Aπόψεις...

 

«Τον Σεπτέμβριο 2000, ναυαγεί το πλοίο Εξπρές Σάμινα λίγα χιλιόμετρα έξω από την Πάρο γιατί το πλήρωμα του παρακολουθούσε στην τηλεόραση τον Ευρωπαϊκό αγώνα του Παναθηναϊκού και αμέλησε να αποφύγει τον ύφαλο που υπάρχει στην πορεία προς το λιμάνι της Παροικιάς. Χάθηκαν 81 επιβάτες.

Το 1994 πνίγηκαν 852 άνθρωποι όταν βούλιαξε το πλοίο Εστόνια σε ταξίδι στην Βαλτική θάλασσα γιατί δεν είχαν κλείσει καλά τους καταπέλτες του πλοίου. 

Το 1987 το Βρετανικό φέρι Herald of Free Enterprise βούλιαξε λίγο μετά τον απόπλου του από το λιμάνι Τζέερμπρυγκε του Βελγίου, επίσης λόγω ελλιπούς ασφάλισης του καταπέλτη του πλοίου από το πλήρωμα: 193 επιβάτες και πλήρωμα πνίγηκαν στο ναυάγιο. 

Το 1990 έπιασε φωτιά το πλοίο Scandinavian Star, με σημαία Δανίας, ενώ έπλεε στην Βαλτική, με αποτέλεσμα τον θάνατο 159 επιβατών.

Τον Νοέμβριο του 2000, τελεφερίκ σε σήραγγα των Αυστριακών Άλπεων πιάνει φωτιά με αποτέλεσμα να απανθρακωθούν 155 άνθρωποι. Το 1998, ταχεία των Γερμανικών σιδηροδρόμων χτυπάει σε γέφυρα με ταχύτητα 200 χλμ την ώρα με αποτέλεσμα τον θάνατο 101 επιβατών. 

Το 2013, αμαξοστοιχία προαστιακού σιδηροδρόμου στην Ισπανία εκτροχιάζεται λόγω υπερβολικής ταχύτητας με αποτέλεσμα τον θάνατο 80 ανθρώπων. Αμαξοστοιχία του μετρό της Βαλένθια το 2006 προσκρούει με υπερβολική ταχύτητα στα τοιχώματα της σήραγγας με αποτέλεσμα τον θάνατο 43 επιβατών.

Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το 2014 η Ελλάδα βρισκόταν στην 8η θέση στην Ευρώπη σε θανάτους που είχαν σχέση με το σιδηροδρομικό δίκτυο. Στα τέλη του 2015, ύστερα από ένα χρόνο κυβέρνησης ΠΦΑ, ανέβηκε στην 1η θέση, όπου και παρέμεινε μέχρι και το 2019.Κανείς δε λέει ότι η χώρα είναι Ελβετία».

                                                                   (Π.Κωνσταντινίδης- liberal.gr)

«Καμμιά εκπαίδευση δεν σου δίνει πείρα, πολλώ δε μάλλον, οι επαγγελματικές εκπαιδεύσεις στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, που βάζουν ως εξετάσεις για τον υποψήφιο Σταθμάρχη να… περπατάει δίπλα στις ράγες, να… μετράει τα βαγόνια ενός συρμού για να διαπιστωθούν η ευστροφία, η συγκέντρωση, η παρατηρητικότητα και η… διορατικότητά (!) του, και να… φωνάζει δυνατά! 

Κι αφού περάσει αυτές τις… εξαντλητικές δοκιμασίες, “εκπαιδεύεται” επί 8 μήνες και θεωρείται έτοιμος να αναλάβει καθήκοντα, όταν σε χώρες με σοβαρούς σιδηροδρόμους αυτή η εκπαίδευση διαρκεί τουλάχιστον 2 χρόνια, γίνεται σε ήδη έμπειρους διοικητικούς σιδηροδρομικούς που θέλουν να εξελιχθούν, και ο εκπαιδευθείς δουλεύει ικανό χρόνο ως βοηθός σταθμάρχη μέχρι να αποκτήσει πείρα και να αποδείξει ότι μπορεί να σηκώσει τον Σταθμό μόνος του στους ώμους του. 

Στην περίπτωση του μοιραίου σταθμάρχη, μάθαμε ότι πήγε για δύο μήνες στην Καλαμπάκα όπου περνούν 2 τρένα τη μέρα, και αμέσως (ποιος ξέρει με ποιανού πρωτοβουλία) βρέθηκε στην Λάρισα, στον τόπο της διαμονής του. Μυρίζει ρουσφέτι από χιλιόμετρα μακριά! Επιπλέον, ενώ οι άλλοι 73 σταθμάρχες που προσελήφθησαν χθες άρον-άρον από τον ΟΣΕ (ποιος ξέρει με ποιες διαδικασίες επιλογής και τι είδους εκπαίδευση…) είναι για 6 μήνες και με “μπλοκάκι”, ο συγκεκριμένος προσελήφθη ως μόνιμος! 

Επίσης, η προκήρυξη απαιτεί από τους υποψηφίους γνώσεις Η/Υ, προγραμμάτων τουλάχιστον Word και Excel και καλή έως άριστη γνώση Αγγλικών. Τα έχει αυτά τα προσόντα ο εν λόγω; Πολύ αμφιβάλλω. 

Τι συμβαίνει λοιπόν όταν κάποιος που ΔΕΝ έχει τις ικανότητες για μια θέση, τοποθετείται σ΄ αυτή; Πόσο ευθύνεται ο ίδιος και πόσο το σύστημα που τον επιλέγει και του αναθέτει ευθύνες στις οποίες δεν μπορεί να ανταποκριθεί; Θα μάθουμε ποιος είναι ο πολιτικός του πάτρωνας που, για μερικές ψήφους, έστειλε στον θάνατο πάνω από 100 (όπως, δυστυχώς, θα διαμορφωθεί ο τελικός αριθμός) ανθρώπους; Θα δικασθεί ποτέ;» 

                                                                  (Θ. Τζήμερος- marketnews.gr)