίνδυνη για τα αιγοπρόβατα, ότι στερεί πόρους από την τοπική κοινωνία προς όφελος των πολυεθνικών, ότι το κόστος για τις εμπορικές εφαρμογές είναι απαγορευτικό, ότι καταστρέφει το ορεινό και το νησιωτικό τοπίο (το οποίο το έχουμε μέχρι σήμερα σεβαστεί), ότι οι ανεμογεννήτριες διώχνουν τον τουρισμό κτλ. κτλ. Φτάσαμε μάλιστα μέχρι του σημείου να αποκτήσουμε και υπουργό αρμόδιο για τις κινητοποιήσεις ο οποίος εισήγαγε τον όρο «απάτητα βουνά» σε συνεργασία –δυστυχώς– με αρκετά ΜΜΕ, περιβαλλοντικές οργανώσεις και διάφορους πρόθυμους από τον πολιτικό κόσμο. 

Η κάθε ομάδα ως γνωστόν είχε τους δικούς της λόγους και τα δικά της κίνητρα. Το περίεργο είναι ότι οι ίδιες λίγο-πολύ ομάδες «διαδήλωναν» για την ακρίβεια στο ρεύμα, για την διακύμανση των τιμών και για την κλιματική αλλαγή, μεταθέτοντας όμως την ευθύνη στο απρόσωπο και συχνά αδιάφορο κράτος. Κι αυτό γιατί όλες οι αντιρρήσεις έχουν σχεδόν καταπέσει. 

Με βάση τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Ελληνική Επιστημονική Ένωση Αιολικής Ενέργειας (ΕΛΕΤΑΕΝ), το 2023 η αιολική ενέργεια συνεισέφερε με 20,7% στη συνολική ηλεκτροπαραγωγή και αν προσθέσουμε το 12, 6%των φωτοβολταϊκών, το ποσοστό φτάνει το 33,3 %. Με βάση την επίδοση αυτή η Ελλάδα κατατάσσεται στην 7η θέση παγκοσμίως».

                                                                (Ηλ.Ευθυμιόπουλος-ΑΤΗensvoice)

 «Σε κάθε εκατό ευρώ που ξοδεύει ένας φοροφυγάς για να αγοράσει τα προς το ζην, για τα ίδια ακριβώς προϊόντα και υπηρεσίες ο τιθασευμένος φορολογούμενος πρέπει να ξοδεύσει πάνω από 140 ευρώ. Οσοι περισσότεροι οι φοροφυγάδες τόσο μεγαλύτερος ο «πληθωρισμός απληστίας». 

Αν όμως μετατρέπαμε σε μισθούς τα πραγματικά εισοδήματα των περίπου 500 χιλιάδων μη μισθωτών «φορολογουμένων», που δηλώνουν πολύ λιγότερα από όσα πραγματικά κερδίζουν, τότε το μέσο εισόδημα θα ήταν μεγαλύτερο κατά τουλάχιστον 30%. Με δύο λόγια, η Ελλάδα θα εμφανιζόταν πολύ πιο εύπορη».

                                                                    (Μπ. Παπαδημητρίου- liberal.gr)

Ρήσεις...

 

Απόψεις...

«Για όσους από εσάς δεν διαθέτουν μακρά εμπειρία για τον τρόπο που παρουσιάζονται τα θέματα επικαιρότητας στην τηλεόραση, ιδίως τα οικονομικά, σας αναφέρω την παλιά χρυσή συνταγή με την οποία έχουν κάνει καριέρα γενιές οικονομικών ρεπόρτερ. «Είτε η τιμή της πατάτας θα πέφτει και θα 'ναι ανάστατοι οι παραγωγοί, είτε η τιμή της πατάτας θα ανεβαίνει και θα 'ναι ανάστατοι οι καταναλωτές». Αν τώρα θέλετε να κάνετε πιο επίκαιρη την συνταγή, αντί για «πατάτα» βάλτε «λάδι» και θα 'χετε μια πρώτης τάξεως ακτινογραφία της σημερινής τηλεοπτικής ενημέρωσης.  

