Ορδές...

  

«Ορδές που κραυγάζουν, βρίζουν και απειλούν. Τη Δευτέρα δέχθηκα επίθεση έξω από το γραφείο μου. Χθες, επίθεση στην αίθουσα. Eπρεπε να προστατεύσω τους φοιτητές μου, η κατάσταση ήταν ένα τσακ πριν βγουν ρόπαλα», δηλώνει στην Athens Voice η Βάνα Νικολαΐδου-Κυριανίδου. 

Εκείνη έπρεπε να προστατεύσει τους φοιτητές της, όμως οι συνάδελφοί της δεν έσπευσαν να της συμπαρασταθούν. Φοβήθηκαν τις ορδές; Δεν ήθελαν να μπλέξουν; Ή μήπως έριξαν το επεισόδιο στο καλάθι με τα άπλυτα της πανεπιστημιακής ζωής; Κοινώς το θεώρησαν αμελητέο, κοινότοπο. Ας πρόσεχε. 

Δεν σκεφτόταν τις συνέπειες όταν με ανάρτησή της στο fb αντιμετώπιζε κριτικά τις κινητοποιήσεις για τα Τέμπη; Ας ρωτούσε κάποιον ορθώς σκεπτόμενο να της υπαγορεύσει τις σωστές λέξεις. Oμως τι να περιμένεις από μια καθηγήτρια Φιλοσοφίας η οποία προ καιρού είχε πρωτοστατήσει στην κίνηση για την αφαίρεση του τίτλου του καθηγητή από τον Πούτιν; Πόσα αντίστοιχα επεισόδια έχουν καταγραφεί τις τελευταίες δεκαετίες; Πόσες φορές τα έχουμε καταγγείλει; Και πόσους υπερασπιστές έχουν βρει; 

Η ενιαία σκέψη, αυτή που δεν ανέχεται παρά μόνον τον εαυτό της, είναι καταδικασμένη να δημιουργεί αγέλες οι οποίες παράγουν βία και οδηγούν στον ολοκληρωτισμό. Το φαινόμενο δεν αφορά μόνον το πανεπιστήμιο. Το φαινόμενο αφορά ολόκληρη την κοινωνία και τη διανοητική αλητεία που περιθάλπει. 

Oποιος διαφωνεί είναι εχθρός. Και οφείλεις να τον εξολοθρεύσεις. Η Aριστερά, από τότε που σταμάτησε να παράγει δική της σκέψη, έχει αναλάβει τον ρόλο του εξολοθρευτή των αντιπάλων της. Η μεταστροφή έγινε από τότε που άρχισε να υπερασπίζεται τους δολοφόνους της τρομοκρατίας. Χωρίς παιδεία, με τα υποτυπώδη ελληνικά τους, αυτά τα ενεργούμενα πολύ απλά θεωρούν τη σκέψη εχθρό τους διότι τους ξεβολεύει από την αδράνεια των στερεοτύπων που ελέγχουν τον νου τους και τα αντανακλαστικά τους. 

Ο νέος ολοκληρωτισμός είναι ακέφαλος ή κουκουλοφόρος. Δεν προτείνει μιαν άλλη κοινωνία από τη δική μας. Δρα αντανακλαστικά. Καίει, καταστρέφει και παλεύει να φιμώσει κάθε φωνή που δεν συντονίζεται στην αμάθειά του».

(Απόσπασμα άρθρου του Τ. Θεοδωρόπουλου από την  ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)