Πόσο αξίζει μια ανθρώπινη ζωή;

«Ας κάνουμε μια άσκηση. Ας υποθέσουμε ότι αν δεν κάναμε απολύτως τίποτε, αν δεν παίρναμε απολύτως κανένα μέτρο, τότε, και σύμφωνα με όσα είναι γνωστά για τον ιό, θα είχαμε ως και 100.000 νεκρούς από τον κορωνοϊό στην Ελλάδα μέσα σε ένα χρόνο -σχεδόν όσοι πεθαίνουν κάθε χρόνο στη χώρα από όλες τις άλλες αιτίες μαζί. Προφανώς δεν είναι ακριβές το νούμερο, προφανώς τα πραγματικά θύματα της τραγωδίας θα ήταν πολύ περισσότερα, καθώς ταυτόχρονα θα γονάτιζε το σύστημα υγείας, αλλά έστω για χάρη της συζήτησης ότι κρατάμε αυτό. 

Πόσα θα “άξιζε” να δαπανήσει η χώρα μας για να τους σώσουμε; Πόσο αξίζουν 100.000 ζωές; Η “αξία της στατιστικής ζωής” για την Ελλάδα είναι, λέει, μικρότερη από ό,τι για τις ΗΠΑ  (πράγμα περίεργο -κανονικά όλοι ξέρουν ότι εμείς οι Έλληνες είμαστε πανάκριβοι, αξίας αμύθητης) και εκτιμάται στα 3,2 εκατομμύρια ευρώ, οπότε 100.000 ζωές θεωρητικά “αξίζουν” μέτρα ύψους 320 δισ., δηλαδή περίπου δύο φορές το ΑΕΠ μας. 

Το νόημα αυτής της μπακαλίστικης άσκησης όμως δεν είναι να αποδείξει ότι δεν έχουμε αρκετά χρήματα να σώσουμε αυτούς που θέλει να μας πάρει ο κορωνοϊός, αλλά ότι κατά μία έννοια, η σωτηρία της ανθρώπινης ζωής δικαιολογείται, ακόμα κι αν σημαίνει αδιανόητες οικονομικές θυσίες. Αυτό είναι κάτι που μπορούν να αναλογιστούν όσοι ανησυχούν ότι τα υπερβολικά μέτρα στραγγαλίζουν την οικονομία μας με ανυπολόγιστο κόστος. 

Αν θεωρούν την αξία της ανθρώπινης ζωής αντίστοιχου ύψους με αυτό οπου προβλέπει η “αξία της στατιστικής ζωής”, το κόστος θα είναι ανυπολόγιστο ούτως ή άλλως. Και δεν χρειάζονται να περιοριστούν σε θεωρητικές ασκήσεις όπως η παραπάνω. Σύμφωνα με έρευνα επιστημόνων από το Imperial College που δημοσιεύτηκε τις προάλλες, μόνο στην Ιταλία τα (πολύ καθυστερημένα) μέτρα που έχουν ληφθεί έχουν ήδη σώσει τις ζωές 38.000 ανθρώπων. Σύμφωνα με την “αξία της στατιστικής ζωής” για την Ιταλία, η αξία αυτών των ζωών -και άρα η απόδοση αυτών των μέτρων- εκτιμάται στα 200 δισ. ευρώ περίπου».

        (Απόσπασμα άρθρου του Θ.Γεωργακόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)