Τα γράφω έτσι ευγενικά, διότι στο λάδι έχει πάει περίπατο ακόμα κι αυτή η αλάθητη χρυσή τηλεοπτική συνταγή. Διότι φέτος με το λάδι είναι ανάστατοι και οι καταναλωτές, αλλά και οι παραγωγοί. Ανάστατος ο παραγωγός γιατί έχει μειωμένη παραγωγή (κι ας πουλά αυτή την μικρότερη ποσότητα που βγάζει σε διπλή τιμή), ανάστατος ο έμπορος (κι ας προσθέτει στο προϊόν τον δικό του πληθωρισμό απληστίας), ανάστατος κι ο καταναλωτής (ο μόνος που έχει πραγματικό δίκιο, αν και πάρα πολλοί καταναλωτές είναι παράλληλα και παραγωγοί λαδιού). 

Αυτού του είδους η δημοσιογραφική κάλυψη δεν αποκαλύπτει, αλλά συσκοτίζει τα προβλήματα, αν και όπου υπάρχουν. Ξέρετε ότι 700.000 οικογένειες στην Ελλάδα είναι ελαιοπαραγωγικές; Μιλάμε για πάνω από 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους. Αυτοί κερδίζουν από τη διεθνή άνοδο της τιμής. Δεν κάνει να το λέμε αυτό δηλαδή;»

                                                                   (Δ.Καμπουράκης- liberal.gr)

«Μόνο λίγοι δεν είναι οι πολίτες που εισέρχονται στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, είτε λόγω οικονομικής δυσχέρειας, είτε λόγω πεποιθήσεων, δίχως να έχουν εισιτήριο, στερώντας από τις συγκοινωνίες έσοδα πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Πρόκειται για ένα πρόβλημα που γίνεται εύκολα αντιληπτό κατά τις καθημερινές μετακινήσεις μας, όταν βλέπουμε επιβάτες να εισέρχονται σε Μετρό, λεωφορεία κ.ο.κ. δίχως να φέρουν το απαραίτητο εισιτήριο. 

Ειδικότερα, στο Μετρό εισέρχονται από τις πύλες κολλώντας πίσω από έναν επιβάτη που επικυρώνει το εισιτήριό του, περνώντας ταυτόχρονα μαζί του, την ίδια ώρα που στα λεωφορεία - με δεδομένο ότι δεν υπάρχουν μπάρες – η… τσάμπα επιβίβαση είναι «παχνιδάκι».

                                                                  (Μπ.Παπαδημητρίου- liberal.gr)

 «Κάποιοι πουλάνε στην Ελλάδα προϊόντα σε αισθητά μεγαλύτερες τιμές σε σχέση με εκείνες που προσφέρουν τα ίδια προϊόντα σε άλλες αγορές της Ευρώπης. Στις χώρες τους, μπορεί να αποτελούν πρότυπα εταιρειών με σημαντική κοινωνική προσφορά. Στην Ελλάδα έχουν την εικόνα του λαδέμπορα της κατοχής. Στην Ελλάδα δεν λείπουν οι κανόνες. Λείπει ένα αποτελεσματικό κράτος να τους επιβάλει. 

Η ακρίβεια καταπολεμείται με όρους ανταγωνισμού. Αν υπάρχει ελεύθερος ανταγωνισμός, τότε όλα βρίσκουν τη θέση τους. Αν όμως δεν υπάρχει, τότε γίνεται του … αναρχοκαπιταλισμού. Θα πει κάποιος ότι στην Ελλάδα ο ανταγωνισμός είναι μία δύσκολη περίπτωση. Ακριβώς επειδή κυριαρχούν τα ολιγοπώλια και τα μονοπώλια. Εδώ, λοιπόν, πρέπει να έρθει το κράτος για να σπάσει τα τραστ. Μπορεί; Η απάντηση είναι πως όχι! 

Οι κρατικοί μηχανισμοί είναι παντελώς ανίκανοι να κάνουν τη δουλειά τους. Ανίκανοι ή διεφθαρμένοι. Κι αυτά κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Ποια είναι λύση; Δύσκολη η απάντηση. Υπάρχει καλό και κακό κράτος. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Κι ότι εμείς έχουμε κάνει ελάχιστα μέχρι σήμερα για να έχουμε ένα καλό, δηλαδή ένα αποτελεσματικό, κράτος».

                                                                             (Θ.Μαυρίδης- liberal.gr)