Απόψεις...

 

«Το έχουμε ξαναδεί το έργο. Συστημικά αμειβόμενοι επαγγελματίες του θεάματος, σε συστημικότατα media, μεταμορφώνονται σε ιεροκήρυκες που εξαπολύουν στην κάμερα αντισυστημικές παρλάτες – σαν να μην ήταν τόσο καιρό καλοπληρωμένοι ανιματέρ στην πίστα της ελαφρότητας. Σαν να τους ανάγκασε ξαφνικά το πάνδημο πένθος να βγουν από τις σκήτες τους. Ετσι ανέκυψε πάλι Κανάκης. 

Αφού η φάρσα της αέναης εφηβείας δεν κόβει πια εισιτήρια· αφού το καλαμπούρι έχει πικρίσει από προηγούμενες βαναυσότητες· το εμπόριο ωμού αντισυστημισμού είναι μια κάποια διέξοδος. Μπορεί η άναρθρη αναρρίπιση του θυμού να είναι πιο αποδοτική. Αυτός που μοιάζει ελαφρός μπορεί, αν μείνει αναπάντητος, να κάνει τη δουλειά. Και να γυρίσει πάλι τα κλειδιά του θυμού στην τροχιά της αυτοκτονικής απελπισίας. 

Χρειαζόμαστε, λοιπόν, μια νέα γενιά που θα ξεφύγει από την «κομματίλα» –με γνώμονα την κατάληψη θέσεων εξουσίας προς ίδιον συμφέρον και βόλεμα– και θα προσπαθήσει να αλλάξει την καθημερινότητα της Ελλάδας, να την εμποτίσει με μια διαφορετική πολιτική φιλοσοφία. Ας πούμε, να πάψει να παίρνει μονοήμερες αναρρωτικές άδειες… κατά προτίμηση τις Παρασκευές, προφανώς για να την κοπανήσει από τη δουλειά, όπως κάνουν πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι (αλλά και κάποιοι ιδιωτικοί το καταφέρνουν».

                                                                 (Μ.Τσιντσίνης-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Αν αυτοί που έστειλαν τα παιδιά στον θάνατο είναι η «κακιά η χώρα», το ασυνείδητο και τριτοκοσμικό κράτος που είδαμε στον ΟΣΕ (και βλέπουμε καθημερινά στα νοσοκομεία και τόσες άλλες υπηρεσίες) και μαζί η ολιγωρία του υπουργείου Μεταφορών (του Καραμανλή και του Σπίρτζη), αυτοί που εκμεταλλεύονται τώρα τα νεκρά παιδιά είναι το πιο σάπιο και συνάμα πονηρό κομμάτι του πληθυσμού. Είναι ο πάτος: που βρήκε τώρα την ευκαιρία, πατώντας πάνω σε μια τραγωδία, να επιβάλει ξανά το υπόδειγμά του με τη ρομφαία του λαϊκισμού και της δημαγωγίας. 

Είναι ο τηλεοπτικός διασκεδαστής που αφουγκράζεται, τάχα, τον κόσμο αλλά λαϊκίζοντας επί δεκαετίες έχει τα λεφτά και τα σπίτια του στο εξωτερικό. Είναι οι χρυσαυγίτες που ξαναβγήκαν από τις τρύπες τους και, όπως τότε, που στήνονταν κρεμάλες στο Σύνταγμα, ενώθηκαν, τάχα, με το λαϊκό αίσθημα για να φέρουν τους αγκυλωτούς σταυρούς. 

Είναι οι ακραίοι της άλλης πλευράς που έκαψαν τους ανθρώπους στη Marfin και την Τετάρτη κατέστρεψαν (ξανά) το μνημείο. Ολοι αυτοί κερδοσκοπούν αυτή τη στιγμή με μανία πάνω στην ανόθευτη έκφραση των νέων ανθρώπων και πάνω στον θρήνο των οικογενειών που έχασαν τα παιδιά τους. Βρήκαν ξανά την ευκαιρία. Το μάτι τους γυαλίζει. Του παρουσιαστή για ένα ακόμα σπιτάκι στην Κυανή Ακτή, του χρυσαυγίτη για αίμα και των άλλων ακραίων για μια χώρα-μπάχαλο».

                                                                             (Α.Στασινός-protagon.gr)

«Ενας επιθεωρητής που τοποθετεί έναν άπειρο σταθμάρχη μόνο του στη βάρδια το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας. Δύο συνάδελφοί του που ενώ θα έπρεπε να είναι μαζί του έως τις 11 το βράδυ «σχολούν» νωρίτερα. Και κάποιος ή κάποιοι που χρησιμοποιούν μπλάνκο για να αλλάξουν τις ώρες που αναγράφονταν στο βιβλίο παράδοσης – παραλαβής».

                                                                          (Απ.Λακασάς-ΑΤΗensvoice)