Απόψεις...

«Ο Α. Τσίπρας πήγε και επισκέφτηκε στη Λάρισα ένα γιαπί το οποίο η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ το παρουσίασε πως ήταν το κέντρο τηλεδιοίκησης του ΟΣΕ. Αυτό το γιαπί ήταν το υπό κατασκευή νέο κέντρο το οποίο θα ολοκληρωθεί το φθινόπωρο. Το υπάρχον, που λειτουργεί κανονικά, βρίσκεται σε άλλο κτίριο. Την ξενάγηση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο γιαπί την έκανε ένας συνταξιούχος, από το 2010, υπάλληλος του ΟΣΕ. Μάλιστα το ρεπορτάζ λέει πως είναι στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. 

Εννοείται πως μέσα σε αυτό το κακοσκηνοθετημένο περιβάλλον ο Α. Τσίπρας εξαπέλυσε τους μύδρους του κατά της κυβέρνησης. Fake ο χώρος, fake και ο «υπάλληλος» του ΟΣΕ. Και έμεινε ο Τσίπρας με τους φιλιππικούς του. Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν αναγάγει τη σκηνοθεσία σε προπαγάνδα. Μόνο που στην εποχή του Διαδικτύου όλα αποκαλύπτονται τάχιστα και κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Το ψέμα κρατά λίγη ώρα και η κατάσταση γίνεται μπούμεραγκ για τους εμπνευστές της».

                                                                        (Σ.Μουμτζής- Liberal.gr)

«Στην Ελλάδα, η δεύτερη –μετά τη Δημοκρατία– πιο κακοποιημένη έννοια από την εγχώρια Αριστερά, η οποία δίνει αυτή την περίοδο μάχη χαρακωμάτων στα σχολεία και στις εκπαιδευτικές δομές, είναι η αξιολόγηση. Ενώ και το δυστύχημα στα Τέμπη ήρθε να υπομνήσει με τρόπο δραματικό πόσο ολέθρια για το κοινωνικό σύνολο μπορεί να αποβεί, η έλλειψη της αξιολόγησης –υπό την ευρεία έννοια της– και να την υποδείξει ως το θεμέλιο λίθο της αξιοκρατίας, στο χώρο της εκπαίδευσης γίνεται ένα συστηματικό σαμποτάζ. Οι δυνάμεις της αριστεράς όλων των αποχρώσεων χαρακτηρίζουν την αξιολόγηση τιμωρία του προσώπου - εργαζόμενου και επιβάλλοντας την απουσία της, καταδικάζουν την κοινωνία σε μαζική αντικοινωνικότητα».

                                                                               (Κ.Γαλανού- Liberal.gr)

«Η αναξιοπιστία, η ανικανότητα (εκούσια ή ακούσια), η απουσία οποιασδήποτε αξιολόγησης και απολογισμού, η μικρή ή μεγάλη συναλλαγή με ίδιον όφελος, η ατιμωρησία, όλα αυτά τα βλέπουμε να συμβαίνουν γύρω μας. Με παραδείγματα απλά, καθημερινά. Γιατί ο κρατικός μηχανισμός υπάρχει σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας. 

Σε έναν μικρό τόπο όπου ο πολίτης αισθάνεται αδύναμος να διαμαρτυρηθεί για την παραβατική συμπεριφορά του γείτονα, γιατί όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους στην επαρχία. Και γιατί η τοπική αρχή θα κάνει τα «στραβά μάτια» στην ηχορύπανση ενός μπαρ τις ώρες κοινής ησυχίας. Είτε επειδή είναι «καλή», είτε επειδή έχει καλύτερες σχέσεις με το μπαρ. Κράτος βαθύ; 

Σε ένα συνεργείο το οποίο θα καταχραστεί ανενόχλητο τον δημόσιο χώρο και τα πεζοδρόμια μιας οικιστικής περιοχής στα προάστια της ελληνικής πρωτεύουσας. Σαν να είναι η συνέχεια του χώρου του. Ρυπαίνοντας και δημιουργώντας κυκλοφοριακή όχληση. Και παρά τις καταγγελίες, τα πρόστιμα και τις συστάσεις, η Δημοτική Αστυνομία καταλήγει να κάνει ψυχολογική υποστήριξη στους διαμαρτυρόμενους πολίτες, των οποίων οι έξοδοι εμποδίζονται. Γιατί η Δημοτική Αρχή είναι ενήμερη, αλλά «αδρανεί».

                                                                        (Χρ.Πουτέτση -protagon.gr)