Απόψεις...

«Πόσο πάει η γαρίδα; Ποια γαρίδα όμως; Του Αμβρακικού ή η απλή η κόκκινη; Και πόσο πήγαινε πέρσι τέτοια μέρα; Φεύγει όμως η γαρίδα, έτσι; Αμ το χταπόδι; Χαμός με το χταπόδι. Χιλιάδες τόνοι στους πάγκους. Πού στο καλό βρέθηκαν τόσα φρέσκα χταπόδια στις ελληνικές θάλασσες; Και καλά, κάθε σπίτι τρώει και από τρία χταπόδια και πουλιούνται σαν ζεστά κουλούρια; Αφήστε τα μύδια, τα στρείδια και τις πετροσωλήνες. Κόλαση με τα θαλασσινά. Πανάκριβα, αλλά δεν έμεινε λέπι στα ψαράδικα. 

Καλά, η λαγάνα ήταν από μόνη της μια κατηγορία. Η τιμή της λαγάνας και η τιμή της λαγάνας, ω τιμή της λαγάνας. Τρομερό διαδικτυακό και τηλεοπτικό θέμα η τιμή της λαγάνας. Κάνει τρία με τριάμισι ή πέντε με πεντέμισι ευρώ το κιλό; 

Άρα, φωνάζουμε και ξαναφωνάζουμε, αλλά μετά ανοίγουμε την τσάντα μας και ρίχνουμε μέσα τις (πανάκριβες) γαρίδες Αμβρακικού. Φωνάζουμε και ξαναφωνάζουμε, αλλά το κλείνουμε το τραπέζι στο παραθαλάσσιο ουζερί κι ας είναι διπλή η τιμή του από πέρσι. Διαμαρτυρόμαστε και ξαναδιαμαρτυρόμαστε, αλλά το τριήμερό μας το κλείνουμε παρά τον άστατο καιρό και παρά την αλμυρή βενζίνη.

Ξέρω, ξέρω, μια μικρή μερίδα εύπορων δίνουν αυτή την απατηλή εικόνα. Ο πολύς κόσμος πεινάει, ο μισθός τελειώνει από τις 18 του μήνα, το λένε και τα ινστιτούτα των συνδικάτων. Ανθρωπιστική κρίση έχουμε. Σαν εκείνη που είχαμε το 1990-2005, συμπληρώνω εγώ».

                                                                          (Δ. Καμπουράκης- liberal.gr)

«Δεν λέω ότι δεν χρειαζόμαστε τον καφέ. Τον αγαπάμε και τον θέλουμε κι ας έχει πάει στα ουράνια η τιμή του. Αρνούμαστε να βγάλουμε αυτή τη συνήθεια από τη ζωή μας και καλά κάνουμε. Αλλά ας φτιάξουμε και κανέναν καφέ μόνοι μας, δεν θα πάθουμε και τίποτα!»

                                                                      (Λ.Σταμπούλογλου- protagon.gr)

«Θα μπορούσε να είναι και κίνηση πολιτικής ιδιοφυΐας. Ο Παυλής αναλαμβάνει τα ακραία και λοιπά από τα αριστερά και ο Αλέξης Τσίπρας πορεύεται απρόσκοπτα με την Πόπη προς το Κέντρο και την κυβερνησιμότητα. Θα μπορούσε! Αλλά η εμπειρία έχει δείξει ότι η μόνη στρατηγική σε αυτή τη χώρα είναι το «πάμε και βλέπουμε».

                                                                           (Θ.Μαυρίδης-Liberal.gr)

«Να θυμηθούμε τι έγινε στο Άδενδρο το 2017; Μια αμαξοστοιχία του ΟΣΕ μπαίνει σε λάθος γραμμή και εκτροχιάζεται. Τρεις νεκροί, ο μηχανοδηγός ο ένας εξ αυτών.Η πραγματογνωμοσύνη αποδίδει την ευθύνη στο νεκρό μηχανοδηγό λόγω υπερβολικής ταχύτητας. Πολύ βολικό, κανείς δεν συζητά όμως το γεγονός ότι δεν υπήρχε ηλεκτρονικό σύστημα παρακολούθησης της ταχύτητας και της πορείας του τρένου και ειδοποίησης και διόρθωσής τους, όπως σε όλες τις προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες με πολύ πυκνά σιδηροδρομικά δίκτυα.

Το πρόβλημα της μη λειτουργίας ηλεκτρονικού συστήματος παρακολούθησης της μοναδικής κεντρικής σιδηροδρομικής γραμμής τρένου στη χώρα υφίσταται για τουλάχιστον μια 2Οετία. Έχουμε προμηθευτεί το ηλεκτρονικό σύστημα μετά το 2000. Ο ΟΣΕ θα έπρεπε να γνωρίζει ανά πάσα στιγμή πού βρίσκονται οι συρμοί του και μια ποια ταχύτητα κινούνται, όπως συμβαίνει στο πυκνότατο Μετρό. Στη χθεσινή ανείπωτη τραγωδία στα Τέμπη, δύο συρμοί κατευθύνονταν για 25 χιλιόμετρα ο ένας απέναντι στον άλλον στην ίδια γραμμή, σε πορεία μετωπικής σύγκρουσης, και κανείς δεν το αντιλήφθηκε».

                                                                        (Αχ. Γραβάνης –iefimerida.gr)