Απόψεις...

«Έχουν ενδιαφέρον αλλά και πλάκα, οι άνθρωποι με βεβαιότητες. Ειδικά όταν από μόνοι τους δηλώνουν μη-φανατικοί. Καθότι ο μεν οδοντίατρος μου ξεκαθάρισε ότι «έχω πολλούς φίλους συριζαίους», ο δε υπάλληλος απεφάνθη ότι «όλη μου η οικογένεια δεξιά είναι». Βέβαια, αυτή η μετατόπιση του κέντρου βάρους των ερωτήσεων από τη συναισθηματική φόρτιση στην καθαρή πολιτική ανάλυση, με ψύλλιασε ότι η κοινή γνώμη αρχίζει να επιστρέφει ξανά στις πολιτικοκομματικές της εντάξεις. Άρα η επήρεια της τραγωδίας ίσως αρχίζει να απομειώνεται σιγά-σιγά και να επανέρχεται μια ορθολογικοποίηση των δεδομένων. 

Από την άλλη, μου έδωσαν και ολίγη τροφή για σκέψη. Πράγματι δυσκολεύομαι να φανταστώ ότι θα χάσει εκλογές ένας πρωθυπουργός του οποίου η χώρα, μετά από δέκα χρόνια φρικτής φτώχειας, πετυχαίνει ρυθμούς ανάπτυξης του 5% και του 6%. Ποτέ η οικονομία δεν ήταν πολιτικά αμελητέα παράμετρος. Παραλλήλως όμως, δυσκολεύομαι εξ ίσου να καταλάβω πώς στο καλό θα κυβερνήσει κάποιος που δεν έχει βρει τον τρόπο να εμπνεύσει και να δώσει όραμα στη νεολαία του. Πόσο μάλλον να την έχει απέναντί του. Διότι σ’ ένα κομμάτι της συλλογιστικής τους και οι δύο άγνωστοι που συνάντησα στην αγορά είχαν δίκιο».

                                                                    (Δ. Καμπουράκης- liberal.gr)

«Είναι άτυχος ο κ. Βαρουφάκης. Οχι μόνον επειδή βρέθηκε στο νοσοκομείο ένα βράδυ που βγήκε για φαγητό με γνωστούς του. Είναι άτυχος διότι αυτό το απεχθές επεισόδιο τον έφερε αντιμέτωπο με την εικόνα του. Οχι αυτή που βλέπει ο ίδιος στον καθρέφτη και η οποία δεν παύει να μας υπενθυμίζει ότι τον ικανοποιεί απολύτως. Τον έφερε αντιμέτωπο με την εικόνα που θέλει να δημιουργήσει ως πολιτικός για να μπορέσει, έστω και οριακά, να συμμετάσχει στην επόμενη Βουλή. 

Ο κ. Βαρουφάκης και η παρέα του –διότι περί παρέας πρόκειται– ελπίζουν ότι θα εισπράξουν ένα μερίδιο από την περίφημη «αντισυστημική» ψήφο. Το αληταριό που του επιτέθηκε αυτήν εκπροσωπούν. Με δυο λόγια, του επιτέθηκε η εκλογική του πελατεία. Ο ίδιος, προκειμένου να μην τη δυσαρεστήσει, δήλωσε πως του επιτέθηκαν «μπράβοι της νύχτας». Αυτός ο υπόκοσμος, αν δεν κάνω λάθος, διακρίνεται για τη συνέπεια με την οποία επιλέγει τους στόχους του. Το «σύστημα» είναι φαντασίωση. Και όπως γράφει ο Μονταίνιος, προκειμένου να μην έχεις σε κάποιον να επιτεθείς, προτιμάς να επιλέξεις κάτι φανταστικό, ακόμη κι αν δεν το πιστεύεις».

                                                           (Τ.Θεοδωρόπουλος- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)