Απόψεις...

 

«Ο συγχωρεμένος ο Θόδωρος Πάγκαλος, μέσα στην τρέλα που τον έδερνε, διηγούνταν μια πολύ ωραία ιστορία από τα πρώτα χρόνια της κυβέρνησης του Ανδρέα. Είχε πάει σε μια εκδήλωση Μικρασιατών της εκλογικής του περιφέρειας και δέχτηκε σφοδρή κριτική διότι ο Ανδρέας δεν είχε βάλει στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ την …ανακατάληψη της Πόλης. Ο τετραπέρατος Πάγκαλος συμφώνησε μαζί τους, προτρέποντάς τους μάλιστα να βγάλουν ένα ψήφισμα υπογεγραμμένο από όλους τους παρισταμένους, το οποίο θα παρέδιδε αυτός στον Πρόεδρο. Συμφώνησαν άπαντες ενθουσιασμένοι και τον εξουσιοδότησαν να συντάξει το κείμενο εκείνη τη στιγμή. 

Αλλά όταν ο Θόδωρος έγραψε στο τέλος του ψηφίσματος, «αποδέχομαι την άμεση επιστράτευση ενός γιου ή εγγονού μου, καθώς  και την αύξηση των φόρων μου, για την πραγμάτωση του εθνικού στόχου της απελευθέρωσης της Βασιλεύουσας από τους Τούρκους», κανένας δεν έβαλε την υπογραφή του από κάτω. Ήθελαν, βέβαια, την απελευθέρωση της Πόλης, αλλά όχι να δώσουν έναν γιο ή να πληρώσουν. Δίχως αυτά την απαιτούσαν».

                                                                      (Δ.Καμπουράκης-liberal.gr)

«Πρώτα εξαφάνισαν τις ισραηλιτικές κοινότητες από το σύνολο των αραβικών χωρών. Περίπου 700.000 Εβραίοι εγκατέλειψαν τις πατρογονικές εστίες τους και εγκαταστάθηκαν στο Ισραήλ, στην Αμερική και στην Ευρώπη. Και εδώ και μερικά χρόνια, με βασικό βραχίονα τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, γίνεται απόπειρα το ίδιο να συμβεί και με τους χριστιανούς της Σομαλίας, της Υεμένης, της Νιγηρίας, του Σουδάν και τώρα της Συρίας. Για το επιθετικό Ισλάμ δεν υπάρχει συνύπαρξη θρησκειών. Αυτό δείχνει η Ιστορία και αναφέρομαι μόνον στην πρόσφατη. Η Δύση αδιαφορεί, καθώς το μέλημα των ανθρωπιστικών της οργανώσεων είναι πώς θα περιθάλψουν τους μουσουλμάνους παράνομους μετανάστες. O ισλαμιστής βομβιστής της Δαμασκού –όπως όλοι οι βομβιστές αυτοκτονίας που εκ συμπτώσεως είναι όλοι φανατικοί ισλαμιστές– ήθελε όσο το δυνατόν πιο πολλούς χριστιανούς νεκρούς. Αμφιβάλλει κανείς  για αυτό; 

Φυσικά, υπάρχει και το μετριοπαθές Ισλάμ που κυριαρχεί σε κράτη με κοσμικό χαρακτήρα. Και η Συρία επί Άσαντ αναμφίβολα ήταν ένα κοσμικό κράτος μέχρις ότου τέθηκε υπό την προστασία της Τεχεράνης. Αναμίχθηκε άμεσα στον εμφύλιο του Λιβάνου και στήριζε μια τρομοκρατική οργάνωση, τη Χεζμπολάχ. Η πρόσφατη κατάρρευση του καθεστώτος απελευθέρωσε δυνάμεις που είναι δύσκολο να ελεγχθούν. 

Στην περιοχή δύο είναι οι παράγοντες σταθερότητας.  Οι Κούρδοι της βορειοανατολικής Συρίας και οι Ισραηλινοί οι οποίοι στο νότο προστατεύουν τους Δρούζους. Με απλά λόγια οι χριστιανική κοινότητα της Συρίας είναι απροστάτευτη, έρμαιο στα χέρια του ISIS και των κάθε λογής τζιχαντιστών».

                                                                           (Σ.Μουμτζής-liberal.gr)

«Ιδιο εισόδημα, διαφορετικός φόρος.  Παράγουν, φορολογούνται στην πηγή, δεν μπορούν να αποκρύψουν εισοδήματα και –όπως φαίνεται– τελικά πληρώνουν το μεγαλύτερο μερίδιο στο ελληνικό Δημόσιο. Οι μισθωτοί, ειδικά όσοι ανήκουν στη μεσαία τάξη με εισοδήματα άνω των 15.000 ευρώ, φαίνεται πως σηκώνουν δυσανάλογο βάρος σε σύγκριση με άλλες επαγγελματικές ομάδες».

                                                                    (Πρ. Χατζηνικολάου-protagon.gr)