Περί ελέγχου των συνόρων...

«Η Ελλάδα θα μπορούσε να δηλώσει ξεκάθαρα, χωρίς να παραβαίνει το διεθνές δίκαιο, ότι δεν θα δέχεται καμία αίτηση ασύλου από όσους παράνομα διασχίζουν τα σύνορά της (θαλάσσια ή χερσαία) αφού εκκινούν από την Τουρκία, χώρα όπου δεν διατρέχουν κίνδυνο. 

Ο αυστηρός έλεγχος των συνόρων και η αναστολή από την κυβέρνηση της υποβολής αιτήσεων ασύλου επί ένα μήνα από παρανόμως εισερχόμενα στην Ελλάδα άτομα ήταν ένα πρώτο πολύ καλό βήμα για να σταματήσουμε τις ανεξέλεγκτες ροές από την Τουρκία, ιδιαίτερα προς τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, αλλά και στα χερσαία σύνορα στον Εβρο.

Οι αιτήσεις ασύλου θα πρέπει να υποβάλλονται, προς εξέταση, στα επί τουρκικού εδάφους ευρισκόμενα προξενεία των χωρών της Ε.Ε., με την ευρωπαϊκή υπηρεσία ασύλου (EASO) να έχει συντονιστικό ρόλο. Ετσι θα κρίνονται οι αιτήσεις πριν διασχίσει κάποιος τα σύνορα και, αν γίνουν αποδεκτές από τις διάφορες χώρες στις οποίες απευθύνονται, θα μεταφέρεται απευθείας από την Τουρκία στις χώρες της τελικής υποδοχής, μεταξύ των οποίων θα είναι φυσικά και η Ελλάδα (η φόρμουλα αυτή δοκιμάστηκε ήδη πιλοτικά στην Τουρκία υπό την ονομασία resettlement).

Εις επίρρωσιν του επιχειρήματος αυτού, θα αναφέρω μια πολύ πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που έκρινε ότι η Ισπανία δεν παραβίασε τα ανθρώπινα δικαιώματα δύο αλλοδαπών που είχαν εισέλθει παράνομα στο ισπανικό έδαφος, όταν τους απώθησε με συνοπτικές διαδικασίες.Το Δικαστήριο έκρινε ότι δεν υπήρξε παραβίαση «...επειδή οι δύο αλλοδαποί δεν χρησιμοποίησαν τις υπάρχουσες νόμιμες διαδικασίες για να φθάσουν στο ισπανικό έδαφος».

                (Aπόσπασμα άρθρου του Π.Καρβούνη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)