Απόψεις...

 

«Η τελευταία προκήρυξη για την πρόσληψη σταθμαρχών δημοσιεύθηκε τον περασμένο Νοέμβριο. Οριζε μεταξύ των προϋποθέσεων ότι οι υποψήφιοι δεν θα έπρεπε να έχουν υπερβεί το 42ο έτος της ηλικίας τους. Ο διαγωνισμός αφορούσε την πρόσληψη συνολικά 90 υπαλλήλων, από τους οποίους οι 36 θα καταλάμβαναν θέση σταθμαρχών. 

Παραμένει αδιευκρίνιστο πώς ο 59χρονος τοποθετήθηκε στο συγκεκριμένο πόστο, καθώς υπερέβαινε κατά πολύ το ηλικιακό όριο. Εάν δηλαδή μπόρεσε να παρακάμψει τον διαγωνισμό εξαιτίας του παρελθόντος του στον οργανισμό ή εάν συνέτρεξαν άλλοι λόγοι.  Αν και, σύμφωνα με πληροφορίες από την Αστυνομία, αρχικά είχε προσπαθήσει να αποδώσει το δυστύχημα σε βλάβη του ηλεκτρονικού συστήματος, κατά τη διάρκεια της προανακριτικής απολογίας του παραδέχθηκε ότι υπέπεσε σε σφάλμα.

Οι πολιτικοί μας αντιλαμβάνονται πολύ γρήγορα τη σαπίλα και το μπάχαλο. Το ένστικτό τους είναι να τα κρύψουν όλα κάτω από το χαλί. Κανείς τους δεν θέλει να πάρει δραστικές αποφάσεις. Ξέρουν ότι ο ΟΣΕ και πολλές ακόμη υπηρεσίες θέλουν ουσιαστικά ξήλωμα και ξαναχτίσιμο. Προτιμούν την αδράνεια για να μην μπλέξουν με συνδικαλιστές και κομματικούς παράγοντες. Αποφεύγουν στιγμιαία το πολιτικό κόστος, αλλά στο τέλος το πληρώνουν πολλαπλάσια. 

Ηταν μια τεράστια μαύρη τρύπα στην οποία πετάχθηκαν δισεκατομμύρια από τους φόρους του ελληνικού λαού και τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Ηταν και είναι η απόλυτη μαύρη κηλίδα για ένα πολιτικό σύστημα που, ακόμη και όταν δεν ωφελήθηκε από τη σπατάλη, έδειξε ασύλληπτη ατολμία και αδιαφορία στην αντιμετώπιση του προβλήματος.

                                                      (Γ. Σουλιώτης-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Μήπως το αίσθημα της ατομικής ευθύνης έχει τόσο ατροφήσει ώστε το «εντάξει, μωρέ, τι έγινε» να έχει αναγορευθεί σε ηθική επιταγή. Χιλιόμετρα ολόκληρα χωρίς φωτεινούς σηματοδότες, επικοινωνία μέσω κινητών τα οποία δεν λειτουργούν όταν ο συρμός είναι μέσα σε σήραγγα. Ενα αυτοκίνητο των 20.000 ευρώ διαθέτει σύστημα προειδοποίησης. Ενα έξυπνο κινητό μπορεί να εντοπίσει τη διαδρομή πλοίου σε οποιοδήποτε σημείο της υδρογείου. Και τώρα συρμοί που κινούνται με 200 χιλιόμετρα την ώρα λειτουργούν σε υποδομές και με τεχνολογία της εποχής που στον Μπράλο κατέβαιναν οι επιβάτες για να βγάλει ο σιδηρόδρομος την ανηφόρα. 

Από το 2000, λέει, είχαν προμηθευτεί σύγχρονα συστήματα πλοήγησης, τα οποία όμως δεν λειτούργησαν ποτέ. Και όλα αυτά στη μία και μοναδική μεγάλη γραμμή του σιδηροδρομικού δικτύου της χώρας, με μερικά παρακλάδια. Φτιάξαμε αυτοκινητοδρόμους, αεροδρόμια, λιμάνια. Ομως αφήσαμε στην τύχη του τον σιδηρόδρομο. Ισως επειδή τον θεωρούσαμε το μεταφορικό μέσο της Ψωροκώσταινας».

                                                            (Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Ο Χαρίλαος Τρικούπης έθεσε γερές βάσεις, αλλά το μεταπολεμικό μοντέλο ανάπτυξης «ήθελε» μόνο τους αυτοκινητοδρόμους. Ο σιδηρόδρομος έγινε έτσι το αποπαίδι –προς όφελος των λεωφορειούχων και του αυτοκινήτου– χρόνια πριν η πολιτική κακοδιαχείριση και ο κρατικός συνδικαλισμός οδηγήσουν τον ΟΣΕ σε μια θανάσιμη τροχιά προς την τραγωδία των Τεμπών».

                                                              (Αλ. Παπαναστασίου- protagon.gr)