Απόψεις...

 

 «Ο 87χρονος σύζυγος πυροβόλησε την 85χρονη σύζυγό του στο κεφάλι και στη συνέχεια αυτοκτόνησε, γιατί όπως εξήγησε στο σημείωμα που άφησε, δεν άντεχε να τη βλέπει να υποφέρει. Ο Tο απονενοημένο της απελπισμένης στοργής του 87χρονου που επεδίωξε τη λύτρωση της συζύγου, φέρνει στην επιφάνεια ένα θέμα που ο επιδερμικός ανθρωπισμός και ο συντηρητικός θρησκευτισμός το καθιστούν ταμπού, αρνούμενοι την ύπαρξή του. Αυτό της ευθανασίας και της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας. 

Μια σειρά χώρες ξεπέρασαν τη βαριά σκιά της Καθολικής εκκλησίας επί των αποφάσεων της πολιτείας και της αυτοδιάθεσης της ανθρώπινης ύπαρξης, και νομοθέτησαν την ευθανασία ή την υποβοηθούμενη αυτοκτονία (η διαφορά των δύο επί της ουσίας αφορά τον δράστη της τελικής πράξης, τον γιατρό ή τον ίδιο τον ασθενή, αφού πρώτα ο γιατρός του παράσχει τα μέσα). Έτσι μια σειρά χώρες με πρώτη την Ολλανδία, το Βέλγιο, την Ελβετία, τη Γερμανία, την Πορτογαλία, την Ισπανία κ.α. υιοθέτησαν, υπό σοβαρές ιατρικές και νομικές προϋποθέσεις, την υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Κάποιες εξ αυτών παρότι επιτρέπουν την αυτοκτονία απαγορεύουν την ενεργητική ευθανασία. 

Στην Ελλάδα όπου η εκκλησία παρεμβαίνει στη ζωή των πολιτών (και όχι μόνο στη ζωή των πιστών, όπως δικαιούται αφού οι ίδιοι της αναγνωρίζουν το δικαίωμα), τόσο η υποβοηθούμενη αυτοκτονία όσο και ενεργητική ευθανασία τελούν υπό διωγμόν. Σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα, η ενεργητική ευθανασία ακόμη και με τη συναίνεση του θανούντος, επιφέρει κατηγορίες για ανθρωποκτονία από πρόθεση. Φυλάκιση επιφυλάσσει και η υποβοηθούμενη αυτοκτονία. 

Το μεγάλο πρόβλημα είναι πως το θέμα δεν απασχολεί τη δημόσια συζήτηση. Δεν υπάρχουν πρόσωπα κύρους ή ομάδες πίεσης να το αναδείξουν. Συνεχίζουμε μακάρια να αφήνουμε δυστυχείς ανίατους ασθενείς να υπομένουν τον αφόρητο πόνο και την κουρελιασμένη τους αξιοπρέπεια, και ακκιζόμαστε μακάριοι (όσο είμαστε υγιείς) με τις έννοιες του -δήθεν - σεβασμού της ζωής κόντρα στην ελευθερία επιλογής, και την ηθική της φροντίδας ενάντια στην ηθική του δικαιώματος».

                                                                               (Γ. Σιδέρης-liberal.gr)

«Το σκάνδαλο στον ΟΠΕΚΕΠΕ για τις αμαρτίες του οποίου πολλοί κάτι ακούνε εδώ και χρόνια χρειάστηκε να κινητοποιηθεί η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία για να αποκαλυφθεί.Το ότι χρειάστηκε παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας (EPPO) είναι μια ηχηρή ψήφος δυσπιστίας στο ελληνικό σύστημα Δικαιοσύνης και θεσμικής εποπτείας. 

Αν ένα σκάνδαλο αφορά ευρωπαϊκά κονδύλια και δεν κινείται τίποτα σε εθνικό επίπεδο, τότε η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία επεμβαίνει. Αλλά αυτό είναι καμπανάκι: γιατί δεν λειτούργησαν οι εσωτερικοί μηχανισμοί;Αντί να προηγηθεί αυτεπάγγελτη έρευνα από την Εισαγγελία Διαφθοράς, ή από εσωτερικούς μηχανισμούς ελέγχου του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, χρειάστηκε εξωτερική πίεση».

                                                                                   (Κ. Στούπας-liberal.gr)

«Μας πήραν τη Μονή του Σινά. Η είδηση ήταν ψευδής. Οχι ανακριβής. Ψευδής. Διοχετεύθηκε ηθελημένα για να πλήξει την κυβέρνηση ή, απλώς, ήταν η πρόχειρη απόδοση μιας φήμης από κάποιους στο διαδίκτυο, που αναπαρήχθη λόγω του ανταγωνισμού των ηλεκτρονικών ΜΜΕ και των δημοφιλών λογαριασμών στα σόσιαλ μίντια».

                                                                              (Ηλ.Κανέλλης-protagon.gr)