Απόψεις...

«Η χώρα αυτή, κατά περιόδους, ακόμη και όταν οι συνθήκες ήταν δύσκολες ή και ζοφερές, ευτύχησε να έχει στους κόλπους της, ανθρώπους που θυσίασαν περιουσίες ολόκληρες, προκειμένου να αφήσουν κάτι στους απογόνους για να τους διευκολύνουν τη ζωή και να τους μνημονεύουν. Είναι οι γνωστοί εθνικοί ευεργέτες. Η προσφορά τους, δεν είχε μόνο υλική υπόσταση, αλλά και ηθική. Δημιουργούσε ένα παράδειγμα βίου, μια διαρκή υπόμνηση της υπεροχής του συλλογικού έναντι του ατομικού, της προσφοράς στην πατρίδα, στην κοινωνία, στα κοινά χωρίς να περιμένουν ανταπόδοση. 

Σε αντιδιαστολή με τότε, σήμερα, είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε μία πικρή διαπίστωση. Ένα μεγάλο μέρος της επιχειρηματικής ελίτ, φαίνεται πως έχει λησμονήσει τον παιδαγωγικό της ρόλο στην κοινωνία. Ελέγχοντας αμέσως ή εμμέσως μεγάλους ειδησεογραφικούς ομίλους, ανέχονται (;) ή/και εγκρίνουν την μετάδοση εκπομπών, οι οποίες κάθε άλλο παρά λειτουργούν εποικοδομητικά. 

Τα λεγόμενα «πρωινάδικα» ή «μεσημεριανά» αλλά και πολλά μεταμεσονύχτια προϊόντα, είναι παράδειγμα προς αποφυγή ως προς έναν από τους βασικούς ρόλους που πρέπει να διαδραματίζουν τα ΜΜΕ, αυτόν της διαπαιδαγώγησης, της αισθητικής αγωγής, του ηθικού παραδείγματος. Ίσως είναι η ώρα, τώρα πριν είναι αργά και θεριέψει το τέρας του αντισυστημισμού, αυτό το τμήμα της ελίτ, να αναστοχαστεί και να αναθεωρήσει τη στάση της. 

Η επίκληση μόνο των επιχειρηματικών συμφερόντων, δεν επαρκεί για την αιτιολογία αυτής της ανοχής/στάσης. Μόνο τότε θα διασφαλίσουν ότι οι επόμενες γενιές θα διατηρήσουν μνήμη αγαθή για τα πεπραγμένα της απέναντι στην πατρίδα, την κοινωνία και το μέλλον».

                                                                (Δ. Β. Τριανταφυλλίδης- liberal.gr)

«Δύο είναι οι μεγάλες πολιτικές ειδήσεις των ημερών. Η μία είναι η προσχώρηση των νεοκαραμανλικών στον ΣΥΡΙΖΑ, με τη συμμετοχή του Ευάγγελου Αντώναρου και άλλων πρώην υπουργών του Κώστα Καραμανλή της Ραφήνας στα ψηφοδέλτια του κόμματος της Αριστεράς. Και η δεύτερη, η απόφαση του Κωνσταντίνου Μπογδάνου να διαγράψει την αντιπρόεδρο του κόμματός του Αφροδίτη Λατινοπούλου και να συμπορευτεί στις επόμενες εκλογές με το κόμμα του εργολάβου Πρόδρομου Εμφιετζόγλου. Τρέμε Μητσοτάκη!

Το να βλέπει κανείς εξέχοντα στελέχη των κυβερνήσεων του Κώστα Καραμανλή της Ραφήνας να συμπορεύονται με το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα, δύο πράγματα μπορεί να σημαίνει. Πρώτον, η χώρα δεν χρεοκόπησε κατά λάθος. Ή αλλιώς, δεν μπορούμε να έχουμε απαίτηση από αυτούς ειδικά τους ανθρώπους να καταλάβουν τι ακριβώς έκαναν και έπεσε έξω το καράβι, όταν δεν μπορούν να αντιληφθούν τις βασικές διαφορές μεταξύ του κόμματος που εκπροσωπούσαν και του ΣΥΡΙΖΑ. 

Δεύτερον, οι ψήφοι του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή θα είναι πολυτιμότεροι στην πιθανή διεκδίκηση της θέσης του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον Κώστα Καραμανλή της Ραφήνας. Ή αλλιώς, δεν θα μας εντυπωσίαζε η προοπτική να προτείνει ο Αλέξης Τσίπρας τον Κώστα Καραμανλή για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Μια ακόμη ενδιαφέρουσα πτυχή αυτής της τερατώδους πολιτικής εξέλιξης είναι η στοχοποίηση του Κώστα Καραμανλή του Αχιλλέα. Περισσότερα προσεχώς…»

                                                                             (Θ.Μαυρίδης- liberal.gr)